Naar aanleiding van het paardenvleesschandaal vond Le Figaro een 'trader' - een handelaar - bereid om te vertellen hoe zijn wereld werkt. Vlees wordt in partijen opgekocht, bijeengebracht en doorverkocht. Soms ziet de handelaar het vlees zelf niet. Franse consumenten zijn benieuwd hoe het werkt. Wij denken dat u het ook bent.
De handelaren hebben het gedaan, zeggen de media. Daarom laat Le Figaro Franck, een 45-jarige trader, aan het woord. Hij is bereid gevonden zijn 'vak' uit de doeken te doen om het besmeurde blazoen van de vleeshandel weer wat op te poetsen.
In principe is het simpel. Franck koopt (Bretons) varkensvlees, minimaal een container vol (24 ton), en verkoopt dat diepgevroren naar het buitenland, vooral richting China en Rusland. Daar zijn consumenten dol op vlees dat wij in Europa als 'afval' of 'minder' beschouwen. Ze betalen 35 eurocent voor een kilo kippenpoten, 1,20 euro voor kilo varkenspootjes, 80 cent voor een kilo varkensvet (geliefd in Rusland), en zelfs 2,50 voor een kilo varkensoren.
Normaal gesproken krijgt Franck een telefoontje van een slachthuis dat er op een bepaalde datum een aantal containers vol vlees beschikbaar zullen zijn. Die verkoopt Franck dan ergens aan de andere kant van de wereld 'terwijl het vlees nog verwerkt wordt', en dus vaak nog voor hij het gekocht heeft. Want gekocht vlees opslaan voor het te verkopen, kost de trader alleen maar geld. Om die ongewenste situatie te vermijden, gaat Franck meteen met zijn adressenboekje met daarin zo'n 170 klanten in de weer. Het gaat er niet alleen om de verkopen aan de hoogst biedende, maar ook aan degene die de handelswaar precies op tijd in ontvangst kan nemen.
Is de koop eenmaal gesloten en het aankoopcontract getekend, dan belt Franck een scheepsmakelaar. Hij koopt een plek voor containers van het slachthuis naar afleverlocatie. Een boottransport van Bretagne naar China kost 3500-4000 euro per container, en daar vallen dan de kosten van het laden in het slachthuis, het transport naar de haven en het laden van de boot, plus de reis onder. "Tussen het moment waarop het slachthuis mij belt en de kippenpootjes in China aankomen, liggen anderhalve maand", vertelt Franck in Le Figaro. Onderweg kan de partij nog van eigenaar verwisselen.
Franck noemt zich liever 'négociant' dan trader. Volgens hem lijkt het werk van de trader meer op dat van een 'commissionair'.
Achter die woorden gaat een juridische realiteit schuil. De negociant is eigenaar van de handelswaar die hij koopt en verkoopt, terwijl de commissionair alleen de verbinding is tussen de afnemer en de leverancier, dus een tussenpersoon. De nuance is van belang in '#paardengate'. Want volgens verschillende bedrijven uit de sector zouden er in de hele rundvleeslasagna-met-paardenvlees-historie alleen tussenpersonen zijn opgetreden. Dat zou verklaren waarom iedereen in die kleine wereld zijn handen in onschuld wast/de zwarte piet aan elkaar doorspeelt.
Le Figaro besluit het artikel met de opmerking dat de vleeshandel momenteel erg onder druk staat en nerveus is. Ze citeren het antwoord van de Franse Meat Trading Company: "Ik geef geen antwoord aan journalisten, maar als u het Journal du hard (een beroemd pornografisch programma van Canal +, redactie) zou zijn, zou ik uw al mijn vlees laten zien." Dat helpt waarschijnlijk niet erg mee het imago van de sector in de publieke opinie op te poetsen.
Dat Nederland een belangrijke rol speelt als handels/doorvoerland, is geen verrassing. In een artikel van de Provinciale Zeeuwse Courant staat een heldere illustratie (door de Persdienst) van de Nederlandse vleesstromen. In een notendop: in 2011 kwam 1,3 miljoen ton vlees Nederland binnen (als levende dieren en als vlees) en produceerden we zelf 2,9 miljoen ton. Totaal 4,2 miljoen ton. Die aten we niet allemaal op, 2,6 miljoen ton exporteerden we weer: 'Van alle EU-landen voert Nederland het meeste kippenvlees, kalfsvlees en levende varkens uit. Wat betreft varkensvlees en rundvlees, gaat het om plek 3 en 4.' Niet voor niets kopt de PZC: "Kampioen in slepen... Nederland is dé draaischijf voor vee en vlees". Partijen diepgevroren vlees kunnen onderweg verschillende malen van eigenaar verwisselen. Dat hangt allemaal af van de marktprijs en de verwachtingen van de kopers en verkopers. In die handel heeft Nederland een stiel ontwikkeld.
