Het nieuwe boek van Michael Pollan komt eraan. Hij gaat koken.
Michael Pollan werd bekend met The Omnivore's Dilemma en In Defense of Food. In beide boeken wil hij af van het Amerikaanse voedselsysteem dat vooral op olie, maïs en grootschalige dierlijke productie zou draaien. Zijn devies is simpel: eet echt eten, niet teveel en vooral planten.
Zijn nieuwe boek heet Cooked. De eerste, hardcover editie komt op 23 april uit bij Penguin. Pollan gaat erin op zoek naar de verrijking en verduurzaming die zelf koken in ons leven zou moeten brengen. Penguin schrijft:
In 'Cooked' onderzoekt Michael Pollan het tot op heden nog niet in kaart gebrachte terrein van zijn eigen keuken. Hier ontdekt hij het duurzame vermogen van de vier klassieke elementen - vuur, water, lucht en aarde - om natuurlijk materiaal te transformeren tot heerlijk eten en drinken. Hij meldt zich als leerling bij een aantal culinaire toppers en leert hoe met vuur te grillen, met vloeistof te koken, brood te bakken en alles van kaas tot bier te laten fermenteren. Onderweg komt hij tot de ontdekking dat de kok een speciale plaats inneemt in de wereld, midden tussen natuur en cultuur. Beide werelden worden door koken getransformeerd, en in dat proces verandert de kok ook.
Niet koken heeft evenzeer verreikende gevolgen. Door te vertrouwen op de voedingsmiddelenindustrie om ons eten te bewerken krijgen we grote hoeveelheden vet, suiker en zout binnen, verbreken we een essentiële schakel naar de natuurlijke wereld en verzwakken we onze relaties met vrienden en familie. In feite zou, zo stelt Cooked, het weer in eigen handen nemen van koken wel eens de belangrijkste stap kunnen zijn die je kunt zetten om het Amerikaanse voedselsysteem gezonder en duurzamer te maken.
Fotocredits: 'Michael Pollan at Indiana University', Indiana Public Media
Dit artikel afdrukken
Zijn nieuwe boek heet Cooked. De eerste, hardcover editie komt op 23 april uit bij Penguin. Pollan gaat erin op zoek naar de verrijking en verduurzaming die zelf koken in ons leven zou moeten brengen. Penguin schrijft:
In 'Cooked' onderzoekt Michael Pollan het tot op heden nog niet in kaart gebrachte terrein van zijn eigen keuken. Hier ontdekt hij het duurzame vermogen van de vier klassieke elementen - vuur, water, lucht en aarde - om natuurlijk materiaal te transformeren tot heerlijk eten en drinken. Hij meldt zich als leerling bij een aantal culinaire toppers en leert hoe met vuur te grillen, met vloeistof te koken, brood te bakken en alles van kaas tot bier te laten fermenteren. Onderweg komt hij tot de ontdekking dat de kok een speciale plaats inneemt in de wereld, midden tussen natuur en cultuur. Beide werelden worden door koken getransformeerd, en in dat proces verandert de kok ook.
Niet koken heeft evenzeer verreikende gevolgen. Door te vertrouwen op de voedingsmiddelenindustrie om ons eten te bewerken krijgen we grote hoeveelheden vet, suiker en zout binnen, verbreken we een essentiële schakel naar de natuurlijke wereld en verzwakken we onze relaties met vrienden en familie. In feite zou, zo stelt Cooked, het weer in eigen handen nemen van koken wel eens de belangrijkste stap kunnen zijn die je kunt zetten om het Amerikaanse voedselsysteem gezonder en duurzamer te maken.
Fotocredits: 'Michael Pollan at Indiana University', Indiana Public Media
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Heerlijk, alles zelf koken, dan weet je tenminste wat je eet, heb je plezier tijdesn het koken en nog veel meer plezier als alles nog eens lekker smaakt en helemaal op gaat.
Michael Pollan gaat proberen nog wat centjes te verdienen met zijn tanende faam. Capitalizen nu het nog kan. Beetje de Bas Haring van de voeding. 'Stating the obvious' oftewel 'poep is kak' roepen en dan een gewichtig en tegelijk guitig hoofd erbij trekken.
Ik was persoonlijk nooit zo onder de indruk van zijn ideeën. Misschien dat het in de VS beter aankwam, maar dat geforceerde hameren op 'food' van je oma ipv wat de Grote Boze Firma's ons voorzetten vind ik te simpel. Het is ook volstrekt onwetenschappelijk wat hij beweert, handig holistisch en modieus. Maar het raakte een snaar. Lees dit over zijn vorige boek, dan zie je hoe gewiekst en beperkt hij is: http://www.americanscientist.org/bookshelf/pub/the-wisdom-of-mom
Jan, wat een prachtrecensie tover je daar boven water! In het licht van de discussie hier over linolzuur van de laatste weken pik ik er deze zinnen uit: "So Pollan speaks for robust common sense against academic expertise. This is one of many areas in our highly scientized culture where common sense has not yet been rendered mute. There's nothing at all wrong with that, and, indeed, the popularity of writing by informed nonscientists like Pollan is a reliable sign of just how vulnerable the authority of nutritional expertise may now be."
Tegelijk denken columnisten dat ze de science gemakkelijk kort door de bocht neer kunnen zetten, zoals Pollan's NYT-collega Mark Bittman - een culinair criticus - onlangs deed.
Dick, ik heb de boeken van Pollan gelezen en waardeer zijn drive, maar vertaald naar Nederland blijft er niets van over. Wij hebben hier het eten dat zijn oma had. Verder is niemand tegen 'common sense against academic expertise', maar Pollan (die geen expertise heeft, hij is journalist) zwalkt tussen afstand (goed voor een journalist) en amateurmeningen over biochemische onderwerpen (niet goed). Ik vind hem een gladjanus nu hij zijn eigen toko aan het uitponden is.
Pollan moet je inderdaad lezen in zijn Amerikaanse context. Wij zijn dichter bij huis. Vermoedelijk zijn wij ook veel dichter bij een zich ontwikkelende verse voedingsmiddelenindustrie die duurzamer en nadrukkelijk gezond-gevarieerder is dan thuis koken en de pot van oma. En zelfs die van haar moeder.
Wat is de verklaring voor de populariteit van zijn boeken in Europa, cq. Nederland? Is die inderdaad tanend?