3 min
Het bedrijf werd in razend tempo bij elkaar gekocht met het geld van de Brabantse boeren. Waartoe leidt nu de scheiding van VION in een slachterij en een Ingredients divisie?
Met VION gaat het al een tijdje niet goed. Foodlog rapporteerde er het afgelopen jaar regelmatig over. Gisteren kwam het nieuws dat het bedrijf wordt gesplitst in een slachterij en een divisie ingredients. De eerste is zwaar verlieslatend omdat VION er niet in slaagde de stijgende grondstofprijzen voor varkensvoer voldoende te compenseren door een hogere prijs te realiseren bij de afzet van het vlees.
Zuur verdiend geld verdampt
De boeren klagen, het bedrijf leidt verlies en niettemin worden zij niet goed genoeg betaald. In de markt gaat het gerucht dat VION inmiddels zo'n € 300 miljoen euro operationeel verlies heeft geleden in het afgelopen boekjaar. Dat bedrag komt bovenop het inmiddels bekend gemaakt bedrag van € 500 miljoen aan afgeboekte waarde op in de afgelopen jaren aangekochte en recent alweer verkochte bedrijven. VION is door de banken gedwongen die verkopen te realiseren omdat ze niet verwachtten dat er op redelijke termijn voldoende winst uit zou komen om de rente en aflossingen op te brengen van de schulden die VION ervoor aanging. Uiteindelijk dwongen ze ook ZLTO haar kapitaal nagenoeg volledig in het noodlijdende VION te stoppen. Daarmee verdampte veel van het zuur verdiende geld dat ooit door de Brabantse boeren bij elkaar werd gebracht om samen sterk te kunnen staan.
De Ingredients-divisie biedt werk aan 6.000 mensen en maakt goed geld. Opvallend in de scheiding is het feit dat VION-bestuursvoorzitter Kloosterboer de baas wordt van de Ingredients-divisie. Bij VION vertrok gisteren financieel bestuurder Ton Vernaus. Hij wordt niet meer vervangen.
Sterfhuisconstructie
Wat betekent dit? Ik pleegde gistermiddag wat telefoontjes met insiders. De markt blijkt te gonzen van één nadrukkelijk bericht: dit is een sterfhuisconstructie. Met andere woorden, het glorieuze concern met zijn bijna € 10 miljard omzet en meer dan 30.000 werknemers dat in luttele jaren bij elkaar werd gekocht door VION-baas Daan van Doorn en voormalig ZLTO voorzitter Antoon Vermeer is de facto failliet. Het bankenconsortium van Rabobank en buitenlandse banken dwingt ZLTO, de enige aandeelhouder van het 'boergenoteerde' VION, de resterende rendabele onderdelen te scheiden van een niet meer te redden slachterij. Omdat liquidatie in de huidige organisatorische vorm niet in het belang van het geïnvesteerde kapitaal is, worden de verliezen nu eerst in de slacht gestopt. Via de waardevolle onderdelen moeten de resterende kredieten worden zekergesteld door hun onderpand niet in een failissement te laten meeglijden. Door straks de gezonde bedrijven voor de volle mep te verkopen halen de banken hun geld terug. Het geld van de Brabantse boeren glijdt weg in het faillissement. Dat is nu eenmaal onvermijdelijk.
