Bijna 40 procent van de Nederlandse consumenten heeft minder vertrouwen in voedselproducten dan een jaar geleden, blijkt uit het halfjaarlijkse Duurzaamheidskompas. Het vertrouwen heeft vooral een deuk opgelopen als gevolg van de voedselfraudezaken van het afgelopen jaar. Drie van de tien consumenten geloven niet dat de informatie op etiketten juist is, en dertig procent heeft meer vertrouwen in een product als dat een keurmerk heeft.
Het koopgedrag is ondanks het gedaalde vertrouwen nauwelijks aangepast - consumenten hebben nog wel vertrouwen in de veiligheid van hun voedselaankopen, schrijft EVMI.
Dit artikel afdrukken
Het koopgedrag is ondanks het gedaalde vertrouwen nauwelijks aangepast - consumenten hebben nog wel vertrouwen in de veiligheid van hun voedselaankopen, schrijft EVMI.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Zou het kunnen zijn dat consumenten in plaats van minder vertrouwen in voedsel juist meer vertrouwen in zichzelf krijgen bij voedselaangelegenheden?
Gebrek aan vertrouwen is veel breder te trekken dan uitsluitend levensmiddelen. Soortgelijke uitkomsten zien we bij politiek, europa, banken, verzekeraars, etc.
Opmerkelijk in dit onderzoek is de tamelijke onverschilligheid tussen vertrouwen in A-merk, geen merk, wel/geen keurmerk, duur/goedkoop. Eigenlijk wisten we het ook al, we kopen toch net zo makkelijk de goedkope eigen merk margarine bij de lidl dan het dure pakje becel.
Supermarkten staan er wel zeer slecht voor, als slechts 5% denkt dat daar de etiketten kloppen. En qua keurmerk vertrouwt men een supermarkt net zo goed(?) als de media (slechts 1%). tragisch!
De onderzoeker bevestigt, dat consument groeiend vertrouwen heeft in kwaliteit en veiligheid van voedingsmiddelen en z'n vaste gedrag (overwegend) dus niet aanpast. Dat is een gegeven dat minder aandacht krijgt dan beschouwingen over etiketten en keurmerken en communicatief dus wel wat extra aandacht verdient.
De aankooptrends bij vlees zijn bekend: prijs, prijs, prijs, gemak, smaak, variatie, genieten, aanbod, gezondheid en dan even niets; aspecten rond duurzaamheid (welzijn en milieu) spelen (hooguit) als zaken die 'integraal geregeld' moeten zijn.
Tenslotte: in 'week 12-16, rond de affaires' noteren consumentenuitgaven voor rund- en varkensvlees juist enige verbetering, wat we al naar voren brachten rond de peiling van Natuur & Milieu en allerhande 'conclusies' die men uit de 'uitspraken' dacht te kunnen trekken.
De NL markt signaleert geen effecten van de diverse affaires. In Engeland, waar 'paardenvlees' in de media heel veel meer impact had of leek te hebben noteert Tesco zojuist -1% met de kwalificatie 'waarneembaar effect...' My guess: die waarneming is in een volgend marktbericht al weer weg.
En Nederland. Op 'dag 2' van het 'paardenvleesschandaal' stond 'Nederland' bij de paardenslager, want daar lag (en ligt) goed en betaalbaar vlees.
Dé, de onderzoekers en hun opdrachtgevers presenteren het omgekeerd, cq. vlees.nl keert het om. Voor de toon van communicatie is altijd een reden. De koele vraag is: wat is de trend?
Wat zou het antwoord zijn? Voorschot: het is nog niet erg, maar de consument begint naar vastigheid te zoeken. Het is dan ook lullig dat zelfs EKO zijn schandalen kent en Fair Trade achtergrondruis kent. Ik denk dan ook dat de kop van de afzenders de correcte is.
De berichtgeving vanuit het Duurzaamheidskompas maakt enerzijds melding van een gestegen vertrouwen in de veiligheid van het voedsel (best belangrijk) tegenover een (breder uitgemeten) kritische houding tegenover de etiketten en keurmerken.