De prijzenoorlog tussen de twee Australische supergiganten Coles en Woolworths eist slachtoffers onder producenten van vers. Versproducent Premium Fresh hangt een faillissement boven het hoofd en deze grote Tasmaanse groententeler is niet de eerste. De tuindersorganisatie AUSVEG roept op tot een rondetafel met overheid en industrie om de problemen aan te kunnen pakken.
Premium Fresh verbouwt wortels, uien en rapen en levert jaarlijks 45.000 ton aan verse producten. Het bedrijf is al de vierde in een rij van telers die in financiële problemen komen, meldt AFN. Als oorzaken noemen de versproducenten het weer dat tegenvallende oogsten veroorzaakt en de stijgende prijzen van energie en water. Maar vooral de wurgende concurrentie tussen de supers Coles en Woolworths heeft een negatief effect op de bedrijfsresultaten van groententelers.
Coles en Woolworths hebben het duopolie op de Australische markt: samen zijn ze goed voor 80 cent van iedere dollar die aan boodschappen wordt gedaan. De niets ontziende concurrentiestrijd leidt niet alleen tot slachtoffers onder de versleveranciers, ook kleine winkeliers leggen het loodje.
Eerder dit jaar riep AUSVEG, de brancheorganisatie van de Australische tuinders, op tot een rondetafelgesprek met de minister van Landbouw Joe Ludwig. Nu is een dergelijk gesprek nog harder nodig. 'De retoriek van een Australië dat meer exporteert dan het consumeert klopt voor vlees en graantelers, maar voor bedrijfstakken met bederfelijke waren zoals groente, zuivel en fruit zijn alternatieven nodig om telers tegemoet te komen en te ontsnappen aan de retailoorlog die momenteel plaatsvindt. Toegang tot buitenlandse markten, afschaffen van heffingen op Australische goederen, aanpakken van overwerktarieven op boerderijen: over deze onderwerpen moeten we het hebben anders zullen we nog meer van deze grote telers onder zien gaan', zei William Churchill van AUSVEG.
Het is een bijzondere situatie. Australië kan geen vers importeren omdat het te ver van andere landen ligt. Het publiek wil het wel kunnen kopen en toch dreigt de verssector op de fles te gaan.
Fotocredits: erostrand
Dit artikel afdrukken
Coles en Woolworths hebben het duopolie op de Australische markt: samen zijn ze goed voor 80 cent van iedere dollar die aan boodschappen wordt gedaan. De niets ontziende concurrentiestrijd leidt niet alleen tot slachtoffers onder de versleveranciers, ook kleine winkeliers leggen het loodje.
Eerder dit jaar riep AUSVEG, de brancheorganisatie van de Australische tuinders, op tot een rondetafelgesprek met de minister van Landbouw Joe Ludwig. Nu is een dergelijk gesprek nog harder nodig. 'De retoriek van een Australië dat meer exporteert dan het consumeert klopt voor vlees en graantelers, maar voor bedrijfstakken met bederfelijke waren zoals groente, zuivel en fruit zijn alternatieven nodig om telers tegemoet te komen en te ontsnappen aan de retailoorlog die momenteel plaatsvindt. Toegang tot buitenlandse markten, afschaffen van heffingen op Australische goederen, aanpakken van overwerktarieven op boerderijen: over deze onderwerpen moeten we het hebben anders zullen we nog meer van deze grote telers onder zien gaan', zei William Churchill van AUSVEG.
Het is een bijzondere situatie. Australië kan geen vers importeren omdat het te ver van andere landen ligt. Het publiek wil het wel kunnen kopen en toch dreigt de verssector op de fles te gaan.
Fotocredits: erostrand
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Inderdaad een bijzondere situatie. Hier in Nederland wordt tegen telers gezegd dat ze niet moeten zeuren over de NL-supermarkten, omdat 80% van de productie naar het buitenland moet. Dat argument gaat in Australië dus niet op.
Beklemmende vraag blijf ik vinden of en hoe het marktmechanisme werkt. Niemand vraagt van boeren om boer te worden. Als dat te weing oprengt waarom dan niet stoppen en iets anders gaan doen. Correct, of toch niet helemaal?
Als er een overschot aan arbeid is kun je de lonen dus rustig laten zakken. mensen gaan dan vanzelf iets nuttigs doen?
Opvallend: je zou denken dat er een teveel aan groentes geproduceerd wordt en daardoor de prijzen laag zijn. Echter:
"Als oorzaken noemen de versproducenten het weer dat tegenvallende oogsten veroorzaakt [en de stijgende prijzen van energie en water]."
Precies Huib! Australië laat - door zijn afgelegen ligging - zien dat:
- of de markt niet functioneert
- of boerenondernemers de manier om te kunnen functioneren niet vinden
- of ketenpartners die manier niet kunnen vinden
Spannende materie en verrassend dat het hier zo stil is gebleven.
Ik denk dat een bepaald soort tuinbouw bezwijkt daar in Australie. Wellicht hetzelfde soort als dat hier zou kunnen bezwijken. Spit het informatieve overheidsrapport maar eens door. (Pag 58 en 59)
Tuinbouwondernemingen die zich afhankelijk hebben gemaakt van de Aussie duopsonie hebben het moeilijk. Tuinders/ondernemers die zich richten op groenteboeren en fresh-convenience hebben kansen.
"Lange halen snel thuis" is daar niet de beste strategie meer voor tuinders.
"The poor information flows and low market visibility within certain fresh fruit and vegetable categories and channels, creates high “supply chain invisibility”, which in turn is a contributor to short term volatility within this category."
"Over time, the tightening of quality specifications into this FSS channel has left a substantial volume of quality product available to specialty fresh food retailers. The availability of this product has aided specialist retailers to capture market share from the FSS channel."
Vandaar dat het goed is dat oneerlijke praktijken van de twee groten om kleine specialty stores om zeep te helpen aan de kaak gesteld worden. Met de FoodMap in de hand kan de overheid daar nu ook iets aan doen.
Afgelopen week was het Asia Fruit Logistica in Hong Kong met veel participanten uit de groente en fruitwereld uit Australia. Enkele gesprekken gehad met Aussies, onder andere toevallig met de man verantwoordelijk voor sourcing in Asia voor 1 van de twee grote ketens. Zijn analyse: de 'aanbieders' van Australisch product hebben problemen met de hoge stand van de Australian Dollar. AUD/EUR begin 2009 = 0.50. AUD/EUR begin 2012 =0.80. Australia produceert veel meer dan het zelf kan gebruiken. Op het moment dat de valuta gunstig staat, verdien je heel veel geld als producent. Op het moment dat de valuta ongunstig staat, verlies je heel veel geld en bovendien is het dan aantrekkelijk om meer te importeren. Niet vers, maar bijvoorbeeld ingevroren product vanuit China. Hij zei dus dat de producenten die het verst liggen van de grote markten zoals Sydney en Melbourne als eerste afvallen. Dus bijvoorbeeld die producent uit Tasmania.
Moraal van het verhaal: leve de Euro!
Peters oplossing luidt 'specialities, die verkopen altijd'. Die van Piet 'de werelddollar lost het op'. Is landbouw nou toch gewoon handel (Peter, marketeers en de WTO), is het financiële economie (Piet en de Europeanen) of altijd te veel of altijd te weinig en behoeft het een vorm van regulering (Marx)?
En - zoals Piet met diepvries aangeeft - wat doen moderne conserveringstechnieken, die vers verser dan vers kunnen maken, voor die vragen?
Ik begreep dit voorjaar dat naarmate de prijs van onze Europese aardappelen daalt, ze diepgevroren tot down under geraken.