Een vrouwelijk baviaan die gedurende 30 dagen werd gevolgd door studenten van de City University of New York en de University of Sydney bleek ongevoelig voor de verlokkingen van calorierijk (vet en suikerrijk) menselijk eten.

De fourageertochten van de baviaan in een natuurpark werden nauwkeurig gevolgd. Het dier had ook toegang had tot menseneten (van picknickresten). Ze bleek daar wel wat van te eten, maar zich hoofdzakelijk te houden aan een uitgebalanceerd dieet dat voor 58% bestond uit bladeren, 15% champignons, 15% noten en zaden, 9% knollen en wortels, 2% fruit en verder nog bloemen, mossen, takken en ander klein spul.

De baviaan at gedurende de observatie-periode ook menseneten. In totaal maakte dat 7 procent van haar dieet uit en leverde het haar 8% van haar energieinname op. Dat was veel minder dan de onderzoekers hadden verwacht. De baviaan gaf blijkbaar de voorkeur aan een andere gemakkelijk toegankelijke energiebron: maar liefst 44% van haar energieinname bleek van 'exotische soorten' te komen: eikels en pijnboompitten.

Samengevat: onze nicht ging dus wel degelijk 'vreemd', maar deed dat niet 'fout'.

Waarom wij dat wel doen en zij niet? Eerst moet de eerstvolgende vraag maar eens beantwoord worden: is deze baviaan een witte raaf, of doen ze allemaal zo?
Dit artikel afdrukken