Een beetje krom is het wel. Het Gemeenschappelijk Landbouwbeleid, dat op de helling staat, is bedoeld om boeren in de benen te houden. Niettemin blijkt 500 miljoen euro jaarlijks naar de voedselbanken in 19 van de 27 EU-landen te gaan.
De Belgische krant De Standaard begint een reportage over de landbouwsubsidies in Frankrijk met een treffend beeld van een minderbedeelde die dankzij de 'Aide EU' haar boodschappentas vol kan laden. De landbouwsubsidies van de EU worden in Frankrijk op grote schaal ingezet om voedselbanken en gaarkeukens van voedingsmiddelen te voorzien. Deze voedselsteun is een specifieke Franse toepassing van het Europese landbouwbeleid, waar in volgens de Franse landbouwminister Le Foll in geen geval aan getornd mag worden.
Het Gemeenschappelijk Landbouw Beleid staat op de helling. Frankrijk krijgt daaruit jaarlijks ongeveer 8 miljard euro – dat is ongeveer 20 procent van het totale te verdelen bedrag. Frankrijk is daarmee de grootste subsidie-ontvangen van alle EU landen. Dit is historisch verklaarbaar uit de afspraak die in de beginperiode van de Europese samenwerking gemaakt werd: Frankrijk opende zijn markt voor de Duitse industrie, in ruil voor financiële steun voor de landbouw. De huidige problematieken van een leeglopend platteland, teruglopende werkgelegenheid en het belang van voedselveiligheid pleiten volgens Frankrijk voor het in stand houden van deze situatie.
Het zou logisch zijn als Frankrijk met de subsidiegelden de noodlijdende boeren zou steunen. Dat blijkt in de praktijk al lang niet meer het geval te zijn. De grootste subsidiebedragen gaan volgens de top-tien in Le Figaro naar grote industriële bedrijven zoals pluimveegiganten Doux en Tilly-Sabco, suikermultinationals en het Comité régional pour la reconversion qualitative du vignoble du Languedoc. Daarnaast gaan forse bedragen naar de Fédération Française des Banques Alimentaires, de koepelorganisatie van voedselbanken (29,9 miljoen euro), Secours Populaire (21,5 miljoen) en Restos du Coeur (20,8 miljoen euro) (de gaarkeukens voor mensen die het te smal hebben om zelf eten te kopen en klaar te maken).
Dat die hulporganisaties vanuit de landbouwsubsidies gesteund worden, heeft te maken met een afspraak die bijna dertig jaar geleden gemaakt werd tussen de toenmalige Franse voorzitter van de Europese Commissie, Jacques Delors, en komiek Coluche die de Restos du Coeur oprichtte. Zij sloten indertijd een deal om de landbouwoverschotten van de EU aan te wenden om minderbedeelde Fransen bij te staan. Met het verdwijnen van de overschotten, is de regeling omgezet in een financiële vergoeding. Zodoende is bijna 500 miljoen euro uit het landbouwbudget gereserveerd voor voedselbanken en gaarkeukens in 19 van de 27 EU-landen. Daar kunnen zakjes soep van Royco met gedroogde groenten uit China, oude blikjes ananas en wat minder mooi geworden bananen en sinasappelen uit Zuid-Amerika mee gefinancierd worden. En natuurlijk frisdrank met de uit mais gewonnen suiker HFCS uit de VS.
De steeds armer wordende Europese boer spaart zich een half miljard euro uit de mond om de arme burger te helpen met eten dat vaker niet dan wel van zijn akkers of uit zijn stallen kwam. Kunnen we arme burgers niet beter uit een ander potje laten eten dan arme boeren?
Fotocredits: Aveize (Rhone), uitsnede, Cletus Awreetus
Dit artikel afdrukken
Het Gemeenschappelijk Landbouw Beleid staat op de helling. Frankrijk krijgt daaruit jaarlijks ongeveer 8 miljard euro – dat is ongeveer 20 procent van het totale te verdelen bedrag. Frankrijk is daarmee de grootste subsidie-ontvangen van alle EU landen. Dit is historisch verklaarbaar uit de afspraak die in de beginperiode van de Europese samenwerking gemaakt werd: Frankrijk opende zijn markt voor de Duitse industrie, in ruil voor financiële steun voor de landbouw. De huidige problematieken van een leeglopend platteland, teruglopende werkgelegenheid en het belang van voedselveiligheid pleiten volgens Frankrijk voor het in stand houden van deze situatie.
Het zou logisch zijn als Frankrijk met de subsidiegelden de noodlijdende boeren zou steunen. Dat blijkt in de praktijk al lang niet meer het geval te zijn. De grootste subsidiebedragen gaan volgens de top-tien in Le Figaro naar grote industriële bedrijven zoals pluimveegiganten Doux en Tilly-Sabco, suikermultinationals en het Comité régional pour la reconversion qualitative du vignoble du Languedoc. Daarnaast gaan forse bedragen naar de Fédération Française des Banques Alimentaires, de koepelorganisatie van voedselbanken (29,9 miljoen euro), Secours Populaire (21,5 miljoen) en Restos du Coeur (20,8 miljoen euro) (de gaarkeukens voor mensen die het te smal hebben om zelf eten te kopen en klaar te maken).
