De voedselschandalen zorgen in heel Europa voor een roep om meer regels. Gaat dat helpen? Ik denk het niet.
Over dat onderwerp schreef ik een opiniestukje voor boerenkrant Boerderij. De tekst verscheen afgelopen vrijdag. In OBA Live vroeg interviewster Mieke Spaans me aan te willen geven waarom zuinig zijn met regels beter is dan nog meer regels en hoe een dergelijke aanpak zou kunnen werken. Ik antwoordde (vanaf minuut 16:00 tot 21:40) dat een combinatie van regelgeving en de herintroductie van moraliteit in het regelsysteem heilzaam zou kunnen zijn. De laatste inkoper van een product is steeds gehouden de stappen van zijn leverancier na te lopen als hij kan aanvoelen dat er iets niet in de haak is. In geval fraude aan het licht komt, is de inkoper die volgens de bestaande regels niet strafbaar is maar wel de andere kant op keek, toch schuldig. Dit principe voorkomt fraude én meer regels die - zo stel ik - aanleiding geven tot nieuwe wegen om het regelsysteem te slim af te zijn. Daarom heeft het regelsysteem ondersteuning nodig in de vorm van de moraliteit in plaats van nog meer formalisme.
Het is goed om het er eens over te hebben. Ik hoop dat regelgevers en partijen uit de verschillende lagen van de voedselketen en politici zich hier over deze gedachte willen uitspreken.
Mijn column hernam een belangrijke opmerking die Jopie Duijnhouwer, groententeler in het Oosten van Nederland, vorige week op Foodlog plaatste:
Of ik in Met het Oog op Morgen wilde komen uitleggen hoe het met paardengate zat. Of ik in EénVandaag wilde komen vertellen hoe het zat met het slepen van vlees en Nederlands rol daarin. En of ik in Dit is de Dag wilde komen vertellen hoe het met die Duitse valse biologische eieren zat.
Voedselschandalen zijn hot. Ze gaan niet over voedselveiligheid, betoogde ik steeds. Het zijn 21e eeuwse kwalen.
Toen ik in Dit is de Dag vertelde dat de biologische eierfraude in Duitsland veel erger was dan de paardenvleesfraude, reageerde een van mijn lezers, de biologische tuinder Jopie Duijnhouwer, teleurgesteld. Ik zei dat de crisis in biologische eieren ook zijn weerslag zou hebben op biologische sla en melk. Niets is nu meer te vertrouwen. De paardenaffaire speelde zich af in het halfduister tussen de onder- en de bovenwereld waarin vlees wordt omgetoverd van goedkoop paard in duur rund. De eierfraude speelde zich in een niche van de dure bovenwereld. In de best verdienende markt wilden lieden meer verdienen door meer kippen te houden dan is afgesproken.
Het resultaat is dat alle biologische spullen nu verdacht zijn. De Duitsers, tüchtig wie immer, controleren nu alles, van melk tot varken en van paprika tot tomaat. Dat is logisch en een goeie zaak. NIemand betaalt immers graag voor iets wat hij dacht te kopen maar niet kreeg. Als toezichthouders er niet voor zorgen dat een biologisch ei bio is, gebeurt hetzelfde als met een euro waar onvoldoende dekking tegenover staat. Het gaat onderuit. Erger nog, ook de kolen, geiten, melk en sla gaan mee. Inmiddels vonden de Turken naast paard zelfs varken in Duitse halal Döner van schaap. Zondigen tegen Allah blijft erger dan bedrogen worden door biologisch.
Daarom roept D66 op tot een breed voedseldebat. De etikettering moet weer kloppend gemaakt worden. Mensen moeten weten wat ze kopen. Volgens D66 moet het in de Tweede Kamer plaatsvinden. D66 wil dus praten over niets. Over de etikettering van producten heeft ‘Den Haag’ immers helemaal niets te zeggen. Daar moet je voor naar Brussel.
