De Groene Europarlementariër Bart Staes beweerde vorige week van wel. Politieke retoriek? Als je ziet hoe de Mexicanen dikker werden dan de Amerikanen zou je kunnen gaan denken dat het wel degelijk klopt.
Waar vroeger de Amerikanen op het Amerikaanse continent verreweg het dikst waren, moeten ze nu de Mexicanen voor laten gaan. Volgens de FAO in het recente The State of Food and Agriculture heeft nog 30% van de volwassen Mexicanen een normaal gewicht. Bijna 33% is obees, de rest heeft overgewicht. In 2011 maakte voormalig president Calderon bekend dat Mexico de meeste obese kinderen ter wereld heeft: van de 5-9 jarigen was 28% te zwaar of obees en in de categorie van 10-19 jaar stond de meter volgens het Mexicaanse Instituut voor Sociale Zekerheid op 38%.
Zulke cijfers laten zien dat de Mexicaanse overheid zich moet voorbereiden op een explosie van diabetes en hart- en vaatziekten en de daarmee gepaard gaande kosten in de gezondheidszorg. Nu al kosten obesitas en de consequenties daarvan de Mexicaanse regering 10 miljard euro per jaar.
Wat veroorzaakte die snelle stijging? De trend gaat gelijk op met het ontstaan van de vrijhandelszone die in het midden van de jaren '90 ontstond tussen Mexico en Noord-Amerika.Vanaf dat moment stapte Mexico af van zijn traditionele vezelrijke dieet van bonen, tortilla's en chili-pepers en ging het land over op een Amerikaans menu van junkfood en frisdrank. De veramerikanisering vond in zo'n hoog tempo plaats dat Mexicanen inmiddels de meeste frisdrank per hoofd van de bevolking ter wereld drinken. Mexico importeert momenteel 45% van het voedsel dat het land consumeert. Het komt voor een groot deel kant-en-klaar verpakt in consumentenporties met kleurige en aantrekkelijke merken uit het Noordelijke buurland.
Le Figaro citeert VN-voedselrechtenman Olivier de Schutter. Hij constateerde in 2011 al: "voor veel Mexicanen, in het bijzonder in het Noorden en in de steden, wordt het steeds moeilijker over te stappen op gezonder eten". Ook De Schutter vermoedt dat het Mexicaanse obesitasprobleem zijn oorsprong vindt in de verandering van de aanvoerlijnen van voedsel in het land.
Fotocredits: Sayulita boys, Miriam Sanders
Dit artikel afdrukken
Zulke cijfers laten zien dat de Mexicaanse overheid zich moet voorbereiden op een explosie van diabetes en hart- en vaatziekten en de daarmee gepaard gaande kosten in de gezondheidszorg. Nu al kosten obesitas en de consequenties daarvan de Mexicaanse regering 10 miljard euro per jaar.
Wat veroorzaakte die snelle stijging? De trend gaat gelijk op met het ontstaan van de vrijhandelszone die in het midden van de jaren '90 ontstond tussen Mexico en Noord-Amerika.Vanaf dat moment stapte Mexico af van zijn traditionele vezelrijke dieet van bonen, tortilla's en chili-pepers en ging het land over op een Amerikaans menu van junkfood en frisdrank. De veramerikanisering vond in zo'n hoog tempo plaats dat Mexicanen inmiddels de meeste frisdrank per hoofd van de bevolking ter wereld drinken. Mexico importeert momenteel 45% van het voedsel dat het land consumeert. Het komt voor een groot deel kant-en-klaar verpakt in consumentenporties met kleurige en aantrekkelijke merken uit het Noordelijke buurland.
Le Figaro citeert VN-voedselrechtenman Olivier de Schutter. Hij constateerde in 2011 al: "voor veel Mexicanen, in het bijzonder in het Noorden en in de steden, wordt het steeds moeilijker over te stappen op gezonder eten". Ook De Schutter vermoedt dat het Mexicaanse obesitasprobleem zijn oorsprong vindt in de verandering van de aanvoerlijnen van voedsel in het land.
Fotocredits: Sayulita boys, Miriam Sanders
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Ooit dit van een TV kok gehoord: je wordt niet dik tussen Kerst en Nieuwjaar maar tussen Nieuwjaar en Kerst. Datzelfde kan je gebruiken voor de onzin dat voedsel mensen dik maakt. Zolang er geen voedsel is dat tegen je wil in, in je maag verdwijnt (zoals bij hongerstakers), ligt de 'schuld' bij mensen. En een klein beetje bij de geraffineerde trucjes van marketeers.
Precies Jack, de mensen doen het zelf. Hoe vaak ik wekelijks trek heb in junkfood is niet te tellen, maar ik doe het niet. Fantaseren over bamiballen mag wel, ook al bevredigd dat niet en uiteindelijk komt het er 5x per jaar toch van. Niet zo gek dat ze in Mexico staan te trappelen in de rij voor Big Macs. De Mexicaanse keuken is de smerigste keuken die ik ken, de meest gore bagger die er bestaat. Hasta La Vista, Kwakkemolo! (?) Welkom bamibal (oh nee, tegenwoordig moet je bamiSCHIJF zeggen).
Zowel Caro als Jack hebben er volgens sociologen weinig van begrepen. Mensen eten wat de context hen voorzet, zeggen zij. Opa die honderd werd, rookte en dronk als een ketellapper, die voorbeelden kennen we allemaal.
Ik zou hier graag meer wetenschap over horen. De cijfers over Mexico zijn immers indrukwekkend.
Zelf heb ik nooit iets begrepen van sociologen, Dick. Wat dacht je van de cijfers van de ooit magere- en tegenwoordig steeds dikker wordende Chinezen? Ook zij hebben MacD ontdekt.
Dick, zeer onbescheiden, maar ik denk dat ik het verdomde goed begrijp. Waarom eten laagopgeleide mensen (vaak, niet altijd) ongezonder dan hoogopgeleide mensen ? Omdat de laatste groep hun frontale kwab optimaal gebruiken. Dat hebben ze geleerd vanaf pakweg hun tweede levensjaar tot het einde van hun studie, laten we zeggen 30 jaar oud. Dat is 28 jaar training van je frontale kwab. Voeg daartoe wat goede voorbeelden toe van de ouders en je hebt een optimaal getunede frontale kwab die zeer goed in staat is te vergelijken/relativeren/begrijpen/bijna foutloos te handelen. Nu de minder fortuinlijke medemens: die heeft geleerd van zijn ouders eerst te doen en dan te denken. Op school is er geen interesse in de aangeboden leerstof. Wel in drank, sigaretten en banale grappen. De frontale kwab wordt nauwelijks getraind. En op zijn 18de gaat hij/zij werken. Dat is maar 16 jaar beperkte ontwikkeling van dat orgaan dat ons beschermd tegen fout voedsel. En wie zijn de targets van de subliminale reclame om ons heen ? Niet die paar procent met een optimaal getunede frontale kwab. Wie wel, Dick ? Of begeven wij ons hier op Foodlog op zeer glad ijs ?