De rommel zelf opruimen
Het is opvallend, schrijft Eric de Lijster, dat ZLTO aangeeft de Ingredients-divisie liever met aanvullende aandeelhouders voort te zetten, dan te verkopen. De middelen van de boeren zijn kennelijk op. Als de nieuwe aandeelhouders hen liever kwijt dan rijk zijn, dan zullen zij ook van Ingredients afscheid moeten nemen. Ze hebben geen keuze meer; de bank bepaalt. Vakbond CNV lijkt blij te zijn met de redding die de scheidingsoperatie de enkele honderden werknemers van Ingredients biedt. Over de 14.000 banen die bij de slachterijen in het geding zijn rept de vakorganisatie met geen woord. Kennelijk gaat de bond ervan uit dat de slachterij zal worden gered door de overheid of de Rabobank. Ook al hangt het lot van de Nederlandse varkenssector intiem samen met dat van zijn grootste slachter, het is maar de vraag of overheid en bank die bereidheid hebben. Waarom zouden zij wel kunnen wat de slachter zelf niet voor elkaar kon krijgen? Het is dan ook waarschijnlijker dat zij hopen op een onafhankelijke Nederlandse of Duitse slachter die de failliete boedel voor één euro overneemt. Tijdens mijn telefoontjes vernam ik dat de grootste Nederlandse kandidaat die het zou kunnen voor de eer heeft bedankt. Het is dan ook denkbaar dat VION onderdeel wordt van een Duitse slachter.
Hoe kon dit gebeuren?
Ook is een nog verdergaand scenario denkbaar. Zoals Nederlandse boereneconomen van het Landbouw Economisch Instituut (LEI) doorgaans plegen aan te geven, is opschaling en overname door de buurman een natuurlijk proces. Het is niet ondenkbaar dat de Duitse slachters Nederlandse boeren uitnodigen hun varkens daar te komen leveren en ons land de rommel zelf laten opruimen.
Dat laatste zou betekenen dat Nederlands' naar omzet gemeten grootste agriconcern in nauwelijks meer dan 2 jaar van bijna 10 miljard omzet tot een fractie daarvan werd gereduceerd. Het dwingt de bestuurderen van ons agriland tot een vraag: hoe en onder wiens verantwoordelijkheid kon dit gebeuren en wat kunnen we ervan leren voor de nabije toekomst? Of moeten we die vraag vergeten en is het gewoon een opschalende ontwikkeling in food- en agriland zoals het LEI de natuur der dingen vaak zo sereen en met een niks-aan-de-hand analyse pleegt weer te geven?
Fotocredits: VION
Dit artikel afdrukken
Zuur verdiend geld verdampt
De boeren klagen, het bedrijf leidt verlies en niettemin worden zij niet goed genoeg betaald. In de markt gaat het gerucht dat VION inmiddels zo'n € 300 miljoen euro operationeel verlies heeft geleden in het afgelopen boekjaar. Dat bedrag komt bovenop het inmiddels bekend gemaakt bedrag van € 500 miljoen aan afgeboekte waarde op in de afgelopen jaren aangekochte en recent alweer verkochte bedrijven. VION is door de banken gedwongen die verkopen te realiseren omdat ze niet verwachtten dat er op redelijke termijn voldoende winst uit zou komen om de rente en aflossingen op te brengen van de schulden die VION ervoor aanging. Uiteindelijk dwongen ze ook ZLTO haar kapitaal nagenoeg volledig in het noodlijdende VION te stoppen. Daarmee verdampte veel van het zuur verdiende geld dat ooit door de Brabantse boeren bij elkaar werd gebracht om samen sterk te kunnen staan.
De Ingredients-divisie biedt werk aan 6.000 mensen en maakt goed geld. Opvallend in de scheiding is het feit dat VION-bestuursvoorzitter Kloosterboer de baas wordt van de Ingredients-divisie. Bij VION vertrok gisteren financieel bestuurder Ton Vernaus. Hij wordt niet meer vervangen.
