2 min
Nick Trachet gooide voor een keertje zijn principes aan de kant. Hij werd lid van een culinaire jury die 'de beste garnalenkroket van Brussel' koos.
September-oktober, het seizoen van de noordzeegarnaal. Nu moeten we ze eten, tot ze zich gaan verstoppen in de diepte wanneer het water koud wordt. Er zijn er veel dit jaar, en de restaurants zullen een voorraad aanleggen om de twee grote klassiekers van de Belgische keuken de krevetkroket en de tomatkrevet te kunnen blijven aanbieden. Diepgevroren, uiteraard. U kunt dat ook doen: kopen, pellen, inpakken en invriezen maar!
Ik kreeg een vreemde uitnodiging. Hij kwam van visit.brussels. Of ik mee in een jury wou zitten om de beste garnaalkroketten van Brussel te kiezen. Nu ben ik in principe tegen gastronomische wedstrijden. Eten klaarmaken is géén competitie, maar een daad van liefde. Maar anderzijds wou ik het wel weten. Ik heb wat met garnaalkroketten.
Zelfs de Fransen geven toe dat garnaalkroketten typisch Belgisch zijn. In Frankrijk wordt er nauwelijks gevist op grijze garnaal, de kaviaar van de Noordzee. En als ze het doen, eten ze ze vaak ongepeld. De luiaards! De kleine noordzeegarnaal is een absolute smaakbom. Voorwaarde is dat ze erg vers zijn, of snel diepgevroren na te zijn gepeld.
Aan de basis van dit evenement lagen enkele collega’s die, net zoals ik, vaak vragen krijgen in de stijl van “waar kan je in Brussel de beste … eten?” Omdat het antwoord op die vragen erg persoonlijk is, werd deze wedstrijd georganiseerd ter informatie van iedereen. We verschenen op een maandagochtend met 9 eetschrijvers in restaurant Comme chez soi, dat zijn keuken ter beschikking stelde (maandag is sluitingsdag).
Vader Pierre Wynants zat de jury voor. Hoe gevoelig een en ander ligt, merk je omdat eerst 25 restaurants zich hadden ingeschreven, maar 4 zich terugtrokken en één niet kwam opdagen. Ze moesten hun vulling meebrengen en ter plekke paneren en klaarmaken, kwestie van zeker te zijn dat het om zelfgemaakte kroketten ging. Hier zit al een eerste punt van kritiek. Goede garnaalkroketten worden niet noodzakelijk in onafhankelijke restaurants in elkaar geknutseld. Net zoals uw geliefde patissier niet noodzakelijk al zijn pateekes zelf maakt, zo bestaan er ook gespecialiseerde bedrijfjes, vaak viswinkels, die uitstekende garnaalkroketten maken en dan verkopen aan restaurants. Maar die mochten niet meedoen.
De twijfel bekroop me. Wie ben ik om vaklui te beoordelen op hun werk? Zou ik wel alle subtiele verschillen kunnen onderscheiden? Verder is het zoals wijn proeven: vooral niet doorslikken, wil je de eindmeet halen. Het bleek niet eens zo ingewikkeld. Bij de eerste twee kroketten bleef er nog twijfel. Bij de vijfde vonden we het allemaal een beetje teleurstellend. Ik had andere herinneringen aan echt lekkere garnaalkroketten. De één had met visbouillon gewerkt, wat de smaak verandert. De andere had garnalenbisque, compleet met cognac, in de kroketten gestoken.
Hoeft ook weer niet. Nog één wou origineel doen en had filodeeg gebruikt. Sorry, maar dat is niet wat je verwacht bij het woord kroket. En toen kwam nummer tien op tafel en plots ging er een opgelucht “aha!” door de jury. Dit was hem! En inderdaad, de tien volgende, ook al waren er schatjes bij, haalden dit niveau niet meer. Witte rook kwam uit het restaurant aan het Rouppeplein.
De winnaar werd, verwonderlijk genoeg, een absolute nieuwkomer die bijna niemand van het gezelschap al had bezocht: Fernand Obb Delicatessen in de Taminesstraat 26 in Sint-Gillis. Het is dus een winkel en (afhaal)restaurant zonder witte tafelkleden of kristallen wijnglazen. Daarenboven zijn ze nog maar een paar maanden open! De zaak wordt nu zo overspoeld met garnaalamateurs dat ze de verkoop moeten beperken. De andere kant van de roem.
Men zegt dat dit niet de laatste keer is. In de toekomst zullen we nog het label ‘beste garnaalkroket van Brussel’ mogen uitreiken. Persoonlijk hoop ik dat de echte garnaalkroketspecialisten dan ook mogen meedoen. Smakelijk.
