Met die stevige uitspraak lokte FoodProduction lezers naar een lezing over voedselveiligheid van Dr. Douglas Powell. Powell doceert aan de Kansas State University en blijkt een veel prozaïscher titel te hebben gekozen voor zijn video blog over voedselveiligheid: 'Food safety culture, audits, and public perception or, how to make fewer people sick and save your business'.

Hij maakt de vergelijking met de porno-industrie (na ruim 21 minuten) als volgt: '... de voedingsindustrie zegt 'je moet je hartige taart wel goed opwarmen' of 'je moet je hamburger wel gaar bakken'. Dat is net zoiets als dat de porno-industrie zegt 'gebruik wel een condoom', terwijl zij de hele zaak meteen stopzetten als er sprake is van een besmetting, zonder meer'.

Powell is voedselveiligheidsspecialist en heeft onderzoek gedaan naar veel uitbraken van voedselbesmetting, veelal E-coli-uitbraken. Hij citeert een lijstje van de top-vijf oorzaken van voedselgerelateerde uitbraken volgens de WHO: onjuiste bereidingswijze, verkeerde temperatuur tijdens opslag, gebrekkige hygiëne bij de mensen die het voedsel aanraken, kruisbesmetting tussen rauw en bereid voedsel en onveilige bronnen. Dit zijn allemaal factoren die te maken hebben met menselijk gedrag.

De belangrijkste maatregel om uitbraken terug te dringen is verbluffend simpel: zorg dat alle mensen in een organisatie, de hele bedrijfscultuur, doordesemd is van het belang van voedselveiligheidsmaatregelen. Creëer een voedselveiligheidscultuur. Het moet volkomen vanzelfsprekend zijn dat iedereen na toiletgang zijn of haar handen wast - en dat medewerkers elkaar er ook op aanspreken als dat niet gebeurt. 'Shock and shame' blijkt effectief. Zo hebben bedrijven als Disney en Wal-Mart veiligheidspraktijken erin gehamerd.

Powell kan niet duidelijk genoeg zeggen dat voedselveiligheid een issue is dat je door de hele voedselketen heen erin moet rammen en bewaken. Je moet het echt zelf doen - als organisatie. Alleen dan kun je van binnenuit je voedselveiligheidscultuur opbouwen is zijn mening. Derde partijen (controle-instanties bijvoorbeeld) kunnen wel een rol spelen, maar blijven externen. Daar moet je je merk niet aan toe willen vertrouwen.

Andere cruciale onderdelen van een robuust voedselveiligheidsbeleid zijn inkopen bij veilige bronnen, je hard maken voor eten dat microbiologisch bewezen veilig is en een transparante keten waarin alles openbaar is. Dit valt tenminste aan consumenten te verkopen. En aan alle partijen in de keten uit te leggen. Voedselveiligheid gaat iedereen aan.

Opvallend aan Douglas' stellingname is de boodschap dat regels alleen niet genoeg zijn. Echte voedselveiligheid kan niet zonder bedrijfscultuur op dat vlak.

Fotocredits: 'Thankful, I think it is done', uitsnede, fiat luxe
Dit artikel afdrukken