Minister Asscher liet Nederland weten dat het AH moet boycotten omdat het bedrijf foute champignons zou verkopen. Merkwaardig, want zijn ministerie (SZW) maakte in september jl. reeds afspraken met de Nederlandse supers om foute champignontelers aan te pakken.
Asscher deed zijn uitspraken daags na de uitzending van de Keuringsdienst van Waarde (KvW) waarin een vakbondsman en een arbeidsinspecteur vertelden dat er slavernijtoestanden in de Nederlandse champignonteelt zouden bestaan. Daadwerkelijke beelden daarvan ontbraken. Reporters in auto's, dramatische loopshots, beelden van verrekijkers en de spannende muziek bij de donkere beelden moesten het publiek die erbij laten denken. De werkelijke discussie gaat over de vraag of de overheid de marktpositie van supermarkten mag gebruiken bij de handhaving van wet- en regelgeving terwijl zij daarin zelf tekort schiet. Vanuit dat perspectief ontstond op Foodlog afgelopen week reeds discussie over de uitspraken van de minister die ondanks zijn linkse signatuur (Partij van de Arbeid) in gestuurde marktwerking als substituut voor wetgeving blijkt te geloven.
De KvW-uitzending miste zijn uitwerking niet. Een Britse en een Duitse Europarlementariër zwoeren de Nederlandse champignon af. Onze minister zei afgelopen week zo snel mogelijk aan tafel te willen met de directie van AH om die te bewegen het Fair Produce label op zijn champignons te vermelden. AH gaf in de uitzending van de KvW reeds aan dat niet de supermarkt, maar de Nederlandse overheid de verantwoordelijkheid heeft voor het bewaken van de rechtsorde in Nederland. Het bedrijf zegt champignons in te kopen waar het publiek een gerust gevoel bij kan hebben. Het weigert echter om het extra label op zijn champignons te plakken.
AH speelt de bal terug naar de minister. Hij is verantwoordelijk voor wetsontduikers. Als er sprake is van een gat in de wet, dan moeten het parlement en hij dat dichten. Staatskundig is dat een correcte opvattting, maar daar bleken de KvW en de mediagevoelige minister ongevoelig voor. Ze pakten AH aan terwijl ze wisten, zoals de uitzending laat zien, dat circa driekwart van de Nederlandse champignonproductie wordt geëxporteerd. Met andere woorden, zelfs als ze het zouden willen, kunnen Nederlandse supers de taak van wetgever en -handhaver niet vervullen. Ze kunnen de verantwoordelijkheid voor de totale productie niet nemen omdat ze daarvan slechts een beperkt deel inkopen. Om die reden weigert marktleider AH de positie waarin de minister het bedrijf wil brengen. Dit standpunt laat onverlet dat AH benadrukt zijn leveranciers wel degelijk te selecteren omdat het bedrijf geen malafide producten in de schappen wil.
Al snel maakte Bart-Jan Krouwel van Fair Produce duidelijk dat Asscher in navolging van de KvW met AH de verkeerde super te grazen had genomen. Dat brengt de minister thans in verlegenheid.
Die verlegenheid blijkt echter nog ernstiger. Uit betrouwbare bron vernam Foodlog dat de Nederlandse supermarkten afgelopen september met Asschers ministerie afspraken maakten om falend toezicht van de arbeidsinspectie aan te pakken. Foodlog mocht de bronnen verifiëren en constateerde dat de afspraken daadwerkelijk gemaakt zijn.
De supers blijken zich dan ook netter en eerlijker te gedragen dan het publiek denkt. De minister schoot vanaf de heup, kent zijn lessen staatskunde niet en blijkt niet op de hoogte van werk dat zijn ambtenaren ondanks een falende arbeidsinspectie en een falende wetgever uitvoeren. Dat is de korte samenvatting van Asschers champignonaffaire.
Onderwijl vroegen Asschers oude Amsterdamse collega's van de VVD zich af, waarom hij zonodig moest scoren met een uitzending van de KvW. Stelt u zich voor: Nederland blijkt niet alleen een bananenrepubliek, maar tevens een mediarepubliek waarin welwillende ambtenaren en bedrijven nog net proberen te doen wat moet gebeuren terwijl onderwijl half geïnformeerde journalisten de boel weer verprutsen. En toch is dat de bevreemdende werkelijkheid die uit deze affaire blijkt.
Inmiddels is het kwaad geschiedt. Champignons uit Nederland zijn verdacht. Wie vertrouwt nu wie nog? Aan u het woord.
