Mentale zorg op het platteland is een heikel punt. De agrarische sector blijkt tot de top drie sectoren te behoren waar zelfmoorden het meest voorkomen. Uit cijfers van 113 valt af te lezen dat jaarlijks 20 à 30 mensen in de agrarische sector een einde maken aan hun leven, schrijft de NOS.

Boerenorganisaties maken zich zorgen dat dat cijfer in de huidige tijden van toenemende druk vanuit de overheid en maatschappij, stijgende kosten en het missen van toekomstperspectief zal stijgen. Onzekerheid, verdriet en frustratie nemen bij agrariërs en boerengezinnen hand over hand toe.

LTO Noord en stichting Zorg om Boer en Tuinder onderkennen het taboe dat veel boeren ervaren als zij kampen met mentale problemen. Om die reden hebben ze de campagne 'Ik kan het zelf (niet meer)' van Taboer in het leven geroepen. Taboer wil het taboe doorbreken dat rust op de 'zachte kant' van het agrarisch ondernemerschap. Het is een onafhankelijk loket, waar boeren en tuinders dagelijks terecht kunnen voor een luisterend oor, tips en adviezen en ervaringsverhalen, zoals dat van Rudie Freriks.



Op Foodlog schreef boerencoach Paulien Hogenkamp twee jaar lang een reeks columns waarin ze inzicht gaf in de wurgende problematiek waar boeren mee kunnen kampen. Zij bemande de vertrouwenslijn, waarvan de functie nu overgenomen lijkt door de website en telefonische hulplijn van Taboer. "Ik spreek ook regelmatig huilende boeren," zegt minister van Landbouw Piet Adema, wiens ministerie financieel bijdraagt aan de campagne. "We werken er hard aan om te komen tot oplossingen. Maar ze moeten ook hulp zoeken. Dit initiatief Taboer steun ik van harte. De sector neemt de verantwoordelijkheid in het omzien naar elkaar. En dat is echt noodzakelijk."

In Frankrijk ligt het aantal zelfdodingen onder boeren al veel langer op een hoog niveau. In 2019 schatte de sociale zekerheidsinstantie voor boeren MSA hun aantal op 1 per dag. In 2021 beslootlandbouwminister Julien Denormandie jaarlijks €12 miljoen te begroten voor een netwerk van 'schildwachten' in te richten rondom de agrarische sector, om de 'zwakke signalen' van het mal-être op te vangen en preventief te werk te kunnen gaan. "Die schildwachten zijn alle mensen die in contact staan met de landbouwers, sociale zekerheidsinstellingen (in Frankrijk de mutualité sociale agricole), buren, koepels, verenigingen, maar ook de postbode, de bankier, de plaatselijke politicus."


Dit artikel afdrukken