Windmolenparken in zee blijken de ideale habitat te zijn voor kreeften. Bij het Duitse Helgoland speelt zich een verbazingwekkende wederopstandig af van de in WO II vrijwel uitgeroeide kreeftenpopulatie.
Het Duitse Helgoland kende voor de Tweede Wereldoorlog een florerende kreeftenvisserij. In de jaren '30 werden er door de lokale kreeftenvissers jaarlijks tot 30.000 kreeften opgevist. In WO II werd het eiland een zwaarbewapend fort, dat hevig gebombardeerd werd door de geallieerden. De vele giftige stoffen die als gevolg van het wapengeweld in zee terecht kwamen, bleken funest. Onderzoekers vermoeden dat het reukvermogen van de kreeften aangetast raakte, met als gevolg dat het kreeftenbestand met meer dan 90 procent terugliep. Tegenwoordig vangen de vissers nog maar 300 tot 500 kreeften per jaar.
Le Monde meldt een opmerkelijk initiatief om de kreeftenpopulatie een boost te geven. Wetenschappers van het Alfred-Wegener-Institut für Polar- und Meeresforschung zijn ervan overtuigd dat de stenen en rotsen die gebruikt worden voor de fundering van windmolens in zee de ideale habitat vormen voor kreeften. Kreeften houden nl. van een stevige ondergrond. Daarom hebben ze 3000 kreeften gekweekt die volgend jaar uitgezet zullen worden in het windmolenpark van Borkum Riffgat.
Het geld voor het project, 700.000 euro, komt uit de vergoeding die het energiebedrijf EWE de staat Neder-Saksen betaald voor mogelijke ecologische schade van het windmolenpark. Het wordt gebruikt om gedurende twee jaar kreeften op te kweken, ze uit te zetten en vervolgens te monitoren.
De verwachtingen zijn hooggespannen: "Door de Duitse Energiewende zouden er tussen nu en 2030 5.000 windmolenparken bij kunnen komen. Als het werkt, zal dit soort projecten een enorme impact hebben op de kreeftenpopulatie", zegt projectleider Heinz-Dieter Franke.
Fotocredits: Ein Hummer auf dem Weg in die Freiheit, Uwe Nettelman, Alfred-Wegener-Institut
Dit artikel afdrukken
Le Monde meldt een opmerkelijk initiatief om de kreeftenpopulatie een boost te geven. Wetenschappers van het Alfred-Wegener-Institut für Polar- und Meeresforschung zijn ervan overtuigd dat de stenen en rotsen die gebruikt worden voor de fundering van windmolens in zee de ideale habitat vormen voor kreeften. Kreeften houden nl. van een stevige ondergrond. Daarom hebben ze 3000 kreeften gekweekt die volgend jaar uitgezet zullen worden in het windmolenpark van Borkum Riffgat.
Het geld voor het project, 700.000 euro, komt uit de vergoeding die het energiebedrijf EWE de staat Neder-Saksen betaald voor mogelijke ecologische schade van het windmolenpark. Het wordt gebruikt om gedurende twee jaar kreeften op te kweken, ze uit te zetten en vervolgens te monitoren.
De verwachtingen zijn hooggespannen: "Door de Duitse Energiewende zouden er tussen nu en 2030 5.000 windmolenparken bij kunnen komen. Als het werkt, zal dit soort projecten een enorme impact hebben op de kreeftenpopulatie", zegt projectleider Heinz-Dieter Franke.
Fotocredits: Ein Hummer auf dem Weg in die Freiheit, Uwe Nettelman, Alfred-Wegener-Institut
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Soortgelijks gebeurt bij de honderden scheepswrakken op de Noordzee. Juist daar gedijen veel vissoorten. En in bijvoorbeeld Grevelingen zijn betonnen Reef-balls geplaatst. Daar komt snel begroeing op en vervolgens komen al snel vissen en kreeften.
In Canada is een vereniging bezig met regelmatig afzinken van grote opjecten (bv afgedankte oorlogsschepen). Al snel worden dat fantastische duikobjecten met veel zeeleven.
http://www.artificialreef.bc.ca/index.php/mackenzie-photos
Lourens in Amerika doen ze afgedankte treinstellen in het water, maar eigenlijk is het wel jammer van de bruikbare grondstoffen.
Ha, in het kader van: 'roest zijt gij, en tot roest zult gij wederkeren.' Aangezien ijzer vaak een beperkende factor is voor algengroei in de oceanen, is een treinstel misschien toch wel nuttig besteed.
Lourens, voor zover dat ijzer van die treinstellen "bio-available" is. het ijzer moet tweewaardig zijn, rood roest is driewaardig.
het FAO heeft in de jaren '80 onderzoek gedaan naar "artificial reefs" en "fish aggregating devices" (FAD's), die laatste zijn meestal boeien en vlotten in hoge zee. zeer belangrijk voor de artisanale visserij in de Stille Zuidzee. Ze zijn een Filippijnse uitvinding. In Indonesië (Djakarta) werden onvergunde riksja's in beslag genomen en gedumpt als artificieel rif. Toen ontstond er een lucratieve "fietsenvisserij" om die dingen weer op te halen, te repareren en door te verkopen! Vissers zijn slim.
Het is zeker dat de voeststukken van die windturbines best diervriendelijk zouden worden gebouwd, dus niet gaaf maar vol gaten en gangen. Dat is technisch niet zo moeillijk om te realiseren.
Wat een interessante info Nick!
Die Indonesische regering is wel een stuk goedkoper uit door fietsen in zee te gooien i.p.v. een windmolen te bouwen van zo'n 10 miljoen euro. Gooien Amsterdammers dáárom misschien hun fietsen voortdurend in de grachten. :)