Dat kopt het FD boven een opinie-artikel door Paul en Anne Ehrlich. Hongersnoden op wereldschaal zijn, zeggen zij, met de huidige landbouw- en voedingspraktijken onvermijdelijk en zullen voor een totale ineenstorting van de mensheid zorgen. De bevolkingsramp moet beteugeld worden door de groei in te dammen en denkkracht vrij te maken voor maatregelen die echt helpen, zelfs als dat maar voor een heel klein deel van de mensheid gaat gelden. Toch is het artikel niet pessimistisch of doemdenkerig.
Paul Ehrlich is hoogleraar Bevolkingsstudies aan de Universiteit van Stanford, Anne Ehrlich is directeur van het Center for Conservation Biology van diezelfde universiteit. Het artikel is oorspronkelijk verschenen op de opiniesite Project Syndicate.
Een droge opsomming van de huidige wereldwijde problematieken in milieu, klimaatverandering, ecosystemen, gezondheid, gifstoffen en uitgeput rakende hulpbronnen zet de lezer op scherp. Oorlogen om schaarse hulpbronnen zijn een bedreiging voor het voortbestaan van de menselijke beschaving. Paul en Anne Ehrlich zien een nog grotere en directere bedreiging voor de 'mondiale duurzaamheid' in de onvermijdelijke hongersnoden die gaan komen. De wereld is niet in staat de hele wereldbevolking van genoeg voedsel te voorzien, en al helemaal niet als er nog miljarden mensen bij gaan komen. De noodzaak om hier maatregelen tegen te nemen wordt echter niet onderkend, omdat mensen de link tussen de genoemde problemen en de landbouw niet zien. Men 'bagatelliseert' het probleem van vandaag al, waarbij ruim 870 miljoen mensen honger lijden. Eten en drinken zijn primaire levensbehoeften. Om te overleven en zich verder te ontwikkelen, heeft de mens voedsel nodig. Dat is niet overal ter wereld vanzelfsprekend, en zal in de (nabije) toekomst alleen nog maar probematischer worden. "Als het zo makkelijk is om een bevolking die 35% groter is dan die van nu te voeden, waarom is dan vandaag de dag niet iedereen goed gevoed?", vragen Paul en Anne Ehrlich.
Zij stellen dat er twee fundamentele veranderingen nodig zijn. Het eerste is duurzamer om te gaan met onze planeet en voeding: "Vijf stappen worden doorgaans aanbevolen om het voedselprobleem op te lossen: het ophouden met het opslokken van grond voor de landbouw (om de diensten van natuurlijke ecosystemen te behouden); het verhogen van de opbrengst waar mogelijk; het verbeteren van de doelmatigheid van meststoffen, water en energie; het eten van minder vlees; en het terugdringen van de voedselverkwisting. Daar zou je nog aan kunnen toevoegen: het stoppen met het verwoesten van de oceanen, het uitbreiden van de investeringen in landbouwkundig onderzoek en ontwikkeling, en het plaatsen van toereikende voeding voor iedereen aan de top van de mondiale beleidsagenda." Deze maatregelen worden meer en meer urgent. Enerzijds omdat we nog steeds doorgaan met het doorontwikkelen van onze landbouw en daarmee de schaarser wordende bronnen verder uitputten - kortom, ons gedrag niet veranderen. Anderzijds omdat we de andere kant van het probleem, de bevolkingsgroei, niet aanpakken.
Dat is de tweede fundemantele verandering die nodig is, volgens Ehrlich en Ehrlich: "Er is een volksbeweging nodig om het cultureel bewustzijn te 'sturen' in de richting van het bieden van de 'vooruitziende blik' ["foresight intelligence", red] en de agrarische, ecologische en demografische planning die de markten niet in huis hebben. Slechts dan kunnen we beginnen de bevolkingsramp serieus aan te pakken - en de voordelen op voedings- en gezondheidsgebied te overwegen van het op humane wijze beëindigen van de bevolkingsgroei, voordat we een wereldbevolking van negen miljard mensen hebben, en het inzetten van een geleidelijke krimp."
Zonder maatregelen op beide fronten schatten Paul en Anne Ehrlich dat er niet meer dan 10 procent kans is dat de wereld een door hongersnood gedreven ineenstorting kan vermijden. Zij vinden het de moeite waard 'ons best te doen hier 11 procent van te maken'.
Daarvoor wijzen ze op de Millenium Alliance for Humanity and the Biosphere (MAHB). Doelstellingen van dit platform waar foresight intelligence van wetenschappers van divers pluimage en de civil society elkaar kunnen ontmoeten zijn onder andere: 'het ontwikkelen van een vooruitziende blik en het mobiliseren van de burgermaatschappij voor duurzaamheid'.
"Zij die zich aansluiten bij de MAHB voegen zich bij de besten van de mondiale civil society in de strijd om het einde van de beschaving te voorkomen", besluit het artikel.
