Dan verlaag je de standaards. Dat vermoedt Mike Urch, redacteur van SeaFoodSource.

Het Marine Stewardship Council (MSC) is sinds de oprichting in 1997 wereldwijd erkend geraakt als standaard voor duurzaam gevangen vis. Inmiddels zijn 184 visserijbedrijven gecertificeerd. Er liggen 15.000 producten met het blauwe eco-label in de winkels. Voor al die producten krijgt het MSC een logo-license fee om het label in stand te kunnen houden.

Om het label te verkrijgen, moeten visserijbedrijven een zwaar certificeringstraject doorlopen. Onafhankelijke experts kijken naar de omgang van vissers met het beheer van de visstand, de milieu-impact van hun activiteiten en de robuustheid van het toezicht op wat ze doen. Uitermate belangrijk zijn de regels rondom het laten herstellen van een overbeviste vissoort, de zogenoemde 'harvest control rules'.

Urch stelt dat er aanwijzingen zijn dat het MSC wel erg soepel is geweest naar de lucratieve en massale tonijnvangst in de Indische en Stille Oceaan. Daar hebben verschillende tonijnvisserijen nu al een goedkeuring gekregen, terwijl er geen wetenschappelijk onderbouwd advies is. Het door MSC geaccepteerde advies is afkomstig van de regionale Indian Ocean Tuna Commission. Zo'n organisatie slaagt er volgens Urch doorgaans niet in zijn leden tijdig op een lijn te krijgen rond de aanpak van een probleem, laat staan dat ze gericht zijn op de aanpak van mogelijke toekomstige problemen.
Terwijl kleine en nauwelijks commercieel te noemen visserijen aan een nauwgezet proces van certificering worden onderworpen, lijkt het erop dat de grote tonijnjongens zomaar 'duurzaam' heten. Onafhankelijke certificeerders vragen zich af hoe het kan, maar het gebeurt, zegt Urch. Ook MSC is handel, zo suggereert hij nauwelijks verholen.

Fotocredits: Crystalline Radical, tunas
Dit artikel afdrukken