GMO's zouden moeten om de wereld te voeden. In India komen ze erachter dat met aandacht en veel zorg recordoogsten mogelijk zijn. Zonder fratsen.
Vorige week verschenen onafhankelijk van elkaar diverse berichten in de pers over wonderbaarlijk grote oogsten in India. The Guardian was de eerste die aandacht besteedde aan de nieuwe 'rijstrevolutie' in India.
In de niet om zijn vruchtbare aarde bekendstaande deelstaat Bihar in het oosten van India werden afgelopen jaar verschillende records gebroken. Het wereldrecord van de grootste opbrengst rijst per hectare (22,4 ton). Het wereldrecord aardappelopbrengst per hectare. Het Indiase record voor graanopbrengst per hectare. En dat alles zonder kunstmest of GMO-gewassen.
Het geheim? Een methode die al uit de jaren '80 dateert, oorspronkelijk op Madagascar is ontwikkeld en door internationale ontwikkelingsspecialist Norman Uphoff wordt gepropageerd: System of Rice Intensification (SRI). Bij deze methode wordt meer aandacht besteed aan minder planten om zo tot een betere wortel- en bladontwikkeling te komen. Worden bij de normale rijstteelt meerdere plantjes tegelijk uitgeplant, bij SRI wordt zorgvuldig 1 (erg jong) plantje per keer met veel tussenruimte geplant. Er wordt zorgvuldig en veelvuldig gewied en de bodem wordt relatief droog gehouden. Er wordt gemest met natuurlijke en beschikbare mest, zoals gedroogde koeienmest.
Uphoff: "Het is een set ideeën, precies het tegenovergestelde van de eerste groene revolutie [in de jaren '60] die stelde dat je de genen en bodemnutriënten moest veranderen om de opbrengsten te vergroten. Dat bracht enorme ecologische lasten met zich mee. In de 21e eeuw moeten we op een andere manier landbouw bedrijven. Land en water worden schaars, van mindere kwaliteit of minder betrouwbaar. Klimaatomstandigheden verslechteren op veel plaatsen. SRI biedt miljoenen achtergestelde huishoudens veel betere mogelijkheden. Niemand heeft hier voordeel van, behalve de boeren, er zijn geen patenten, rechten of licensing fees."
Niet iedereen is het met Uphoff eens. De hoge opbrengsten zouden niet voldoende wetenschappelijk onderbouwd en bewezen zijn, individuele rapportages wijken nogal af van de rapportages door de organisaties die SRI ondersteunen, boeren die met SRI beginnen stappen er net zo gemakkelijk weer van af als de resultaten tegenvallen. Dominic Glover, een onderzoeker van Wageningen UR, stelt: "Er is geen sprake van een magische theorie, het zijn eerder zorgvuldig beheer, vaardigheden en aandacht die tot de superopbrengsten leiden. In bepaalde omstandigheden is het zeker een efficiënt middel voor boeren. Maar het is arbeidsintensief en nog niemand heeft de technologie ontwikkeld om separate zaailingen uit te planten."
De boeren in Bihar hoor je niet klagen. Zij zijn meer dan blij met de investering in tijd en training, zeker gezien de reuze-oogsten die het oplevert. Aan skepsis hebben zij geen boodschap. Innovatie of technologie, waar wij in de Westerse wereld zo dol op zijn, zou hen niet in dezelfde mate helpen als SRI - daar hebben ze letterlijk de mankracht voor. In Grist schrijft Tom Laskawy: 'SRI is dan wel niet op technologie gebaseerd, maar het is in de wetenschap geworteld en behoorlijk verfijnd. Het wordt bovendien voortdurend in het veld getest en verbeterd op basis van de feedback van de boeren. Het is precies het soort flexibel en zich aanpassend systeem dat je van iedere werkelijk duurzame landbouw zou eisen - in tegenstelling tot de gereglementeerde, top-down toepassing van chemische en bio-technische aanpakken.'
