Lees ook
“Na 9 weken thuiszitten heb ik nog steeds dagelijks koorts of verhoging, pijn in mijn spieren en extreme vermoeidheid. Ik probeer iedere dag even naar buiten te gaan, maar al na 10-15 minuten wandelen ben ik helemaal misselijk van de moeheid en moet ik weer een paar uur slapen.” Zo klinkt het uit de mond van een jonge vrouw (21 jaar; naam bij Foodlog bekend) die 5 keer per week sportte en gezond at voordat ze met corona in aanraking kwam. Ze werkte in een ziekenhuis als verpleegkundige en verleende zorg aan een patiënt die later positief werd getest op het coronavirus.

“In het begin dacht ik ‘nou ja, dan heb ik het maar gehad’, maar je staat toch wel anders te kijken als je 3 maanden leeft als een oma van 95. Mijn geduld wordt aardig op de proef gesteld.” Ze beschrijft hoe ze sinds 18 maart 5 weken in thuisisolatie doorbracht voordat ze weer naar buiten mocht. De vreugde was echter van korte duur, want nog geen week later was ze weer terug bij af. Er kwamen zelfs nieuwe klachten bij, zoals een stekende pijn op de borst. “In het ziekenhuis zijn cardiologische testen gedaan, waardoor nu duidelijk is dat het nog steeds gaat om de nasleep van het virus.” Huisartsen beschrijven haar symptomen met de term ‘post covid syndroom’ en vergelijken dit met de nasleep van een virus zoals Pfeiffer. Net als bij die ziekte kan het weken maar ook maanden duren voordat iemand weer helemaal beter is.

Afgelopen week kwamen het Innovatie Centrum voor Leefstijlgeneeskunde en de Vereniging Arts en Leefstijl met een oproep. De organisaties vragen om meer aandacht voor leefstijlgeneeskunde om zodoende de kans op een slecht ziekteverloop op Covid-19 te verkleinen. Zij staven hun advies met cijfers. Uit de getallen die nu bekend zijn uit ziekenhuizen blijkt dat de overgrote meerderheid van de mensen die een ernstig ziekteverloop hebben, mensen zijn met problemen in hun stofwisseling. Hoe zit dat dan met deze jonge mensen die al weken thuiszitten?

Hanno Pijl, coördinator van Innovatie Centrum voor Leefstijlgeneeskunde, reageert: “Mensen met bijvoorbeeld diabetes, hart- en vaatziekten of andere chronische aandoeningen hebben vaak een minder functionerend afweersysteem. Dat is een risicofactor voor de mate van je klachten bij een Covid-19-infectie, maar het is geen wet van Meden en Perzen. Er zijn nog een hoop dingen onduidelijk. We weten bijvoorbeeld nog niet goed waarom sommige mensen heel ziek worden en anderen veel minder.”

Dat is nooit onderzocht, dus we weten het formeel niet. Wat we wel weten is dat een ontregelde stofwisseling een belangrijke risicofactor blijkt voor een ernstiger ziekteverloop. Vanuit die optiek zeggen we: zorg dat je stofwisseling op orde is door gezond te leven
Gezonde mensen met een normaal gewicht, die regelmatig sporten en geen medicijnen gebruiken hebben een heel kleine kans om op de IC terecht te komen. De jonge coronapatiënten hebben hoogstwaarschijnlijk gewoon pech. In die gedachte kan Pijl zich vinden: “Heel kort door de bocht is dat inderdaad wat we er op dit moment van kunnen zeggen. We kunnen speculeren dat zij misschien meer van het ACE2-eiwit hebben dat het virus je cellen intrekt, maar daar is nog geen onderzoek naar gedaan.” Op de vraag wat leefstijlgeneeskunde kan betekenen voor deze jonge mensen antwoordt hij: “Waarschijnlijk veel minder. Het blijft voor iedereen belangrijk om goed te eten, te bewegen en regelmatig te slapen.”

Het effect van leefstijlgeneeskunde voor de mensen waarvan is vastgesteld dat zij een stofwisselingsziekte hebben, valt nog niet in een getal uit te drukken. “Dat is nooit onderzocht, dus we weten het formeel niet. Wat we wel weten is dat een ontregelde stofwisseling een belangrijke risicofactor blijkt voor een ernstiger ziekteverloop. Vanuit die optiek zeggen we: zorg dat je stofwisseling op orde is door gezond te leven, want we denken dat dan de kans op een ernstig ziekteverloop veel kleiner is.”

Voor de jonge coronapatiënten is leefstijlgeneeskunde dus niet zomaar de magic bullet die beloofd leek te worden. Ze voelen zich onbegrepen en langszij gezet; de meeste aandacht gaat naar de oudere en zwakkere individuen in onze samenleving. In de meeste gevallen komen de jongeren ook niet in het ziekenhuis terecht, omdat hun situatie in eerste instantie niet levensbedreigend is. Onderwijl delen zij hun ervaringen onderling via een Facebook-groep en proberen ze elkaar een hart onder de riem te steken. Ondanks de situatie blijven zij optimistisch. Een commentaar van jonge coronapatiënte: “Ik ben blij dat er nu wat meer aandacht voor is. Ik denk dat veel jonge en/of fitte mensen nog steeds het idee hebben dat ze er niet heel ziek van zullen worden.”
Dit artikel afdrukken