Fotocredits: screenshot AT5 website
Dit artikel afdrukken
De KvW-uitzending miste zijn uitwerking niet. Een Britse en een Duitse Europarlementariër zwoeren de Nederlandse champignon af. Onze minister zei afgelopen week zo snel mogelijk aan tafel te willen met de directie van AH om die te bewegen het Fair Produce label op zijn champignons te vermelden. AH gaf in de uitzending van de KvW reeds aan dat niet de supermarkt, maar de Nederlandse overheid de verantwoordelijkheid heeft voor het bewaken van de rechtsorde in Nederland. Het bedrijf zegt champignons in te kopen waar het publiek een gerust gevoel bij kan hebben. Het weigert echter om het extra label op zijn champignons te plakken.
AH speelt de bal terug naar de minister. Hij is verantwoordelijk voor wetsontduikers. Als er sprake is van een gat in de wet, dan moeten het parlement en hij dat dichten. Staatskundig is dat een correcte opvattting, maar daar bleken de KvW en de mediagevoelige minister ongevoelig voor. Ze pakten AH aan terwijl ze wisten, zoals de uitzending laat zien, dat circa driekwart van de Nederlandse champignonproductie wordt geëxporteerd. Met andere woorden, zelfs als ze het zouden willen, kunnen Nederlandse supers de taak van wetgever en -handhaver niet vervullen. Ze kunnen de verantwoordelijkheid voor de totale productie niet nemen omdat ze daarvan slechts een beperkt deel inkopen. Om die reden weigert marktleider AH de positie waarin de minister het bedrijf wil brengen. Dit standpunt laat onverlet dat AH benadrukt zijn leveranciers wel degelijk te selecteren omdat het bedrijf geen malafide producten in de schappen wil.
Al snel maakte Bart-Jan Krouwel van Fair Produce duidelijk dat Asscher in navolging van de KvW met AH de verkeerde super te grazen had genomen. Dat brengt de minister thans in verlegenheid.
Die verlegenheid blijkt echter nog ernstiger. Uit betrouwbare bron vernam Foodlog dat de Nederlandse supermarkten afgelopen september met Asschers ministerie afspraken maakten om falend toezicht van de arbeidsinspectie aan te pakken. Foodlog mocht de bronnen verifiëren en constateerde dat de afspraken daadwerkelijk gemaakt zijn.
De supers blijken zich dan ook netter en eerlijker te gedragen dan het publiek denkt. De minister schoot vanaf de heup, kent zijn lessen staatskunde niet en blijkt niet op de hoogte van werk dat zijn ambtenaren ondanks een falende arbeidsinspectie en een falende wetgever uitvoeren. Dat is de korte samenvatting van Asschers champignonaffaire.
Onderwijl vroegen Asschers oude Amsterdamse collega's van de VVD zich af, waarom hij zonodig moest scoren met een uitzending van de KvW. Stelt u zich voor: Nederland blijkt niet alleen een bananenrepubliek, maar tevens een mediarepubliek waarin welwillende ambtenaren en bedrijven nog net proberen te doen wat moet gebeuren terwijl onderwijl half geïnformeerde journalisten de boel weer verprutsen. En toch is dat de bevreemdende werkelijkheid die uit deze affaire blijkt.
Inmiddels is het kwaad geschiedt. Champignons uit Nederland zijn verdacht. Wie vertrouwt nu wie nog? Aan u het woord.
Fotocredits: screenshot AT5 website
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Ik denk dat min. Asscher op het filmpje van KvW heeft gereageerd, nav de uitspraken van de woordvoerdster en behalve zoals gesteld, werd er naar mijn mening ook gesuggereerd dat er niks af te spreken viel met AH. Dat is rechtlijnig gezien net zo'n terecht standpunt als dat jij op bijv. marktplaats een splinternieuwe fiets aangeboden krijgt voor €25,-. Je weet dan gewoon dat er hoogstwaarschijnlijk ergens iets niet klopt. Zeker als blijkt dat de adverteerder regelmatig voor deze prijs fietsen verkoopt. Koop jij deze fiets ben je dan mede schuldig aan heling, of ben je pas schuldig aan heling als de verkoper veroordeeld word? In deze kwestie worden bepaalde juridische constructies toegepast die momenteel wel door de rechtbank getoetst schijnen te worden naar ik begrepen heb, en bij bepaalde indivuduele ondernemers ook tot uitspraken hebben geleid in het nadeel van de ondernemer. Dat neemt niet weg dat ondertussen de telers die niet alleen volgens de wet maar ook de geest vd wet hun champignons oogst plaats laten vinden in een concurrentienadeel zitten. En hoe langer het duurt, des te groter het nadeel. Ik neem het KvW ook kwalijk dat ze vervolgens erg suggestief de europarlementariërs woorden in de mond leggen waardoor de goedwillende ondernemer nog meer benadeelt kunnen worden.