De Indiase regering en diverse NGO's investeren de komende tijd ettelijke miljoenen in het succesverhaal van SRI in Bihar.
Fotocredits: Ears of Rice, uitsnede, matsuyuki
Dit artikel afdrukken
In de niet om zijn vruchtbare aarde bekendstaande deelstaat Bihar in het oosten van India werden afgelopen jaar verschillende records gebroken. Het wereldrecord van de grootste opbrengst rijst per hectare (22,4 ton). Het wereldrecord aardappelopbrengst per hectare. Het Indiase record voor graanopbrengst per hectare. En dat alles zonder kunstmest of GMO-gewassen.
Het geheim? Een methode die al uit de jaren '80 dateert, oorspronkelijk op Madagascar is ontwikkeld en door internationale ontwikkelingsspecialist Norman Uphoff wordt gepropageerd: System of Rice Intensification (SRI). Bij deze methode wordt meer aandacht besteed aan minder planten om zo tot een betere wortel- en bladontwikkeling te komen. Worden bij de normale rijstteelt meerdere plantjes tegelijk uitgeplant, bij SRI wordt zorgvuldig 1 (erg jong) plantje per keer met veel tussenruimte geplant. Er wordt zorgvuldig en veelvuldig gewied en de bodem wordt relatief droog gehouden. Er wordt gemest met natuurlijke en beschikbare mest, zoals gedroogde koeienmest.
Uphoff: "Het is een set ideeën, precies het tegenovergestelde van de eerste groene revolutie [in de jaren '60] die stelde dat je de genen en bodemnutriënten moest veranderen om de opbrengsten te vergroten. Dat bracht enorme ecologische lasten met zich mee. In de 21e eeuw moeten we op een andere manier landbouw bedrijven. Land en water worden schaars, van mindere kwaliteit of minder betrouwbaar. Klimaatomstandigheden verslechteren op veel plaatsen. SRI biedt miljoenen achtergestelde huishoudens veel betere mogelijkheden. Niemand heeft hier voordeel van, behalve de boeren, er zijn geen patenten, rechten of licensing fees."
Niet iedereen is het met Uphoff eens. De hoge opbrengsten zouden niet voldoende wetenschappelijk onderbouwd en bewezen zijn, individuele rapportages wijken nogal af van de rapportages door de organisaties die SRI ondersteunen, boeren die met SRI beginnen stappen er net zo gemakkelijk weer van af als de resultaten tegenvallen. Dominic Glover, een onderzoeker van Wageningen UR, stelt: "Er is geen sprake van een magische theorie, het zijn eerder zorgvuldig beheer, vaardigheden en aandacht die tot de superopbrengsten leiden. In bepaalde omstandigheden is het zeker een efficiënt middel voor boeren. Maar het is arbeidsintensief en nog niemand heeft de technologie ontwikkeld om separate zaailingen uit te planten."
De boeren in Bihar hoor je niet klagen. Zij zijn meer dan blij met de investering in tijd en training, zeker gezien de reuze-oogsten die het oplevert. Aan skepsis hebben zij geen boodschap. Innovatie of technologie, waar wij in de Westerse wereld zo dol op zijn, zou hen niet in dezelfde mate helpen als SRI - daar hebben ze letterlijk de mankracht voor. In Grist schrijft Tom Laskawy: 'SRI is dan wel niet op technologie gebaseerd, maar het is in de wetenschap geworteld en behoorlijk verfijnd. Het wordt bovendien voortdurend in het veld getest en verbeterd op basis van de feedback van de boeren. Het is precies het soort flexibel en zich aanpassend systeem dat je van iedere werkelijk duurzame landbouw zou eisen - in tegenstelling tot de gereglementeerde, top-down toepassing van chemische en bio-technische aanpakken.'
De Indiase regering en diverse NGO's investeren de komende tijd ettelijke miljoenen in het succesverhaal van SRI in Bihar.