Fotocredits: reliëf met voedsel, uitsnede, Metropolitan Museum of Art, New York, Egyptian collection, sipazigaltumu
Dit artikel afdrukken
Een droge opsomming van de huidige wereldwijde problematieken in milieu, klimaatverandering, ecosystemen, gezondheid, gifstoffen en uitgeput rakende hulpbronnen zet de lezer op scherp. Oorlogen om schaarse hulpbronnen zijn een bedreiging voor het voortbestaan van de menselijke beschaving. Paul en Anne Ehrlich zien een nog grotere en directere bedreiging voor de 'mondiale duurzaamheid' in de onvermijdelijke hongersnoden die gaan komen. De wereld is niet in staat de hele wereldbevolking van genoeg voedsel te voorzien, en al helemaal niet als er nog miljarden mensen bij gaan komen. De noodzaak om hier maatregelen tegen te nemen wordt echter niet onderkend, omdat mensen de link tussen de genoemde problemen en de landbouw niet zien. Men 'bagatelliseert' het probleem van vandaag al, waarbij ruim 870 miljoen mensen honger lijden. Eten en drinken zijn primaire levensbehoeften. Om te overleven en zich verder te ontwikkelen, heeft de mens voedsel nodig. Dat is niet overal ter wereld vanzelfsprekend, en zal in de (nabije) toekomst alleen nog maar probematischer worden. "Als het zo makkelijk is om een bevolking die 35% groter is dan die van nu te voeden, waarom is dan vandaag de dag niet iedereen goed gevoed?", vragen Paul en Anne Ehrlich.
Zij stellen dat er twee fundamentele veranderingen nodig zijn. Het eerste is duurzamer om te gaan met onze planeet en voeding: "Vijf stappen worden doorgaans aanbevolen om het voedselprobleem op te lossen: het ophouden met het opslokken van grond voor de landbouw (om de diensten van natuurlijke ecosystemen te behouden); het verhogen van de opbrengst waar mogelijk; het verbeteren van de doelmatigheid van meststoffen, water en energie; het eten van minder vlees; en het terugdringen van de voedselverkwisting. Daar zou je nog aan kunnen toevoegen: het stoppen met het verwoesten van de oceanen, het uitbreiden van de investeringen in landbouwkundig onderzoek en ontwikkeling, en het plaatsen van toereikende voeding voor iedereen aan de top van de mondiale beleidsagenda." Deze maatregelen worden meer en meer urgent. Enerzijds omdat we nog steeds doorgaan met het doorontwikkelen van onze landbouw en daarmee de schaarser wordende bronnen verder uitputten - kortom, ons gedrag niet veranderen. Anderzijds omdat we de andere kant van het probleem, de bevolkingsgroei, niet aanpakken.
Dat is de tweede fundemantele verandering die nodig is, volgens Ehrlich en Ehrlich: "Er is een volksbeweging nodig om het cultureel bewustzijn te 'sturen' in de richting van het bieden van de 'vooruitziende blik' ["foresight intelligence", red] en de agrarische, ecologische en demografische planning die de markten niet in huis hebben. Slechts dan kunnen we beginnen de bevolkingsramp serieus aan te pakken - en de voordelen op voedings- en gezondheidsgebied te overwegen van het op humane wijze beëindigen van de bevolkingsgroei, voordat we een wereldbevolking van negen miljard mensen hebben, en het inzetten van een geleidelijke krimp."
Zonder maatregelen op beide fronten schatten Paul en Anne Ehrlich dat er niet meer dan 10 procent kans is dat de wereld een door hongersnood gedreven ineenstorting kan vermijden. Zij vinden het de moeite waard 'ons best te doen hier 11 procent van te maken'.
Daarvoor wijzen ze op de Millenium Alliance for Humanity and the Biosphere (MAHB). Doelstellingen van dit platform waar foresight intelligence van wetenschappers van divers pluimage en de civil society elkaar kunnen ontmoeten zijn onder andere: 'het ontwikkelen van een vooruitziende blik en het mobiliseren van de burgermaatschappij voor duurzaamheid'.
"Zij die zich aansluiten bij de MAHB voegen zich bij de besten van de mondiale civil society in de strijd om het einde van de beschaving te voorkomen", besluit het artikel.
Fotocredits: reliëf met voedsel, uitsnede, Metropolitan Museum of Art, New York, Egyptian collection, sipazigaltumu
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Wat een intelligent stuk: Vijf stappen worden doorgaans aanbevolen om het voedselprobleem op te lossen: het ophouden met het opslokken van grond voor de landbouw (om de diensten van natuurlijke ecosystemen te behouden); het verhogen van de opbrengst waar mogelijk; het verbeteren van de doelmatigheid van meststoffen, water en energie; het eten van minder vlees; en het terugdringen van de voedselverkwisting. Daar zou je nog aan kunnen toevoegen: het stoppen met het verwoesten van de oceanen, het uitbreiden van de investeringen in landbouwkundig onderzoek en ontwikkeling, en het plaatsen van toereikende voeding voor iedereen aan de top van de mondiale beleidsagenda."