Sterfhuisconstructie
Wat betekent dit? Ik pleegde gistermiddag wat telefoontjes met insiders. De markt blijkt te gonzen van één nadrukkelijk bericht: dit is een sterfhuisconstructie. Met andere woorden, het glorieuze concern met zijn bijna € 10 miljard omzet en meer dan 30.000 werknemers dat in luttele jaren bij elkaar werd gekocht door VION-baas Daan van Doorn en voormalig ZLTO voorzitter Antoon Vermeer is de facto failliet. Het bankenconsortium van Rabobank en buitenlandse banken dwingt ZLTO, de enige aandeelhouder van het 'boergenoteerde' VION, de resterende rendabele onderdelen te scheiden van een niet meer te redden slachterij. Omdat liquidatie in de huidige organisatorische vorm niet in het belang van het geïnvesteerde kapitaal is, worden de verliezen nu eerst in de slacht gestopt. Via de waardevolle onderdelen moeten de resterende kredieten worden zekergesteld door hun onderpand niet in een failissement te laten meeglijden. Door straks de gezonde bedrijven voor de volle mep te verkopen halen de banken hun geld terug. Het geld van de Brabantse boeren glijdt weg in het faillissement. Dat is nu eenmaal onvermijdelijk.
De rommel zelf opruimen
Het is opvallend, schrijft Eric de Lijster, dat ZLTO aangeeft de Ingredients-divisie liever met aanvullende aandeelhouders voort te zetten, dan te verkopen. De middelen van de boeren zijn kennelijk op. Als de nieuwe aandeelhouders hen liever kwijt dan rijk zijn, dan zullen zij ook van Ingredients afscheid moeten nemen. Ze hebben geen keuze meer; de bank bepaalt. Vakbond CNV lijkt blij te zijn met de redding die de scheidingsoperatie de enkele honderden werknemers van Ingredients biedt. Over de 14.000 banen die bij de slachterijen in het geding zijn rept de vakorganisatie met geen woord. Kennelijk gaat de bond ervan uit dat de slachterij zal worden gered door de overheid of de Rabobank. Ook al hangt het lot van de Nederlandse varkenssector intiem samen met dat van zijn grootste slachter, het is maar de vraag of overheid en bank die bereidheid hebben. Waarom zouden zij wel kunnen wat de slachter zelf niet voor elkaar kon krijgen? Het is dan ook waarschijnlijker dat zij hopen op een onafhankelijke Nederlandse of Duitse slachter die de failliete boedel voor één euro overneemt. Tijdens mijn telefoontjes vernam ik dat de grootste Nederlandse kandidaat die het zou kunnen voor de eer heeft bedankt. Het is dan ook denkbaar dat VION onderdeel wordt van een Duitse slachter.
Hoe kon dit gebeuren?
Ook is een nog verdergaand scenario denkbaar. Zoals Nederlandse boereneconomen van het Landbouw Economisch Instituut (LEI) doorgaans plegen aan te geven, is opschaling en overname door de buurman een natuurlijk proces. Het is niet ondenkbaar dat de Duitse slachters Nederlandse boeren uitnodigen hun varkens daar te komen leveren en ons land de rommel zelf laten opruimen.
Dat laatste zou betekenen dat Nederlands' naar omzet gemeten grootste agriconcern in nauwelijks meer dan 2 jaar van bijna 10 miljard omzet tot een fractie daarvan werd gereduceerd. Het dwingt de bestuurderen van ons agriland tot een vraag: hoe en onder wiens verantwoordelijkheid kon dit gebeuren en wat kunnen we ervan leren voor de nabije toekomst? Of moeten we die vraag vergeten en is het gewoon een opschalende ontwikkeling in food- en agriland zoals het LEI de natuur der dingen vaak zo sereen en met een niks-aan-de-hand analyse pleegt weer te geven?
Fotocredits: VION
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Varkens Boeren zouden een stichting moeten maken,
-om alle bestuursleden van VION prive/zakelijk aansprakelijk te stellen?
-iemand een idee of dat kan?
-de de vastgoed kan het schijnbaar wel, zie link beneden.
Beslag gelegd op huizen Hans Wiegel
http://www.nu.nl/economie/3557718/beslag-gelegd-huizen-hans-wiegel.html
Quote ==>
Volgens Quote verwijten de circa 60 obligatiehouders Wiegel als toenmalig bestuurslid onvoldoende toezicht te hebben gehouden op het reilen en zeilen bij Bouw State 5. Hij zou een bancaire volmacht hebben afgegeven aan vastgoedbeheerder Jonald Bouwhuis, zonder toe te zien op daarmee gedane transacties.