Overigens is paard een te kleine categorie om in de cijfers van het Productschap Vee en Vlees apart weergegeven te kunnen worden.
Fotocredits: andreasnilsson1976
Dit artikel afdrukken
In principe is het simpel. Franck koopt (Bretons) varkensvlees, minimaal een container vol (24 ton), en verkoopt dat diepgevroren naar het buitenland, vooral richting China en Rusland. Daar zijn consumenten dol op vlees dat wij in Europa als 'afval' of 'minder' beschouwen. Ze betalen 35 eurocent voor een kilo kippenpoten, 1,20 euro voor kilo varkenspootjes, 80 cent voor een kilo varkensvet (geliefd in Rusland), en zelfs 2,50 voor een kilo varkensoren.
Normaal gesproken krijgt Franck een telefoontje van een slachthuis dat er op een bepaalde datum een aantal containers vol vlees beschikbaar zullen zijn. Die verkoopt Franck dan ergens aan de andere kant van de wereld 'terwijl het vlees nog verwerkt wordt', en dus vaak nog voor hij het gekocht heeft. Want gekocht vlees opslaan voor het te verkopen, kost de trader alleen maar geld. Om die ongewenste situatie te vermijden, gaat Franck meteen met zijn adressenboekje met daarin zo'n 170 klanten in de weer. Het gaat er niet alleen om de verkopen aan de hoogst biedende, maar ook aan degene die de handelswaar precies op tijd in ontvangst kan nemen.
Is de koop eenmaal gesloten en het aankoopcontract getekend, dan belt Franck een scheepsmakelaar. Hij koopt een plek voor containers van het slachthuis naar afleverlocatie. Een boottransport van Bretagne naar China kost 3500-4000 euro per container, en daar vallen dan de kosten van het laden in het slachthuis, het transport naar de haven en het laden van de boot, plus de reis onder. "Tussen het moment waarop het slachthuis mij belt en de kippenpootjes in China aankomen, liggen anderhalve maand", vertelt Franck in Le Figaro. Onderweg kan de partij nog van eigenaar verwisselen.
Franck noemt zich liever 'négociant' dan trader. Volgens hem lijkt het werk van de trader meer op dat van een 'commissionair'.
Achter die woorden gaat een juridische realiteit schuil. De negociant is eigenaar van de handelswaar die hij koopt en verkoopt, terwijl de commissionair alleen de verbinding is tussen de afnemer en de leverancier, dus een tussenpersoon. De nuance is van belang in '#paardengate'. Want volgens verschillende bedrijven uit de sector zouden er in de hele rundvleeslasagna-met-paardenvlees-historie alleen tussenpersonen zijn opgetreden. Dat zou verklaren waarom iedereen in die kleine wereld zijn handen in onschuld wast/de zwarte piet aan elkaar doorspeelt.
Le Figaro besluit het artikel met de opmerking dat de vleeshandel momenteel erg onder druk staat en nerveus is. Ze citeren het antwoord van de Franse Meat Trading Company: "Ik geef geen antwoord aan journalisten, maar als u het Journal du hard (een beroemd pornografisch programma van Canal +, redactie) zou zijn, zou ik uw al mijn vlees laten zien." Dat helpt waarschijnlijk niet erg mee het imago van de sector in de publieke opinie op te poetsen.
Dat Nederland een belangrijke rol speelt als handels/doorvoerland, is geen verrassing. In een artikel van de Provinciale Zeeuwse Courant staat een heldere illustratie (door de Persdienst) van de Nederlandse vleesstromen. In een notendop: in 2011 kwam 1,3 miljoen ton vlees Nederland binnen (als levende dieren en als vlees) en produceerden we zelf 2,9 miljoen ton. Totaal 4,2 miljoen ton. Die aten we niet allemaal op, 2,6 miljoen ton exporteerden we weer: 'Van alle EU-landen voert Nederland het meeste kippenvlees, kalfsvlees en levende varkens uit. Wat betreft varkensvlees en rundvlees, gaat het om plek 3 en 4.' Niet voor niets kopt de PZC: "Kampioen in slepen... Nederland is dé draaischijf voor vee en vlees". Partijen diepgevroren vlees kunnen onderweg verschillende malen van eigenaar verwisselen. Dat hangt allemaal af van de marktprijs en de verwachtingen van de kopers en verkopers. In die handel heeft Nederland een stiel ontwikkeld.