Ik lees hierin alle argumenten van de 'good food' beweging, de dierenwelzijnactivisten, maar lees ook intensivering van de landbouw. Hopelijk kan een stuk als dit bijdragen aan het slechten van de barrieres en door de urgentie boven het 'intensief of extensief' debat uitstijgen.
"Vijf stappen worden doorgaans aanbevolen om het voedselprobleem op te lossen: het ophouden met het opslokken van grond voor de landbouw (om de diensten van natuurlijke ecosystemen te behouden); het verhogen van de opbrengst waar mogelijk; het verbeteren van de doelmatigheid van meststoffen, water en energie; het eten van minder vlees; en het terugdringen van de voedselverkwisting. Daar zou je nog aan kunnen toevoegen: het stoppen met het verwoesten van de oceanen, het uitbreiden van de investeringen in landbouwkundig onderzoek en ontwikkeling, en het plaatsen van toereikende voeding voor iedereen aan de top van de mondiale beleidsagenda."
Bijna goed. We moeten de kennis die we reeds hebben, gaan toepassen (dus DOEN), en dat betekent dat we deze eerst vrij moeten gaan delen. De planken op de universiteiten liggen vol, daar ligt in mijn beleving niet meer de 'beperkende factor'. Hoe kunnen we dit vormgeven? Met youtube filmpjes en wiki's moet dat toch niet zo ingewikkeld zijn; toch?
Het verbeteren van de doelmatigheid. Dat is klassieke optimalisatie. Terwijl de onduurzaamheid ligt in het niet gesloten zijn van de relevante kringlopen (waaronder fosfaat). Beide zijn goed begrijp me niet verkeerd. Maar kringlopen sluiten is vooral een investerings-uitdaging.
Het kleine beetje dat ik zelf wil bijdragen heeft met 'voedselverkwisting' te maken. Vanochtend schreef ik daarom een stukje over houdbaarheid irt voedselverspilling. En nu ga ik weer aan de slag. Tot vanavond.
Goede constatering over het niet toepassen van kennis Wouter, de planken liggen inderdaad vol met goede practices en technieken die niet in de mainstream landbouw worden toegepast. Youtube filmpjes en wiki's gaan ons echter niet redden. Kennis is helaas niet zo diffuus als we zouden willen. Boeren zullen goed voorgelicht moeten worden door (onafhankelijke) adviseurs. Maar voordat we gaan nadenken over hoe de goede kennis te implementeren moeten we ons eerst eens afvragen waarom het nu niet al gebeurt. Welke radartjes in de innovatiemotor lopen hier vast? Het antwoord voor deze complexe ketens is grotendeels simpel; de gevestigde orde doet er alles aan om haar belangen te beschermen. En de boer? Die wordt in de tussentijd verdrukt tussen het geweld van toeleverancier en retail.
Ik ga het nog een keer afdrukken.
"Vijf stappen worden doorgaans aanbevolen om het voedselprobleem op te lossen: het ophouden met het opslokken van grond voor de landbouw (om de diensten van natuurlijke ecosystemen te behouden); het verhogen van de opbrengst waar mogelijk; het verbeteren van de doelmatigheid van meststoffen, water en energie; het eten van minder vlees; en het terugdringen van de voedselverkwisting. Daar zou je nog aan kunnen toevoegen: het stoppen met het verwoesten van de oceanen, het uitbreiden van de investeringen in landbouwkundig onderzoek en ontwikkeling, en het plaatsen van toereikende voeding voor iedereen aan de top van de mondiale beleidsagenda."
Dat klinkt als Dijkhuizen en Fresco. Alleen noemden die het intensieve voedselproductie. En dat moet je natuurlijk niet doen, want daar slaat bij de betermens het verstand op hol.
Ehrlich en Ehrlich. Als ik eerlijk ben dan is het een herhaling van opinies die rampspoed voorspellen en oorzaken waarom er mensen zijn die momenteel onvoldoende voedsel hebben verbinden met voedselproductie zoals er nu mogelijk is.
In boerentaal: Misthaufen.
Apropos, Wouter en Raphaël, goede landbouwtechnieken liggen niet op de plank van een universiteit, die liggen in kassen, stallen en op de akkers.
Boeren leren van wetenschappers en wetenschappers leren van boeren. Dat verklaart dat er na iedere generatie er weer een opstaat die het oude opnieuw uit wil gaan vinden. Elke lichting moet leren hoeveel bier je kunt zuipen zonder de andere dag pijn in je harses te hebben. Er zijn erbij die leren het nooit.
Eens Paul, je hoort mij ook niet reppen over de universiteit, daarom noem ik expliciet practices en technieken in tegenstelling tot enkel en alleen R&D vanuit de toren. Kennisinstellingen leren inderdaad van de praktijk en andersom.