De SP in Brabant stelde vragen naar aanleiding van dit stuk. Het antwoord blijkt inmiddels gereed.
Die vergelijking met de hangbrug klopt van geen kant. Het is waar dat een agrarisch bedrijf veel connecties heeft, alleen is het bedrijf de enige die iets produceert. Voorlichters, accountants, dierenartsen, ambtenaren al helemaal zijn afhankelijk van de bedrijven. De primaire bedrijven houden het hele gebouw overeind, veel van de rest zit idd met een kabel aan het bedrijf vast, maar trekt over het algemeen de verkeerde kant op. En juist daar hebben veel slimme jonge ondernemers geen zin meer in. Degene die echt slim en ondernemend genoeg zijn gaan niet meer in Nederland ondernemen.
Hans, ik ben het volledig met je eens: boerenopvolgers zullen het wél willen en proberen.
Excuus voor de verwarring die ik stichtte door een simpel woordje niet toe te lichten. Ik doel met 'nieuwe' op ondernemers die nu geen boer zijn. Het is niet irrationeel om te verwachten dat die er zullen komen. Dat mogen we samen met Jim Rogers best vermoeden. Al was het alleen maar omdat zich teveel eigendom ophoopt bij de bank.
#118. Dick ik deel je mening niet dat nieuwe boeren niet van plan zijn met een topzware balans onder kostprijs te werken. Inderdaad niet ene jonge boer wil dit, maar ik denk dat de realiteit nu en in de toekomst niet wezenlijk anders zal zijn. Al vanaf de overname begint de jonge (nieuwe) boer namelijk met een topzware balans. De andere optie is geen boer worden. Je haalt zelf het essay van dhr. Schnabel aan, waarin naast de door u genoemde analyse een prachtige metaforische hangbrug werd beschreven waarin de positie van het boerenbedrijf binnen het grotere geheel werd geschetst en het draagvlak ervoor “…het boerenbedrijf op de grond is dan het brugdek, dat voor zijn bruikbaarheid afhankelijk is van een hoog oprijzend stelsel van pylonen en trekkabels (voorlichters, onderzoekers, accountants,dierenartsen, ambtenaren, kamerleden en ministers) die voor stabiliteit, draagvermogen en een beetje flexibiliteit moeten zorgen. Zonder hen zou het draagvlak toch draagvermogen missen, met hen kan het zeer veel aan, zoals in de gelopen decennia wel is gebleken…”
Dus naast de topzware balans waar je als jonge boer dan mee mee start op het brugdek, is er van meet af aan al een wederkerige afhankelijkheid van de pylonen en trekkabels die er ook nog voor zorgen danwel belang bij hebben dat er onder de nieuwe boeren ook boeren zullen zijn die dit lot gewenst of ongewenst beschoren is. Het gros van de agrarisch ondernemers staat dagelijks voor deze vraag en zitten vanaf het moment dat ze beginnen dus in die tredmolen. Het is maar hoever je zelf als agrarisch ondernemer wil gaan en hoe je uitgangspositie is bij de start. En je verzeilt dan dus ook in de discussie ‘farmer’ vs ‘peasant zoals aangehaald in Schnabel zijn essay. We zijn nu jaren verder en in mijn ogen is de brug nog steeds intact, maar inderdaad zoals voorzien door Schnabel wankelt hij wel. Echter niemand in het complex is gebaat bij een ingestorte brug, dus als je dan de link legt met de trekkabel VION, dan zal deze ook wel gerepareerd of vervangen worden. De hangbrug kan weer even mee en het is wachten tot de volgende kabel knapt, want het onderhoud van de brug laat wel te wensen over.