Gene-editing is een techniek waarmee je snel en nauwkeurig kleine veranderingen maakt in het DNA van een plant die ook optreden tijdens traditionele gewasveredeling.

Met het wetsvoorstel maakt Engeland gebruik van haar Brexit-verworvenheden en vaart het land een andere koers dan de Europese Unie. “Let's take back control” was een fameuze Brexitslogan, die nu werkelijkheid wordt.

In de EU vallen gene-editing technieken zoals bijvoorbeeld CRISPR-Cas onder dezelfde strenge Europese wetgeving waaraan ook genetisch gemodificeerde organismen (GGO’s) zijn gebonden. Een ingewikkeld toelatingsproces maakt het moeilijker en kostbaar voor Europese veredelaars om nieuwe variëteiten te ontwikkelen. Zoals we al eerder schreven: tot hun grote teleurstelling.

De nieuwe Engelse wet biedt veredelaars veel meer mogelijkheden. Waar zij eerder 10 jaar op goedkeuring moesten wachten voor een gene-edited gewas, kan de wet dat mogelijk terugbrengen tot 1 jaar. Met grote voordelen: gene-editing heeft de potentie de voedselzekerheid te vergroten en het gebruik van pesticiden en kunstmest te verminderen en bovendien de voedingswaarde van gewassen te vergroten.

De wet moet nog wel door het parlement. Een tweede horde is het beperkte enthousiasme onder winkeliers. Supermarkten staan nog niet in de rij om gene-edited producten in de schappen te leggen. In Wales en Schotland is de wetgeving wat betreft gene-editing nog in lijn met de EU. Dat beperkt de markt en daardoor het animo onder ontwikkelaars en telers. Wel lijkt het erop dat de publieke opinie over gene-editing minder negatief is dan bijvoorbeeld eind jaren 90, toen de anti-GGO beweging in Engeland op z’n sterkst was.

Als de wet erdoor komt, zal een nauwlettende controle op gene-edited producten nodig zijn omdat het onmogelijk is te detecteren of een product gene-edited is. De veranderingen in het DNA zijn namelijk niet te onderscheiden van natuurlijke mutaties.
Dit artikel afdrukken