1 min
Hij is een Nederlander en werkt in Denemarken als hoogleraar in de gezondheidszorg voor ouderen. Rudi Westendorp is lid van het Deense OMT. In de krant zegt hij dat even door het huis huppelde toen hij arts-denker Marli Huijer afgelopen voorjaar zag pleiten voor het accepteren van wat meer dood omdat corona en Covid anders de hele maatschappij op haar kop zou zetten.
Inmiddels is dat gebeurd. We dachten even dat het voorbij was, maar het proces blijkt zich voort te zetten. Ditmaal met de winter in zicht en zowel in Nederland als in andere EU-landen, onze cultuurgenoten. De halve en hele lockdowns zijn weer het gesprek van de dag. We willen iedereen redden. Feitelijk gaat het op jaarbasis om enkele duizenden wat dikkere en oudere mensen. Zij kunnen door de maatregelen iets langer leven. Natuurlijk weten we inmiddels dat het niet alleen de dikke, sociaal wat achtergestelde en slecht Nederlands sprekende mensen zijn die we met de maatregelen terwille hopen te zijn. Tevens beschermen de maatregelen een veel kleinere groep mensen die in de kracht van hun leven staan, niet alleen tegen een vroege dood, maar ook tegen ziekte met blijvend letsel. Natuurlijk, wie Covid-19 heeft gehad, weet dat het heftig is.
Westendorp en Huijer stellen wijze huis-tuin-en-keuken vragen: willen we de jeugd verbieden hun leven en relaties te ontdekken, riskeren we daarom oorlog omdat we de economie vernietigen, verbieden we onszelf daarom onze geliefde opa's, oma's oude tantes en ooms of vrienden en kennissen te ontmoeten? Vier op de tien Amsterdammers vinden van wel. Zouden zij zich die vraag wel hebben gesteld of vinden ze dat het gewoon is dat je ieder leven tegen iedere prijs moet zien te redden en rekken?
Westendorp rekende uit tot welk niveau van levensverlenging we met minder stringente maatregelen zouden terugvallen: dat van 1993. Hadden we het toen zo slecht dat we er alles voor wilden opofferden?
Wel en wijs beschouwd, is het best bijzonder dat we die vraag niet in de Europese parlementen terughoren.
Dit artikel afdrukken
Inmiddels is dat gebeurd. We dachten even dat het voorbij was, maar het proces blijkt zich voort te zetten. Ditmaal met de winter in zicht en zowel in Nederland als in andere EU-landen, onze cultuurgenoten. De halve en hele lockdowns zijn weer het gesprek van de dag. We willen iedereen redden. Feitelijk gaat het op jaarbasis om enkele duizenden wat dikkere en oudere mensen. Zij kunnen door de maatregelen iets langer leven. Natuurlijk weten we inmiddels dat het niet alleen de dikke, sociaal wat achtergestelde en slecht Nederlands sprekende mensen zijn die we met de maatregelen terwille hopen te zijn. Tevens beschermen de maatregelen een veel kleinere groep mensen die in de kracht van hun leven staan, niet alleen tegen een vroege dood, maar ook tegen ziekte met blijvend letsel. Natuurlijk, wie Covid-19 heeft gehad, weet dat het heftig is.
Westendorp en Huijer stellen wijze huis-tuin-en-keuken vragen: willen we de jeugd verbieden hun leven en relaties te ontdekken, riskeren we daarom oorlog omdat we de economie vernietigen, verbieden we onszelf daarom onze geliefde opa's, oma's oude tantes en ooms of vrienden en kennissen te ontmoeten? Vier op de tien Amsterdammers vinden van wel. Zouden zij zich die vraag wel hebben gesteld of vinden ze dat het gewoon is dat je ieder leven tegen iedere prijs moet zien te redden en rekken?
Westendorp rekende uit tot welk niveau van levensverlenging we met minder stringente maatregelen zouden terugvallen: dat van 1993. Hadden we het toen zo slecht dat we er alles voor wilden opofferden?
Wel en wijs beschouwd, is het best bijzonder dat we die vraag niet in de Europese parlementen terughoren.
Met corona gaan we in levensverwachting terug naar 1993, aldus hoogleraar ouderengeneeskunde en lid Deense covid adviesgroep, Rudi Westendorp: https://t.co/rD6aCLNZaU pic.twitter.com/wAOuLCqUQv
— Niels FC Willems (@NielsFCWillems) June 5, 2020
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 31 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 31 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
_480_289_84_s_c1.jpg)
_480_289_84_s_c1.jpg)
_(weic2304a)_480_289_84_s_c1.jpeg)
Jannetje Koelewijn van de NRC deed een lang interview met Westendorp: We hameren en hameren en alles gaat kapot.