Het gaat om vertrouwen en begrip van hoe het werkt, betoogde ik een week geleden in Met het Oog op Morgen. Als consumenten dat niet weten, zal ieder formeel systeem falen. Zo reageerde ook deze week Wouter Klootwijk op mijn eigen Foodlog toen hij Jopie’s worsteling zag: “Vertrouwen, zegt Dick. Het is zo ongeveer het enige wat ons rest. Controle werkt niet, keurmerken hebben geen waarde. Vreemd dat deze oprisping van J. Duijnhouwer hier op Foodlog niet de sensatie wekt die het nieuws overstijgt. Deze getuigenissen, ik heb er tientallen van gehoord in een klein aantal jaren. Lees nog eens: “Ik weet als elke teler hoe gebrekkig de controle van Control Union is, dat is altijd al zo geweest. Ik kan pallets prei leveren aan een groothandel zonder één plant in de grond te stoppen, dat komt in de controle niet naar voren. De groothandel weet het overigens wel. Bio is daarbij geen uitzondering, hetzelfde Control Union die in anderhalf uur de controle op bio doet, knoopt er in dezelfde sessie in een uur ook de Global Gap en eventueel USDA-NOP aan vast. Vertrouw je Bio niet, vergeet dan ook USDA NOP en zeker Global Gap. Als bio OK is, dan is dat niet dankzij, maar ondanks het controlesysteem. En hetzelfde geldt voor Global Gap en USDA NOP.''
Vertrouwen zit niet in regels. Het zit in mensen. Jopie vertrouw ik blindelings. Als hij mijn vertrouwen beschaamt, hangt hij en daarom zal hij het nooit doen. Snapt u de kans?
Fotocredits: Break the Rules, uitsnede, Edward Simpson
Dit artikel afdrukken
Het is goed om het er eens over te hebben. Ik hoop dat regelgevers en partijen uit de verschillende lagen van de voedselketen en politici zich hier over deze gedachte willen uitspreken.
Mijn column hernam een belangrijke opmerking die Jopie Duijnhouwer, groententeler in het Oosten van Nederland, vorige week op Foodlog plaatste:
Of ik in Met het Oog op Morgen wilde komen uitleggen hoe het met paardengate zat. Of ik in EénVandaag wilde komen vertellen hoe het zat met het slepen van vlees en Nederlands rol daarin. En of ik in Dit is de Dag wilde komen vertellen hoe het met die Duitse valse biologische eieren zat.
Voedselschandalen zijn hot. Ze gaan niet over voedselveiligheid, betoogde ik steeds. Het zijn 21e eeuwse kwalen.
Toen ik in Dit is de Dag vertelde dat de biologische eierfraude in Duitsland veel erger was dan de paardenvleesfraude, reageerde een van mijn lezers, de biologische tuinder Jopie Duijnhouwer, teleurgesteld. Ik zei dat de crisis in biologische eieren ook zijn weerslag zou hebben op biologische sla en melk. Niets is nu meer te vertrouwen. De paardenaffaire speelde zich af in het halfduister tussen de onder- en de bovenwereld waarin vlees wordt omgetoverd van goedkoop paard in duur rund. De eierfraude speelde zich in een niche van de dure bovenwereld. In de best verdienende markt wilden lieden meer verdienen door meer kippen te houden dan is afgesproken.
Het resultaat is dat alle biologische spullen nu verdacht zijn. De Duitsers, tüchtig wie immer, controleren nu alles, van melk tot varken en van paprika tot tomaat. Dat is logisch en een goeie zaak. NIemand betaalt immers graag voor iets wat hij dacht te kopen maar niet kreeg. Als toezichthouders er niet voor zorgen dat een biologisch ei bio is, gebeurt hetzelfde als met een euro waar onvoldoende dekking tegenover staat. Het gaat onderuit. Erger nog, ook de kolen, geiten, melk en sla gaan mee. Inmiddels vonden de Turken naast paard zelfs varken in Duitse halal Döner van schaap. Zondigen tegen Allah blijft erger dan bedrogen worden door biologisch.
Daarom roept D66 op tot een breed voedseldebat. De etikettering moet weer kloppend gemaakt worden. Mensen moeten weten wat ze kopen. Volgens D66 moet het in de Tweede Kamer plaatsvinden. D66 wil dus praten over niets. Over de etikettering van producten heeft ‘Den Haag’ immers helemaal niets te zeggen. Daar moet je voor naar Brussel.
