Deze week kwamen cijfers naar buiten over het gestegen aantal paarden dat werd geslacht. Maar de cijfers bedriegen. Het aantal slachtingen zal afnemen omdat het aantal paardeneigenaren juist snel afneemt.
In de eerste helft van dit jaar werden er al 4.500 paarden geslacht. Vorig jaar waren dat er in in het hele jaar 3.400, schrijft Arjen Schreuder in een paginagroot artikel in NRC Handelsblad gisteravond.
Wat is er aan de hand in paardenland? Volgens het NRC-artikel slaat de crisis hard toe. Hoefde tien jaar geleden een paardenmeisje haar liefste wens - een eigen paardje - maar te uiten of er stond er al eentje klaar, nu staat Marktplaats vol 'gratis af te halen' afdankertjes. De onderhoudskosten van een paard, pony of minipaard zijn aanzienlijk, en de paardenmeisjes groeien over hun adoratie heen.
In Boerderij wordt nog een reden gegeven voor de toenemende slacht. De Nederlandse paardenfokkerij heeft het de afgelopen jaren uitstekend gedaan en heeft een wereldreputatie opgebouwd. "Het is net als op de beurs. Daar stapten op een gegeven moment ook een heleboel mensen in om in dit geval met geld te speculeren. En opeens bleek het mode om een veulen te kopen, vaak voor speculatieve doeleinden. Door die toenemende vraag schoten de opfokstallen als paddenstoelen uit de grond", zegt Rinus Bakker, voorzitter van de Centrale Bond van Paardenhandelaren (Cebopa).
Er zijn veel paarden in Nederland, maar niemand weet precies hoeveel omdat dat wordt nergens bijgehouden. Er worden er nu meer dan ooit tevoren geslacht. Of dat ten gevolge van een te dure hobby of te weinig renderende speculatie is, maakt voor de paarden niet uit, zij zijn letterlijk het slachtoffer. De Dierenbescherming maakt er zich druk over.
Paard levert scharrelvlees van de bovenste plank, maar zelfs dat laten we aan ons voorbij gaan. Nederlanders eten maar heel weinig paardenvlees. Als wij het dan niet opeten, kunnen we het vast wel naar China exporteren. Dat land is verzot op alles wat beweegt en al helemaal als het ook nog eens rood vlees oplevert.
Fotocredits: TAKA@P.P.R.S, horse sashimi
Dit artikel afdrukken
Wat is er aan de hand in paardenland? Volgens het NRC-artikel slaat de crisis hard toe. Hoefde tien jaar geleden een paardenmeisje haar liefste wens - een eigen paardje - maar te uiten of er stond er al eentje klaar, nu staat Marktplaats vol 'gratis af te halen' afdankertjes. De onderhoudskosten van een paard, pony of minipaard zijn aanzienlijk, en de paardenmeisjes groeien over hun adoratie heen.
In Boerderij wordt nog een reden gegeven voor de toenemende slacht. De Nederlandse paardenfokkerij heeft het de afgelopen jaren uitstekend gedaan en heeft een wereldreputatie opgebouwd. "Het is net als op de beurs. Daar stapten op een gegeven moment ook een heleboel mensen in om in dit geval met geld te speculeren. En opeens bleek het mode om een veulen te kopen, vaak voor speculatieve doeleinden. Door die toenemende vraag schoten de opfokstallen als paddenstoelen uit de grond", zegt Rinus Bakker, voorzitter van de Centrale Bond van Paardenhandelaren (Cebopa).
Er zijn veel paarden in Nederland, maar niemand weet precies hoeveel omdat dat wordt nergens bijgehouden. Er worden er nu meer dan ooit tevoren geslacht. Of dat ten gevolge van een te dure hobby of te weinig renderende speculatie is, maakt voor de paarden niet uit, zij zijn letterlijk het slachtoffer. De Dierenbescherming maakt er zich druk over.
Paard levert scharrelvlees van de bovenste plank, maar zelfs dat laten we aan ons voorbij gaan. Nederlanders eten maar heel weinig paardenvlees. Als wij het dan niet opeten, kunnen we het vast wel naar China exporteren. Dat land is verzot op alles wat beweegt en al helemaal als het ook nog eens rood vlees oplevert.
