Volgens Greenpeace is het tijdelijke verbod op drie gewasbeschermingsmiddelen een wassen neus. Daarom pleit de organisatie voor strengere maatregelen. Die zouden moeten worden genomen door onze nationale overheid.
Via een persbericht laat Greenpeace Nederland vanmorgen weten:
Amsterdam, 10 juni 2013 – Het tijdelijke Europese verbod op drie voor bijen gevaarlijke bestrijdingsmiddelen heeft in Nederland nauwelijks effect op het grootschalige gebruik van deze middelen. Maar liefst 85 procent van het totale gebruik valt onder allerlei vrijstellingen. Dit blijkt uit een analyse die het Centrum voor Landbouw en Milieu (CLM) uitvoerde in opdracht van Greenpeace. De milieuorganisatie wil dat de Nederlandse politiek stevigere maatregelen treft om de bijen en andere insecten te beschermen en pleit voor een totaalverbod op alle stoffen waarvan bekend is dat ze schadelijk zijn voor bijen en andere bestuivers.
De sterfte van honingbijen en andere insecten die cruciaal zijn voor de bestuiving van landbouwgewassen en wilde planten, is al jaren zorgwekkend hoog. De Europese voedselveiligheidsautoriteit EFSA concludeerde begin dit jaar dat bestrijdingsmiddelen met de werkzame stoffen imidacloprid, thiamethoxam, en clothianidine, alle drie zogenaamde neonicotinoïden, een ‘hoog acuut gevaar’ betekenen voor honingbijen. Daarop besloot de Europese Commissie onlangs tot een tijdelijk verbod op een beperkt aantal toepassingen van deze bestrijdingsmiddelen.
Maar het zeer beperkte verbod waartoe Europa heeft besloten, zal in Nederland weinig tot geen effect hebben om het massale gebruik ervan tegen te gaan. De CLM-onderzoekers schatten dat in 2012 zo’n 20.000 kilo van deze gifstoffen op de Nederlandse akkers en in kassen is gebruikt. Exacte cijfers zijn er niet, omdat de gebruiks- en verkoopcijfers geheim zijn. Met het deelverbod wordt nog altijd 17.000 kilo gebruikt. Zo is al het gebruik van deze middelen in kassen vrijgesteld van het verbod, omdat dit geen gevaar zou opleveren voor bijen.
Deze middelen zijn niet alleen problematisch voor honingbijen. Ze vervuilen ook het oppervlaktewater in Nederland. Vooral de stof imidacloprid wordt met grote regelmaat in normoverschrijdende hoeveelheden aangetroffen in sloten en rivieren. Hoeveelheden die honderden tot zelfs vele duizenden malen boven de ecologische norm komen, zijn geen uitzondering. Uit onderzoek van de Universiteit Utrecht blijkt dat er een verband is tussen het gebruik van imidacloprid en de afname van de insectenrijkdom in het oppervlaktewater.
Bovendien zijn er naast de drie door de EFSA onderzochte middelen nog een aantal landbouwbestrijdingsmiddelen die een groot gevaar opleveren voor bijen en andere nuttige insecten. “De politiek moet de bijen beschermen. Niet tijdelijk, maar voor altijd. En niet met een deelverbod, maar met een verbod op álle toepassingen van álle schadelijke middelen”, zegt Michiel van Geelen, landbouwdeskundige van Greenpeace Nederland.
Volgens de landbouwdeskundige is landbouwgif ook helemaal niet nodig. Er zijn voldoende alternatieven, zoals meer diversiteit en rotatie van gewassen, zorg voor een gezonde, vruchtbare bodem, en kleinere akkers met bloemrijke randen die natuurlijke vijanden van plaagdieren aantrekken. “Met dit soort alternatieven slaan we twee vliegen in een klap, minder gif en meer bloemen”, aldus Van Geelen. Daarvoor is het wel noodzakelijk dat de politiek deze overgang naar natuurvriendelijk boeren mogelijk maakt. “Investeren in moderne agro-ecologische landbouw is pure noodzaak om de Europese landbouw en de bijen een toekomst te bieden.”
Dinsdag buigt de Tweede Kamer zich over de motie van de SP om het deelverbod op te rekken en meer toepassingen van de drie neonicotinoïden te verbieden.
Over bijensterfte hebben Michiel van Geelen van Greenpeace en Jaap van Wenum van boerenorganisatie LTO reeds een aantal malen commentaar op elkaars gedachtenlijnen gegeven (zie de artikelen die onder de commentaren bij deze tekst verschijnen). Hopelijk willen ze dat ook op basis van dit rapport. De eerste zet zou aan Jaap moeten zijn:
1. welke consequenties gaat dit voorstel hebben voor de landbouw in Nederland?
