Wereldwijd werd er in 2012 meer vlees geproduceerd en geconsumeerd dan ooit tevoren. Een Duits rapport belicht alle facetten van vlees maken en vlees eten. Het meeste weten we wel, maar door alle aspecten bijeen te brengen, dringt zich één onontkoombare conclusie op: vlees moet weer een luxe-artikel worden.
In de wetenschapsrubriek van Spiegel Online wordt aandacht besteed aan de zojuist verschenen Fleischatlas. Dit rapport is het product van een samenwerkingsverband tussen de Heinrich Böll Stichting, de Bund für Umwelt- und Naturschutz (BUND) en het Franse maandblad "Le Monde diplomatique".
In 2012 werd volgens de FAO wereldwijd meer dan 300 miljoen ton vlees geproduceerd. Gemiddeld was er voor iedere wereldbewoner 42,5 kilo vlees te eten. Bewoners van derdewereldlanden eten nog altijd minder dan wij in het rijke westen, maar ze halen ons langzaam in. In 2006 aten zij nog 30,7 kilo tegen onze 81 kilo. In 2012 staat de teller op 32,7 voor hen (plus 6,5 procent) en 79 kilo voor ons (min 2,5 procent).
Het grootste probleem van de vleesproductie is dat het beslag op natuurlijke bronnen. Voor 1 kilo varkensvlees is 10.000 liter water nodig, voor rundvlees 15.000. Dat zijn schrijnende cijfers in een wereld waar 1,1 miljard mensen niet over veilig drinkwater kunnen beschikken. Om ruimte te maken voor akkerbouw of begrazing worden nog altijd bossen omgehakt. Van de wereldwijde landbouwgronden wordt éénderde ingezet voor de productie van veevoer. In landen waar intensieve veehouderij plaatsvindt (bij ons), neemt de biodiversiteit af, wordt het grondwater vervuild met mest en bestrijdingsmiddelen en wordt bovendien de antibioticaspuit gretig gehanteerd, zo stelt het rapport.
"Behalve de 'Energiewende' is er ook een inhaalslag nodig in de landbouw, een 'Agrarwende'", stelt de voorzitter van BUND, Hubert Weiger. Volgens hem wordt goedkoop vlees eigenlijk drie maal betaald: één keer aan de kassa, dan in de vorm van belastingen waarmee nieuwe megastellen en slachthuizen gefinanceerd worden en ten derde in de vorm van schade aan het milieu en de gezondheid. Hij is voorstander van een echte ecologische en sociale hervorming van de Europese landbouwpolitiek, waarbij subsidies aan strenge milieu- en dierwelzijnseisen gekoppeld worden.
De stijgende vleesconsumptie, groeiende wereldbevolking, onzekere voedselprijzen en scheefgroei tussen waar veevoer en vlees gemaakt worden en waar het gegeten wordt, leidt volgens het artikel tot maar één conclusie: de schnitzel wordt weer een luxe-artikel.
Fotocredits: Schnitzel, uitsnede, Mark Max Henckel
Dit artikel afdrukken
In 2012 werd volgens de FAO wereldwijd meer dan 300 miljoen ton vlees geproduceerd. Gemiddeld was er voor iedere wereldbewoner 42,5 kilo vlees te eten. Bewoners van derdewereldlanden eten nog altijd minder dan wij in het rijke westen, maar ze halen ons langzaam in. In 2006 aten zij nog 30,7 kilo tegen onze 81 kilo. In 2012 staat de teller op 32,7 voor hen (plus 6,5 procent) en 79 kilo voor ons (min 2,5 procent).
Het grootste probleem van de vleesproductie is dat het beslag op natuurlijke bronnen. Voor 1 kilo varkensvlees is 10.000 liter water nodig, voor rundvlees 15.000. Dat zijn schrijnende cijfers in een wereld waar 1,1 miljard mensen niet over veilig drinkwater kunnen beschikken. Om ruimte te maken voor akkerbouw of begrazing worden nog altijd bossen omgehakt. Van de wereldwijde landbouwgronden wordt éénderde ingezet voor de productie van veevoer. In landen waar intensieve veehouderij plaatsvindt (bij ons), neemt de biodiversiteit af, wordt het grondwater vervuild met mest en bestrijdingsmiddelen en wordt bovendien de antibioticaspuit gretig gehanteerd, zo stelt het rapport.
"Behalve de 'Energiewende' is er ook een inhaalslag nodig in de landbouw, een 'Agrarwende'", stelt de voorzitter van BUND, Hubert Weiger. Volgens hem wordt goedkoop vlees eigenlijk drie maal betaald: één keer aan de kassa, dan in de vorm van belastingen waarmee nieuwe megastellen en slachthuizen gefinanceerd worden en ten derde in de vorm van schade aan het milieu en de gezondheid. Hij is voorstander van een echte ecologische en sociale hervorming van de Europese landbouwpolitiek, waarbij subsidies aan strenge milieu- en dierwelzijnseisen gekoppeld worden.
De stijgende vleesconsumptie, groeiende wereldbevolking, onzekere voedselprijzen en scheefgroei tussen waar veevoer en vlees gemaakt worden en waar het gegeten wordt, leidt volgens het artikel tot maar één conclusie: de schnitzel wordt weer een luxe-artikel.
Fotocredits: Schnitzel, uitsnede, Mark Max Henckel
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Over die hoeveelheden water heb ik al eens geschreven. Dat zijn loze cijfers water1 en water2
Geachte heer Venner vergeet in zijn stukjes dat voor 1 kilo vlees zo'n 6 kilo plantaardig voedsel nodig is met een bijbehorend waterverbruik. Dáár zit het probleem. Voor dezelfde (per kilo zelfs minder) voedingswaarde wordt véél meer water gebruikt. Of anders: met dezelfde hoeveelheid water zou je meer monden kunnen voeden. Je zou ook minder landbouwgrond kunnen gebruiken en de kosten, moeite en problemen van irrigatie sterk kunnen verminderen.
Beste meneer Hans, natuurlijk is dat niet vergeten. In het onderzoek is natuurlijk het eten bekeken dat nodig is voor vleesproductie. Dacht je dat het vlees komt aanwaaien. Misschien moet je de onderzoeken even lezen voor je reageert.
Natuurlijk kun je meer kg groenten kweken met de zelfde hoeveelheid water. Ik duid enkel de cijfers en neem geen standpunt in.
Heer Venner kan niet lezen of durft niet te schrijven?
Ik weet niet waar je naar toe wil: dit is het uitgangspunt van de waterfoodprint:
The water footprints of animal products can be understood from three main factors: feed conversion efficiency of the animal, feed composition, and origin of the feed. The type of production system (grazing, mixed, industrial) is important because it influences all three factors.