Fotocredits: TAKA@P.P.R.S, horse sashimi
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Dankzij onder meer Brigitte Bardot is het paard een knuffeldier geworden. Het is tot een huisdier geworden net als onze hond en kat. Wat een verspilling is dat. Wat gebeurt er met dat vlees? Honden en kattenvoer? Is dat de oplossing? Opeten dus zonder sentiment, samen met de neergeschoten ganzen en zwijnen.
Beter vlees bestaat toch niet?
Soms eten we meer paard dan we denken. Een Limburgse chef vertelde mij dat in het traditionele zoervleis zonder mankeren Pools (diepvries)paard gaat. Niet het goede thuisgerecht, maar dat wat je kant-en-klaar koopt.
In min of meer traditioneel Limburgs zuurvlees, zoervleis, gaat paard. Het is geen geheim, het staat op menig website op het internet.
In noord Nederland is stoofvlees met friet niet courant, in Brabant zie je het (en in Belgie). Het stoofvlees is van paard en is in Belgie bereid en ingeblikt. Vraag de snackbaas maar of hij stoverij van Coertjens heeft. Paard.
Wel tot in Groningen te koop in snackbars is de berehap. Een gehaktbal met schijven ui er tussen. De kans is groot dat er paard in zit, meestal samen met goedkoop vlees van andere dieren (kipseparatorvlees bijvoorbeeld).
In Frankrijk is filet geliefd, van paard (Flipse, ja toch?)
Een paar jaar geleden vroeg Wakker Dier aan Wageningse studenten om uit te zoeken in welke producten paard verwerkt wordt. Je hebt daartoe geen laboratorium nodig die het dna van ingredienten onderzoekt. Je hoeft alleen de kleine lettertjes op de verpakking te lezen. Zit er paard in, dan staat het er op.
De studenten deden hun werk. Later voelden ze zich verneukt. Ze wisten niet wat Wakker Dier met de resultaten van hun inventarisatie ging doen. Het werd breed uitgemeten alsof het een schandaal was: paardenvlees in ons eten.
Ik vroeg de directeur van Wakker Dier wat het doel was van de paardenvleescampagne. Hij heeft mij voorgoed tegen zich ingenomen met zijn ongelofelijke verklaring. Het was louter de bedoeling geweest om paardenmeisjes te bereiken die op enig moment in heur leven op slag vegetarier worden als ze horen dat het paard waar ze zielsveel van houden, opgegeten zou kunnen worden. 'We willen ze naar onze website lokken', zei de griezel die Wakker Dier leidt.
Overigens, veel paarden in Nederland worden niet geslacht en opgegeten. De eigenaar van het paard kan dat zelfs al bepalen bij de geboorte van een veulen.
Wat dan, als het paard oud is of om andere reden weg moet?
Een spuitje.
Het beest wordt daarna opgehaald door de destructor, dat moet van de wet. Er wordt, in tegenstelling tot wat hier en daar beweerd wordt, geen diervoer van gemaakt, maar de droge stof (40 procent van het gewicht) wordt verbrandt en de warmte die dat opbrengt wordt voor een deel omgezet in elektrische stroom.
Je wasmachine draait er op.
Wat betreft die filet, weet ik het niet zo zeker Wouter, maar een feit is wel dat in Frankrijk paardenvlees gewoon in de vleesvitrine van de supermarkt ligt....
Paardevlees is in Amsterdam ook nog weleens te koop. In veel delen van Nederland, met name de Randstad, wordt het van oudsher met armoede geassocieerd. Wakker Dier is niet geïnteresseerd in culinaire historie, maar dat verklaard wellicht de huidige ongenuanceerde (eenzijdige) houding ten opzichte van paardevlees. Behalve puur scharrelvlees, is het vlees duurzaam. Paarden worden nl. niet voor de slacht gefokt, maar pas na een 'werkzaam' leven geslacht. Omdat ze werden gefokt voor het leer, deden ze in Zuid-Amerika 'vroeger' maar weinig met rundvlees. Dat lieten de cowboys/gauchos vaak gewoon op het veld liggen. Ik kan mij niet aan de indruk ontrekken dat ze in Zuid-Amerika (en elders) nu meer runderen fokken voor vlees (voor ons) dan voor de huiden. Paardevlees eten is duurzamer dan het vlees van Zuid-Amerikaanse runderen.