Fotocredits: Ears of Rice, uitsnede, matsuyuki
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Mogen wij de toverformule ook nog weten? Dit is natuurlijk fantastisch! Er is weer hoop!
Uit mijn notities:
We hebben meer rijst nodig en dan komt er ook meer rijst! Of?
Stiekem toch ook een beetje kunstmest: "Organic matter is preferred to the extent feasible but may be complemented with synthetic fertilizers."
Dick, moet dit nou, wanneer ngo's als ICCO en OXFAM in mythes geloven is al erg genoeg.
Het is ook nog beter voor het klimaat. Ja, als al die ngo's hun witte jeeps en vliegtuigen laten staan. Minder water. Voor ngo leden geen water meer uit flesjes?
"... nitrogen fertilizer is “the third major threat to our planet, after biodiversity loss and climate change.” Ja, dat zal zo zijn, veel van mijn kajakwateren zijn al bedorven, 's zomers een groene soep. Maar aan de andere kant leven minstens 50% van synthetische N. Dilemma?!
Erg interessante ontwikkeling. Met enkel blindstaren op intensieve/technologische landbouw ontwikkelingen gooien we potentieel veel winst weg. Een evolutionair ontwikkelingsproces volgen (d.w.z, probeer continu van alles en focus op ontwikkelingen die goed gaan) lijkt mij nog steeds het beste en gegeven deze resultaten mag er van mij een flinke hoeveelheid tijd/geld in SRI gestoken worden.
Deze website van Cornell University bevat meer informatie over SRI en wordt bijgehouden door de groep waar professor Uphoff aan gelieerd is. Een gedetailleerder artikel (met o.a. welke rijstvarianten er gebruikt werden en de kosten van de SRI methode) over de genoemde oogsten in India is hier te vinden.
Interessante ontwikkeling? Aanpak lijkt haast volledig biologisch (stiekem toch wat kunstmest erbij!) en wat mijn voorouders al deden, licht en lucht d.m.v. rijenteelt. Tja, dat houdt met zulke beloofde oogsten ook niet lang stand of je moet voldoende biomassa van elders kunnen jatten op heel, heel vruchtbare grond. En dan, jawel hoor 22,4 ton/ha. van 50m2 en dan omgerekend. Zal wel, ik wil cijfers zien per ha bij aflevering aan het distributiecentrum zoals wij dat hier ook doen. Maximaal 10 ton/ha wat zal het hopelijk zijn. Met flink wat kunstmest denk ik. India's gemiddelde rijst opbrengst is amper boven de 2 ton/ha en blijft daarmee op de helft van de gemiddelde wereldproductie steken. Laten ze er eerst eens 4 ton van maken. Een verdubbeling, hoera. En dan maar weer doorneuken kom je vanzelf op een splitsing waar weer een verdubbeling is gewenst, even afwachten of zo'n proces te herhalen valt.
Zo heb je tegenwoordig ook van die nieuwe auto's in het huidige belastingregime. Schijnen zeer goed voor het milieu te zijn. Nee dus! Dat vind ik nu een heel groot schandaal, alleen maar omdat wij ons zo graag wensen vrij te pleiten. Zeer zuinig, moet ik nog zien. Mijn oude W123 rijdt 1 op 10/11 en dat is aan de hand van de bezinebonnetjes en de genoteerde km. Is 100% zeker. Wedden dat zo'n moderne bak met al die pk's het niet zuiniger doet.
Jongeman, laat je nu niet bedotten. Beetje meer kritische geest wordt zo langzamerhand van de mensheid wel verwacht.
Oh, ja die eendjes in de rijstvelden die de productie ongelofelijk zouden opkrikken alweer vergeten?
Hendrik, dat geluk van anderen je chagrijnig maakt kan ik soms begrijpen, maar als je daardoor overal boeven en minkukels gaat zien moet je misschien even een time out nemen. Al hoop ik ook van niet.