2. moet dit een zaak van de Nederlandse overheid zijn of zou bijenbeleid niet juist een Europese zaak moeten zijn omdat de Nederlandse boer te weinig financiële rek heeft om lagere opbrengsten eenzijdig te kunnen trekken?
Het CLM-rapport waar het perbericht naar verwijst, is hier te downloaden. Eerder verscheen van Greenpeace het rapport Bijensterfte, een rapport voor honger.
Fotocredits: Bijen terug vd hei, uitsnede, webted
Dit artikel afdrukken
Amsterdam, 10 juni 2013 – Het tijdelijke Europese verbod op drie voor bijen gevaarlijke bestrijdingsmiddelen heeft in Nederland nauwelijks effect op het grootschalige gebruik van deze middelen. Maar liefst 85 procent van het totale gebruik valt onder allerlei vrijstellingen. Dit blijkt uit een analyse die het Centrum voor Landbouw en Milieu (CLM) uitvoerde in opdracht van Greenpeace. De milieuorganisatie wil dat de Nederlandse politiek stevigere maatregelen treft om de bijen en andere insecten te beschermen en pleit voor een totaalverbod op alle stoffen waarvan bekend is dat ze schadelijk zijn voor bijen en andere bestuivers.
De sterfte van honingbijen en andere insecten die cruciaal zijn voor de bestuiving van landbouwgewassen en wilde planten, is al jaren zorgwekkend hoog. De Europese voedselveiligheidsautoriteit EFSA concludeerde begin dit jaar dat bestrijdingsmiddelen met de werkzame stoffen imidacloprid, thiamethoxam, en clothianidine, alle drie zogenaamde neonicotinoïden, een ‘hoog acuut gevaar’ betekenen voor honingbijen. Daarop besloot de Europese Commissie onlangs tot een tijdelijk verbod op een beperkt aantal toepassingen van deze bestrijdingsmiddelen.
Maar het zeer beperkte verbod waartoe Europa heeft besloten, zal in Nederland weinig tot geen effect hebben om het massale gebruik ervan tegen te gaan. De CLM-onderzoekers schatten dat in 2012 zo’n 20.000 kilo van deze gifstoffen op de Nederlandse akkers en in kassen is gebruikt. Exacte cijfers zijn er niet, omdat de gebruiks- en verkoopcijfers geheim zijn. Met het deelverbod wordt nog altijd 17.000 kilo gebruikt. Zo is al het gebruik van deze middelen in kassen vrijgesteld van het verbod, omdat dit geen gevaar zou opleveren voor bijen.
Deze middelen zijn niet alleen problematisch voor honingbijen. Ze vervuilen ook het oppervlaktewater in Nederland. Vooral de stof imidacloprid wordt met grote regelmaat in normoverschrijdende hoeveelheden aangetroffen in sloten en rivieren. Hoeveelheden die honderden tot zelfs vele duizenden malen boven de ecologische norm komen, zijn geen uitzondering. Uit onderzoek van de Universiteit Utrecht blijkt dat er een verband is tussen het gebruik van imidacloprid en de afname van de insectenrijkdom in het oppervlaktewater.
Bovendien zijn er naast de drie door de EFSA onderzochte middelen nog een aantal landbouwbestrijdingsmiddelen die een groot gevaar opleveren voor bijen en andere nuttige insecten. “De politiek moet de bijen beschermen. Niet tijdelijk, maar voor altijd. En niet met een deelverbod, maar met een verbod op álle toepassingen van álle schadelijke middelen”, zegt Michiel van Geelen, landbouwdeskundige van Greenpeace Nederland.
Volgens de landbouwdeskundige is landbouwgif ook helemaal niet nodig. Er zijn voldoende alternatieven, zoals meer diversiteit en rotatie van gewassen, zorg voor een gezonde, vruchtbare bodem, en kleinere akkers met bloemrijke randen die natuurlijke vijanden van plaagdieren aantrekken. “Met dit soort alternatieven slaan we twee vliegen in een klap, minder gif en meer bloemen”, aldus Van Geelen. Daarvoor is het wel noodzakelijk dat de politiek deze overgang naar natuurvriendelijk boeren mogelijk maakt. “Investeren in moderne agro-ecologische landbouw is pure noodzaak om de Europese landbouw en de bijen een toekomst te bieden.”
Dinsdag buigt de Tweede Kamer zich over de motie van de SP om het deelverbod op te rekken en meer toepassingen van de drie neonicotinoïden te verbieden.
Over bijensterfte hebben Michiel van Geelen van Greenpeace en Jaap van Wenum van boerenorganisatie LTO reeds een aantal malen commentaar op elkaars gedachtenlijnen gegeven (zie de artikelen die onder de commentaren bij deze tekst verschijnen). Hopelijk willen ze dat ook op basis van dit rapport. De eerste zet zou aan Jaap moeten zijn:
1. welke consequenties gaat dit voorstel hebben voor de landbouw in Nederland?
