Geen misverstand: ik behoor tot degenen die vinden dat onze natuur op de zandgronden snel maatregelen verdient. Gedwongen uitkoop van bedrijven is volgens mij dan onvermijdelijk. Toch lijkt me de zoektocht naar ‘piekbelasters’ een heilloze weg.

Het berekenen van alleen de emissie is niet voldoende om piekbelasters te detecteren.
Komende maand schijnt een tool beschikbaar te komen waarmee je zou kunnen bepalen of je piekbelaster bent of niet. Naar verluidt berekent die tool de hoeveelheid ammoniak die jouw bedrijf per jaar uitstoot. In geval van landbouwbedrijven neem ik aan dat het gaat om de emissies vanuit de stal, de mestopslag en de toediening van mest en urine aan het land. En dat daarbij rekening gehouden wordt met dieraantallen, de veevoeding, het type stal en mestopslag, de aan- en afvoer van mest, en de wijze van mesttoediening. Zoals velen wensen, komt het accent op die manier op emissies en niet langer op deposities en KDW’s te liggen.

Toch is er geen ontkomen aan dat ook op gebiedsniveau rekening gehouden wordt met het effect van emissies op de uiteindelijke depositie en de gevoeligheid van gebieden voor die depositie. Geen rechter zal instemmen met het wegzetten van een bedrijf als piekbelaster als daarbij geen rekening gehouden wordt met de afstand tot het depositiegevoelige gebied, de positie van het bedrijf ten opzichte van de overwegende windrichting, en de voorziene aanpassingen voor zover die geborgd zijn. Het berekenen van alleen de emissie is niet voldoende om piekbelasters te detecteren.

Maar er is een kronkel die me doet twijfelen aan de uitvoerbaarheid van zo'n manier van kijken.

Stel je twee naburige melkveehouders voor: één met, bijvoorbeeld, 25 hectare, 350 ton melk en een emissie van 40 kg ammoniak per hectare, en een ander met, bijvoorbeeld, 75 hectare, 1200 ton melk en een emissie van 30 kg ammoniak per hectare. Het eerste bedrijf emitteert 1000 kg ammoniak per jaar, het tweede 2250 kg ammoniak.

Daarmee heet het tweede bedrijf een relatieve piekbelaster ook al is de emissie per ton melk van dat bedrijf een kilo lager.

Het voelt niet goed dat het grotere bedrijf met zijn lagere emissies per hectare en liter moet wijken. De wereld wordt namelijk niet beter van meer bedrijven met meer emissies.

Wie bedenkt een systeem dat wel recht doet aan lage emissies per ton product en ‘grote bedrijven’ niet op voorhand de klos laat zijn?
Dit artikel afdrukken