Dit artikel afdrukken
Eten klaarmaken is géén competitie, maar een daad van liefdeTypisch Belgisch
Ik kreeg een vreemde uitnodiging. Hij kwam van visit.brussels. Of ik mee in een jury wou zitten om de beste garnaalkroketten van Brussel te kiezen. Nu ben ik in principe tegen gastronomische wedstrijden. Eten klaarmaken is géén competitie, maar een daad van liefde. Maar anderzijds wou ik het wel weten. Ik heb wat met garnaalkroketten.
Zelfs de Fransen geven toe dat garnaalkroketten typisch Belgisch zijn. In Frankrijk wordt er nauwelijks gevist op grijze garnaal, de kaviaar van de Noordzee. En als ze het doen, eten ze ze vaak ongepeld. De luiaards! De kleine noordzeegarnaal is een absolute smaakbom. Voorwaarde is dat ze erg vers zijn, of snel diepgevroren na te zijn gepeld.
Aan de basis van dit evenement lagen enkele collega’s die, net zoals ik, vaak vragen krijgen in de stijl van “waar kan je in Brussel de beste … eten?” Omdat het antwoord op die vragen erg persoonlijk is, werd deze wedstrijd georganiseerd ter informatie van iedereen. We verschenen op een maandagochtend met 9 eetschrijvers in restaurant Comme chez soi, dat zijn keuken ter beschikking stelde (maandag is sluitingsdag).
Nog één wou origineel doen en had filodeeg gebruiktDiversiteit en twijfel bij de garnalenkroket
Vader Pierre Wynants zat de jury voor. Hoe gevoelig een en ander ligt, merk je omdat eerst 25 restaurants zich hadden ingeschreven, maar 4 zich terugtrokken en één niet kwam opdagen. Ze moesten hun vulling meebrengen en ter plekke paneren en klaarmaken, kwestie van zeker te zijn dat het om zelfgemaakte kroketten ging. Hier zit al een eerste punt van kritiek. Goede garnaalkroketten worden niet noodzakelijk in onafhankelijke restaurants in elkaar geknutseld. Net zoals uw geliefde patissier niet noodzakelijk al zijn pateekes zelf maakt, zo bestaan er ook gespecialiseerde bedrijfjes, vaak viswinkels, die uitstekende garnaalkroketten maken en dan verkopen aan restaurants. Maar die mochten niet meedoen.
De twijfel bekroop me. Wie ben ik om vaklui te beoordelen op hun werk? Zou ik wel alle subtiele verschillen kunnen onderscheiden? Verder is het zoals wijn proeven: vooral niet doorslikken, wil je de eindmeet halen. Het bleek niet eens zo ingewikkeld. Bij de eerste twee kroketten bleef er nog twijfel. Bij de vijfde vonden we het allemaal een beetje teleurstellend. Ik had andere herinneringen aan echt lekkere garnaalkroketten. De één had met visbouillon gewerkt, wat de smaak verandert. De andere had garnalenbisque, compleet met cognac, in de kroketten gestoken.
Hoeft ook weer niet. Nog één wou origineel doen en had filodeeg gebruikt. Sorry, maar dat is niet wat je verwacht bij het woord kroket. En toen kwam nummer tien op tafel en plots ging er een opgelucht “aha!” door de jury. Dit was hem! En inderdaad, de tien volgende, ook al waren er schatjes bij, haalden dit niveau niet meer. Witte rook kwam uit het restaurant aan het Rouppeplein.
De zaak wordt nu zo overspoeld met garnaalamateurs dat ze de verkoop moeten beperken. De andere kant van de roemDe Beste Garnalenkroket van Brussel
De winnaar werd, verwonderlijk genoeg, een absolute nieuwkomer die bijna niemand van het gezelschap al had bezocht: Fernand Obb Delicatessen in de Taminesstraat 26 in Sint-Gillis. Het is dus een winkel en (afhaal)restaurant zonder witte tafelkleden of kristallen wijnglazen. Daarenboven zijn ze nog maar een paar maanden open! De zaak wordt nu zo overspoeld met garnaalamateurs dat ze de verkoop moeten beperken. De andere kant van de roem.
Men zegt dat dit niet de laatste keer is. In de toekomst zullen we nog het label ‘beste garnaalkroket van Brussel’ mogen uitreiken. Persoonlijk hoop ik dat de echte garnaalkroketspecialisten dan ook mogen meedoen. Smakelijk.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Andere diersoorten doen er wel degelijk toe. Hoe lekkerder, hoe meer ze er toe doen.
Nick Trachet, je bedoelde dus te schrijven dat je principes zijn dat: "eten klaarmaken een daad van mensenliefde is" en dat "andere diersoorten er niet of minder toe doen".
Goed te lezen Nick Trachet dat je geen seksuele betrekkingen met dieren praktiseert.
Toch wel, Enno, mijn liefde gaat uit naar mijn medemensen. Ik ben een humanist en doe niet aan bestialiteiten!
Nick Trachet Als je principe is dat: "Eten klaarmaken een daad van liefde is.", dan gebruik je geen dieren voor voedsel.