Het gaat om vertrouwen en begrip van hoe het werkt, betoogde ik een week geleden in Met het Oog op Morgen. Als consumenten dat niet weten, zal ieder formeel systeem falen. Zo reageerde ook deze week Wouter Klootwijk op mijn eigen Foodlog toen hij Jopie’s worsteling zag: “Vertrouwen, zegt Dick. Het is zo ongeveer het enige wat ons rest. Controle werkt niet, keurmerken hebben geen waarde. Vreemd dat deze oprisping van J. Duijnhouwer hier op Foodlog niet de sensatie wekt die het nieuws overstijgt. Deze getuigenissen, ik heb er tientallen van gehoord in een klein aantal jaren. Lees nog eens: “Ik weet als elke teler hoe gebrekkig de controle van Control Union is, dat is altijd al zo geweest. Ik kan pallets prei leveren aan een groothandel zonder één plant in de grond te stoppen, dat komt in de controle niet naar voren. De groothandel weet het overigens wel. Bio is daarbij geen uitzondering, hetzelfde Control Union die in anderhalf uur de controle op bio doet, knoopt er in dezelfde sessie in een uur ook de Global Gap en eventueel USDA-NOP aan vast. Vertrouw je Bio niet, vergeet dan ook USDA NOP en zeker Global Gap. Als bio OK is, dan is dat niet dankzij, maar ondanks het controlesysteem. En hetzelfde geldt voor Global Gap en USDA NOP.''
Vertrouwen zit niet in regels. Het zit in mensen. Jopie vertrouw ik blindelings. Als hij mijn vertrouwen beschaamt, hangt hij en daarom zal hij het nooit doen. Snapt u de kans?
Fotocredits: Break the Rules, uitsnede, Edward Simpson
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Het scheppen van vertrouwensbanden creëer je volgens mij alleen als er de mogelijkheid bestaat dat het goed mis kan gaan. Dit werd de afgelopen jaren nog niet zo mogelijk geacht. Maar nu de schandalen zich opstapelen gaat dit weer werken. En wie weet willen de klanten dan ook weer voedsel van een vertrouwde naam.
Dick, die op 1-na-laatste zin, die klopt niet. En daarmee klopt je gedachtegang maar half. Maar ik kan niet voor Jopie spreken.
Liesbeth, ik snap niet wat niet klopt. Kun je het uitleggen?
Als ik de tekst herlees zou ik het eerste 'het' in de voorlaatste zin vervangen door 'mijn vertrouwen'. Maar dat is taalkundig en is vast niet wat je bedoelt.
PS: ik heb het vervangen, da's mooier en duidelijker.
Mooi voorbeeld van valse dichotomie in de koptekst, de tekst geeft wel beter aan waar het om gaat. Ik denk niet dat het om meer regels OF meer vertrouwen hoeft te gaan. Waar regels kunnen zijn mogen er best heel veel van zijn. En zinnige regels kunnen er alleen zijn als ze helder en inzichtelijk zijn en eenvoudig en efficient te verifieren zijn. Wanneer er op de lasagna's vermeld was: Bevat dierlijke eiwitten was er geen schandaal geweest. Wanneer de invloed van leghen-dichtheid te meten is in het ei was er geen fraude geweest. Is dat niet te meten, maak er dan ook geen regel van, maar een ambitie. Een ambitie die stelt: We willen over zeven jaar, bij de eerstkomende herziening van Systeem X zulke meet mogelijkheden op productniveau hebben ontwikkeld waardoor etc...
Om het niet over de talige vorm, maar over de inhoud te hebben: ik stel aan de orde dat een regelsysteem als vervanging van moraal niet werkt. Het maken van steeds complexere en stringentere regels is dan ook geen oplossing. Vandaar mijn pleidooi voor wat ik in feite het voorzorgsprincipe is: als je ondanks de regels kon weten dat er iets niet in de haak was, zit je fout. Als je rundvlees kon inkopen voor 2,5 euro terwijl de marktprijs 4 is, dan weet je als maaltijdenfabrikant dat er wat mis is. Als je doodgewone kant-en-klare gehaktballen als Leclerc, Delhaize, Picard, Ikea of Jumbo veel scherper dan bij de buurman kunt inkopen moet je ook vragen hoe dat kan.
Ik pleit zeker niet voor het afschaffen van regels. Dat kan niet, want daar is de wereld te complex en intransparant voor geworden. Wél voor het terugbrengen van moraal in het regelsysteem in plaats van door verder formalisme nog verder van het paadje te raken. Regels maken het nl. te makkelijk om de andere kant op te kijken.