Overigens is paard een te kleine categorie om in de cijfers van het Productschap Vee en Vlees apart weergegeven te kunnen worden.
Fotocredits: andreasnilsson1976
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
... en zo komen we aan dat Nederlandse landbouwexportcijfer van 75 miljard, door o.a. de WUR graag gehanteerd om het belang van de landbouw voor de Nederlandse economie te illustreren. De NETTO landbouwexport is 33 miljard.
Er is ook veel virtueel gesleep. Ik herinner me een knap opgezette fictieve internationale kaashandel die als enige "toegevoegde waarde" het opstrijken van EU-subsidies had.
Hoe zat dat ook alweer?
Ja, Belderbos, dat klopt. Maar vertel: wat is er mis met handel?
Nederland is ook de grootste groenteboer ter wereld, met dank aan de reëxport van geïmporteerde groenten en fruit. Lijkt me ook nix mee, zeker niet als we waarde toevoegen. Waarin een klein landje groot kan zijn; we exporteren ook meer koffie en chocalade dan we zelf aan bonen produceren.
Met de haven en luchthaven als centrale punten zijn veel van dit soort infographics te maken. Veel reizigers hebben Schiphol slechts als tussenstop. In Rotterdam komen veel containers binnen die meteen op doorvoer gaan naar 'ons achterland'. Die sluisfunctie speelt nog een voorname rol in ons EU-debat. We innen namelijk namens de EU invoerbelasting, die we slechts deels afdragen aan Brussel. Dit vertekent onze betalingspositie, al vertelt de regering dat niet graag. Zonder onze doorvoerfunctie krimpen de nationale handelscijfers behoorlijk in (en waren we een stuk armlastiger).
Het heeft ook keerzijdes; als bij incidenten sprake is van 'vlees uit Nederland', is het de vraag of het Nederlands vlees betreft of dat het vlees een andere herkomst heeft. Vervolgvraag kan zijn of dat onderscheid relevant is.
Dat gesleep met vlees... Die aap is alvast weer op de schouder van de vleessector gezet. De realiteit is dat de Nederlandse consument niet alles van het varken, rund of kip wil eten. In andere landen zijn die producten weer wel populair. We hebben dus de hele wereld als afzetmarkt om elk product van het dier bij de klant te krijgen. Dat heet marketing. Oftewel: WAT BLIEFT U?
Hoeveel mensen weten eigenlijk dat het "maken van vlees" een heel bijzonder proces is? Noem het omgekeerde Lego. Een dier dat wordt geslacht, bestaat uit heel veel verschillende delen. We halen dat uit elkaar en krijgen daarmee allerlei producten: van speklap to varkenshaas, van stoofvlees tot entrecote. Consumenten kopen geen heel varken of rund meer maar willen alleen wat ze "blieven". Dus
zoeken we overal consumenten die allemaal met elkaar elk stukje van het dier eten. Hoe duurzaam kan het zijn. Dat heeft niets met gesleep te maken maar alles met vraag en aanbod en inkoop en verkoop. De beeldvorming zou stukken genuanceerder worden als journalisten de feiten brengen en deze in perspectief zetten. Laat de samenleving dan zelf oordelen wat ze ervan vindt. Tenzij de journalist een eigen agenda najaagt waar vlees niet op staat. Maak dat dan ook duidelijk dan weten wat we van elkaar kunnen verwachten.
Met handel is in principe niets mis, Veerman.
Behalve als de toegevoegde waarde dubieus wordt. Bijvoorbeeld wanneer knollen voor citroenen verkocht worden. Of wanneer paardenvlees heel Europa doorgesleept wordt, en het daardoor makkelijker wordt om dat paardenvlees ergens tussen hot en haar, in rundvlees om te dopen. Of wanneer nietsvermoedende SNS-obligatie- en aandeelhouders slachtoffer worden van een piramidespel met derivaten door zichzelf verrijkende fraudulerende bonusgraaiers. Zoiets?
Niet voor niets was Mercurius bij de Romeinen niet alleen de god van de handel, maar tevens van de dieven en bedriegers.
Nu dus opnieuw EHEC.
Hoe is dat mogelijk? Wat betekent dat voor vlees dat door die slachterij bijvoorbeeld in Nederland uitgeleverd is? Wat gaat de NVWA doen?
Ik krijg de laatste tijd wel eens het idee dat we aan de goden zijn overgeleverd.
Weet jij hoe het met die EU-kaassubsidiecarrousel zat, Veerman?