2. moet dit een zaak van de Nederlandse overheid zijn of zou bijenbeleid niet juist een Europese zaak moeten zijn omdat de Nederlandse boer te weinig financiële rek heeft om lagere opbrengsten eenzijdig te kunnen trekken?
Het CLM-rapport waar het perbericht naar verwijst, is hier te downloaden. Eerder verscheen van Greenpeace het rapport Bijensterfte, een rapport voor honger.
Fotocredits: Bijen terug vd hei, uitsnede, webted
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Nationaal middelen verbieden omdat Greenpeace dat een goed plan vindt en zonder dat de onafhankelijke en hiervoor geeigende instituten EFSA of Ctgb daar een uitspraak over hebben gedaan zou van Nederland een bananenrepubliek maken. Dat is mijn principiele reactie. Dergelijke nationale verboden zijn gelukkig ook strijdig met de EU-toelatingsverordening en dus niet houdbaar voor de rechter. Het kan dus ook simpelweg niet.
Zijn er consequenties voor de land- en tuinbouw van het Greenpeace voorstel: uiteraard. We kunnen met een breed insecticidenverbod de door de markt gevraagde kwaliteit van uitgangsmateriaal zoals pootaardappelen, bloembollen en groentezaden niet meer garanderen. Dat geldt ook voor veel consumptieve teelten onder glas zoals aubergine en bloemisterijgewassen. Het enige wat we dan nog zullen exporteren zijn onze boeren en tuinders die elders een nieuw bestaan zullen gaan opbouwen. In Nederland kunnen we dan met een paar overgebleven hobbyisten wat kleinschalig gaan boeren voor de lokale markt met akkerranden en een ruime rotatie zoals Greenpeace voorstelt. We moeten dan wel concurreren met de goedkope import en topkwaliteit die onze vertrokken tuinders vanuit het buitenland gaan leveren. Kortom die hobbyende Nederlandse boeren en tuinders zullen er ook nog een baan bij moeten gaan zoeken om het hoofd boven water te houden.
Greenpeace wil een bijenbeleid voeren maar vergeet een boerenbeleid voeren. Met het verbieden van een groot deel van de gewasbeschermingsmiddelen in Nederland span je het paard achter de wagen. In een transitie naar een duurzame landbouw is het juist essentieel om de boeren en tuinders mee te nemen. We moeten dus werken aan oplossingen die de sector versterken. Bloemrijke akkerranden kunnen her en der best een bespuiting uitsparen maar zijn geen eindoplossing, en in de teelt van uitgangsmateriaal zelfs van geen enkele waarde. Echte oplossingen zullen moeten komen vanuit de veredeling (resistenties), middeleninnovatie ( laag risicomiddelen) en optimale toepassing daarvan (zonder omgevingsbelasting). Dergelijke (deels lange termijn-)investeringen in oplossingen kunnen niet betaald worden vanuit kleinschalige productie voor lokale markten maar vragen juist een krachtige economische sector.
Daarvoor ontbreekt de aandacht in de visie van Greenpeace.
@Frank: maar als Greenpeace gelijk heeft, en het vervuilen van het oppervlaktewater zorgt inderdaad voor een (zorgelijke) afname van bijen/insecten, is het dan handig om vooral in te zetten op lange termijn? Het lijkt me dan kiezen uit twee kwaden, óf de boeren zijn ontevreden, óf er worden allerlei problemen gecreëerd doordat de insectenstand te klein wordt.
Of valt dat uiteindelijk wel mee, hoe lang het duurt voordat het noemenswaardig vermindert, en wat het effect daarvan is?
@otto: De regionale oppervlakte watervervuiling met neonicotinoiden komt voor het overgrote deel door lozingen uit kassen. Daar zijn ook korte termijn maatregelen nodig. Uit onderzoek door sector en overheid komen nu goede zuiveringstechnieken naar voren die door de tuinders per 2016 geimplementeerd moeten worden om de lozing te zuiveren. Dat heeft staatssecretaris Dijksma aangekondigd in de nieuwe Nota Duurzame Gewasbescherming.
een verbod op bestrijdingsmiddelen zou economisch een ramp zijn, want het drijft de voedselprijzen op. De schade voor de teler is er ook nog want geen 1 supermarkt wil half aangevreten kroppen sla in de schappen hebben en dan blijft de teler met die kroppen zitten.
Jordi, als bijen van belang zijn voor het functioneren van de bevruchtingscyclus, dan is een economische ramp misschien het probleem wel niet. Hoe zien jij en je collega boeren dat?
Ik vind Jaaps tweede alinea (in #1) prikkelend en ben heel benieuwd hoe Michiel daarop zal reageren.