Interessant in dat gesprek: waarom zijn we in heel korte tijd (tussen 2017 en nu) gaan vinden dat niemand ook maar iets eerder dood mag gaan?
Misschien ook een interessante visie, afscheidscollege van Johan Mackenbach, public health.
In aanvulling op Dick's #11:
(A) de notie dat Covid-19 "echt een andere orde" is, zoals Jos het omschrijft, is er ook één om op tafel te leggen.
Covid-19 ligt onder een vergrootglas. Ik zag bijvoorbeeld een onderzoek dat concludeerde dat (ik meen me te herinneren) zwangere vrouwen allerlei klachten hielden na doorgemaakte Covid-19. Onvermeld in het artikel, en weggestopt in de supplementary data, was dat de controlegroep precies dezelfde klachten in precies dezelfde aantallen hadden. Verder heeft de bekende prof. John Ionnidis recent op basis van wereldwijde cijfers geschat dat de Infection fatality rate (IFR) gemiddeld (over alle leeftijdsgroepen e.d.) op ca. 0.15-0.20% ligt. Dat is iets, maar niet bijster veel hoger dan een stevige griep (0.04%). Bovendien, bij andere infectieziekten zoals griep, verkoudheid, SOA's wordt niet systematisch bijgehouden wat (1) de werkelijke verspreiding is en (2) de lange termijn gezondheidseffecten zijn. Dat wil niet zeggen dat die niet van even ernstige aard zouden zijn, alleen daar kijken we niet naar en dus is het geen argument om hard in te grijpen. Verder lijkt het er sterk op dat de (op te grove modellen gebaseerde) schattingen van het percentage aan infecties dat nodig is voor groepsimmuniteit veel te hoog zijn en dat de realiteit er gunstiger uit ziet. Kortom, de brede perceptie dat Covid-19 een onvergelijkbaar ernstige bedreiging is, is tenminste niet geheel in lijn met de evidence, en is tenminste ten dele beïnvloed door de onevenredige grote loep die op covid ligt.
(B)De gevolgen van maatregelen lijken nauwelijks afgewogen te worden tegen de mogelijke winst
Lockdowns en dergelijke maatregelen hebben een enorm downstream effect op de wereldwijde bevolking. In eigen land is er naast de onmiddellijke impact op 'verloren jaren' waarin sociale contacten (die toch de essentie van het mens-zijn vormen) waarschijnlijk een stroomafwaarts effect op o.a. gezondheid middels verlies van inkomsten, uitgestelde zorg, en (niet ondenkbaar) lange termijn betaalbaarheid van de zorg (die in het gedrang komt als de economie hard onderuit gaat). Ernstiger is m.i. nog dat de voedsel- en medische voorzieningen in armere landen enorm onder druk komt t.g.v. de maatregelen in rijke landen. Effectief gezien verplaatsen we ellende zoals ziekte en dood daarmee van hier naar daar. En let wel: dit is geen effect van covid maar van de maatregelen. Er wordt geschat dat er honderdduizenden mensen zullen overlijden cq. al overleden zijn aan de gevolgen van o.a. honger en niet ontvangen van medische zorg. Dat is geen triage aan de poort van het ziekenhuis, maar aan de grens van wat voor ons direct zichtbaar is.
#18 Tedje,
Niet iedereen kan 2 weken thuisblijven. Hier in het dorp bezorgen supermarkten bijvoorbeeld niet.
De oudjes die hier wonen hebben gelukkig wel (klein)kinderen die voor hun boodschappen kunnen doen.
De toekomst zal uitwijzen wat de economische gevolgen zijn Tedje, laten we maar rustig afwachten wat er in de komende zes maanden tot aan de zomer gaat gebeuren. Ik ben er niet gerust op, ook niet met twee weken lockdown, maar er zijn inderdaad veel slimmere mensen dan ik dus die gaan de zaken met daadkracht oplossen. Intussen kan ik niet veel meer zijn dan heel voorzichtig, maar aangezien ik in de voedingsindustrie werk zal ik toch maar een beetje aan de gang blijven anders worden die supermarkten zo leeg en valt er weinig te bezorgen aan huizen waar, als ik alle RIVM's en Robert Koch Instituten mag geloven, nog altijd de meeste besmettingen plaatsvinden. Complex allemaal, heel complex.