Het kat en muis / afschuif spelletje wat AH voert past in ieder geval niet bij Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen. En als nu de nadruk weer op het functioneren van Asscher wordt gelegd wordt de aandacht weer mooi verlegd naar het politieke speelveld en is AH weer uit beeld.
Jos, moeten supers straks op iedere scheet een nieuw logo plakken of moet de overheid het smerige ruften aanpakken? Op voorhand mijn excuses voor deze plastische manier van uitdrukken dat er wellicht ook - en misschien wel juist - elders een verantwoordelijkheid ligt.
Bovenstaand stukje geeft aan waar de schoen wringt: de wetgever denkt dat hij via de markt kan werken maar gaat nat als hij niet tevens de markt gaat sturen. En dat laatste is natuurlijk weer niet de bedoeling. Het is dus kiezen of delen: wetten maken en handhaven of de werkelijkheid van de markt accepteren. Zelfs de supers willen het laatste niet in deze vorm. Dat geeft een bijzondere situatie: de supers blijken in hun opvattingen over de rol van de overheid 'links' en de linkse minister blijkt opeens 'rechts'. Onderwijl probeert weer een nieuwe labelaar (Krouwels Fair Produce*) er garen en banen bij te spinnen om te doen wat de overheid en zijn arbeidsinspectie al gewoon (zouden moeten) doen.
Is zo'n klucht uit te leggen aan onze buitenlandse afnemers van niet alleen champignons maar ook kasgroenten? (eveneens hoge percentages export)
* een label dat niet is opgericht om slavernij in Nederland tegen te gaan, maar omdat Nederlandse agri-werkgevers in arbeidsintensieve sectoren (zoals kassen) er niet in slagen genoeg te beuren voor hun producten. Het labeltje moet hen onderscheidend vermogen geven, terwijl ze toch geen CAO hoeven af te sluiten (daar zit het zeer van de vakbonden; die moeten straks oppassen met de boeren, want die zullen liever geen CAO zien. Op dit moment liggen de belangen van de boeren en de bonden even in hetzelfde mandje. Als er eenmaal FP is niet meer).
Mediacratie meets Gesundenes Volksempfinden. Happy 1913!
Van dit soort kwesties krijg ik het spaans benauwd. Ik zie wel dat eenieder iets goeds probeert te doen maar het totaal van acties zet de wet van de onbedoelde gevolgen in werking. Iets goeds doen kan je ook goed doen, maar is vaak minder spectaculair.
Dick, allebei! Niet kiezen en delen. Het is een illusie te denken dat met eenvoudigweg wetten invoeren en handhaven alles op te lossen is zolang " misdaad" ( of creatief met regels en wetten omgaan) loont, dus ook die weg moet afgesneden worden en dat kunnen marktpartijen het beste.
Het keurmerk "fair produce" is uiteraard rechtstreeks afgeleid van "fair trade" en voor de achteloze consument is het natuurlijk precies hetzelfde. Feitelijk komt het volgens mij ook op hetzelfde neer en is het bedoeld als stimulans naar eerlijk/mv ondernemen. Produceren puur op kostpijs, de vrije markt, waar alles legaal is zolang het niet bewezen illegaal is, leid tot uitbuiting van mensen, dieren, milieu omdat we op de bodem van het kostprijsmodel zijn geland. De andere wegen zijn volume beperking maar dat is (politiek) onbegaanbaar of het probleem uit te laten sterven en daarmee verplaatsen naar landen waar -in het geval van champignons bijv.- de arbeidsomstandigheden voldoen aan de voorwaarden die wij hier illegaal noemen.
Jos, dan moeten de minister en ons parlement zich richten op Duitse, Belgische, Engelse en Franse supers (de afnemers van de geexporteerde 75% van de productie). Hoe zie je dat voor je?
Via Brussel ja. Dat is denkbaar. Maar niet via Zaandam of Veghel. Dat is absurd en geeft blijk van onkunde op de meest elementaire vlakken van bedrijfseconomie en marketing.