Dat die hulporganisaties vanuit de landbouwsubsidies gesteund worden, heeft te maken met een afspraak die bijna dertig jaar geleden gemaakt werd tussen de toenmalige Franse voorzitter van de Europese Commissie, Jacques Delors, en komiek Coluche die de Restos du Coeur oprichtte. Zij sloten indertijd een deal om de landbouwoverschotten van de EU aan te wenden om minderbedeelde Fransen bij te staan. Met het verdwijnen van de overschotten, is de regeling omgezet in een financiële vergoeding. Zodoende is bijna 500 miljoen euro uit het landbouwbudget gereserveerd voor voedselbanken en gaarkeukens in 19 van de 27 EU-landen. Daar kunnen zakjes soep van Royco met gedroogde groenten uit China, oude blikjes ananas en wat minder mooi geworden bananen en sinasappelen uit Zuid-Amerika mee gefinancierd worden. En natuurlijk frisdrank met de uit mais gewonnen suiker HFCS uit de VS.
De steeds armer wordende Europese boer spaart zich een half miljard euro uit de mond om de arme burger te helpen met eten dat vaker niet dan wel van zijn akkers of uit zijn stallen kwam. Kunnen we arme burgers niet beter uit een ander potje laten eten dan arme boeren?
Fotocredits: Aveize (Rhone), uitsnede, Cletus Awreetus
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Hoeveel boeren zouden er naar de voedselbank gaan of daarvoor in aanmerking komen?
De landbouwsubsidies moeten op de helling, dat is intussen wel duidelijk.
Dat een deel van die subsidies naar de allerarmsten gaan, die geen geld genoeg hebben om fatsoenlijke voeding te kopen vind ik niet zo'n ramp, integendeel. Het is ongelofelijk dat mensen in de EU onder het bestaansminimum leven terwijl anderen idioot veel verdienen ten koste van de maatschappij. En dat dit nog gerechtvaardigd wordt ook. Want daar is geen enkele rechtvaardiging voor te vinden.
Net zo min als voor het gegeven dat het grootste deel van de landbouwsubsidies terecht komen bij de 'grote jongens', en de boeren zelf er vaak niets aan hebben.
Dat nog even afgezien van de vraag of de producten die de voedselbanken leveren wel zo op maat gesneden en verantwoord zijn. Wat ik ervan te weten ben gekomen is dat totaal niet het geval. En zou een meer directe relatie tussen EU boeren en de voedselbanken wenselijk zijn
"Kunnen we arme burgers niet beter uit een ander potje laten eten dan arme boeren?" Deze vraag aan het eind van het artikel lijkt nogal retorisch, want blijkbaar vindt de schrijver JA het enige goede antwoord. Wat ik niet snap, want de grootste bedragen gaan volgens het artikel naar de industriele bedrijven. Het lijkt mij beter daar wat weg te halen, dan minder geld naar de voedselbanken die helaas steeds meer een onmisbare rol vervullen. Bovendien wordt het systeem van EU-landbouwsubsidies binnen een paar jaar op een andere leest geschoeid, dus het is zinniger dat de discussie over de nieuwe systematiek gaat, en over de eigen ruimte die iedere EU-lidstaat zelf mag invullen.
Wat wordt het zonder subsidies voor de boeren, meer free of meer managed trade? Of is het al beslist free trade zo lang het ons past?! Is niet de uitstel van dit debat de kern van de crisis, de banken slechts het symbool? Komen we ooit nog van dit type mercantilisme af?
Arbeiders, slecht opgeleid, slecht betaalde dienstenbaantjes, geen zekerheid, partiele afschaffing ww, etc. en dan toch lullen over inovatie als onderdeel van de mislukte globalisering om de illusie toch maar gaande te houden. Daar tegenover de veelverdieners, de veel, veel verdieners en daartussen het wantrouwen. Dat is toch wat we wensten? Geen angst voor markten, die regelen alles, wel bang voor mensen die komen er niet in. Wie denkt dat het jatten van een paar miljard uit de landbouwkas daar verlichting geeft, heeft het denk ik mis.
Heel mooi verwoord Hendrik. Dat raakt de kern.
Terzijde: wat ik wilde zeggen met mijn laatste opmerking - door die directe relatie te scheppen zouden de subsidies voor de voedselbank toch bij de boeren terecht kunnen komen. Twee vliegen in één klap.
En zouden er geen oude maar gezonde verse groenten aangeboden kunnen worden - van de regionale boeren. Prachtige promotie op 2 vlakken. De derde en vierde vlieg.