'Revoluties lullen niet, maar gebeuren. Zou t gebeuren in A'foort? Met Steel & me myself.' Dat twitte Dick Veerman vrijdag jl. over een Food Revolution Café met weinig 'gewone' mensen en allerlei usual suspects uit de Nederlandse voedselbeweging in Amersfoort.
Waar het op uitdraaide, concludeert hij zelf in het filmverslag van het Café. Een aanwezige marketeer met culturele bagage onder de motorkap merkte op dat hij moest denken aan de Duitse filosoof Peter Sloterdijk die een heldere analyse maakt van de moderne samenleving: voor het eerst in de geschiedenis zijn 'gewone' mensen tegen vooruitgang en verguist de elite de conservatief geworden massa die zijn leven niet wil veranderen, terwijl dat met het oog op de toekomst wel zou moeten. De koningen, degenen die het gesprek in de democratie beheersen, rebelleren tegen de massa. Luisterend naar de ergernissen van het publiek, concludeerde gespreksleider Veerman dan ook: "Jullie ergeren je aan de anderen, aan 'gewone' mensen."
Mannen die menen dat flatbewoners in meerderheid moestuinen hebben noemden zich proletariër. Oud-gedienden van de verse en lokale voedselbeweging vonden dat er 'nu eens gedaan moet worden'; geen gepraat meer. De aanwezige Carolyn Steel, auteur van The Hungry City, noemde praten ook actie en bepleitte de oprichting van een Partij voor het Eten. Elites moeten via de democratie hun heilzame werk doen en niet via revoluties, vond zij.
Eén bezoeker gaf namens 'gewoon Nederland' aan 'schijtziek' te worden van al die 'heilige mensen' in de zaal. Van de weeromstuit koopt hij liever een plofkip dan een zogenaamd goede. Een webontwikklaar - hij was er vanwege zijn betrokkenheid bij de website van Foodlog én zijn oprechte interesse in eten - sloot zich daarbij aan en gaf aan dat er kennelijk geen middenweg bestaat tussen voedselfundamentalisme en beter eten.
Tot slot constateerde iemand droogjes dat er van revolutie geen sprake is als de massa niet meedoet.
Maria Kolossa sprak met de bezoekers van het Café en tekende heel diverse commentaren op:
Fotocredits: Eugène Delacroix, 'La liberté guidant le peuple' (1830, uitsnede)
Dit artikel afdrukken
Mannen die menen dat flatbewoners in meerderheid moestuinen hebben noemden zich proletariër. Oud-gedienden van de verse en lokale voedselbeweging vonden dat er 'nu eens gedaan moet worden'; geen gepraat meer. De aanwezige Carolyn Steel, auteur van The Hungry City, noemde praten ook actie en bepleitte de oprichting van een Partij voor het Eten. Elites moeten via de democratie hun heilzame werk doen en niet via revoluties, vond zij.
Eén bezoeker gaf namens 'gewoon Nederland' aan 'schijtziek' te worden van al die 'heilige mensen' in de zaal. Van de weeromstuit koopt hij liever een plofkip dan een zogenaamd goede. Een webontwikklaar - hij was er vanwege zijn betrokkenheid bij de website van Foodlog én zijn oprechte interesse in eten - sloot zich daarbij aan en gaf aan dat er kennelijk geen middenweg bestaat tussen voedselfundamentalisme en beter eten.
Tot slot constateerde iemand droogjes dat er van revolutie geen sprake is als de massa niet meedoet.
Maria Kolossa sprak met de bezoekers van het Café en tekende heel diverse commentaren op:
Het nut en de onzin van het Food Revolution Cafe from Maria Kolossa on Vimeo.
Fotocredits: Eugène Delacroix, 'La liberté guidant le peuple' (1830, uitsnede)
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Wat ik mis.... waar zijn de primaire producenten in dit verhaal ?? We willen dit en we willen dat maar als die primaire producent het niet maakt of beter gezegd niet kan maken omdat het verdienmodel het niet toelaat, dan heb je veel te willen maar beperkt het zich tot ieders eigen achtertuintje en tja, realiteit is dat we dat niet willen laat staan kunnen.
Volstrekt eens Edwin: die waren er niet, op eentje na (knoflookteler Kees die levert aan Willem & Drees). Niet gekomen. Net zo min als 'gewone' mensen.
Opvallend: ik vroeg de zaal of er bijval was voor de man die dapper een andere toon liet horen en opmerkte 'schijtziek' te zijn van alle good food gepraat. Resultaat: zo'n 60% viel hem bij; de aanwezige elite snapt het gezonde volksgevoel kennelijk wel. Niettemin bleek onder hen toch de mening te overheersen dat het moet zoals zij vinden dat het moet. Mogen mensen zelf iets vinden en zelf bijdragen aan die nieuwe wereld? Een voorbeeld. De man in de geruite bloes merkte op hij ervan droomde dat zijn groenten op bakfietsen zouden worden rondgebracht. Aan het stuur zouden Marokkanen zitten. Pas na een reactie van de zaal realiseerde hij zich wat hij gezegd had. Primaire beelden spreken niettemin boekdelen over attitudes.
Doet de massa mee?
Belgische randinformatie ...
"Omzet Belgische hoeveverkoop steeg vorig jaar met 2,7 procent
Als oorzaak van de stijgende omzet, wijzen de resultaten op intensiever koopgedrag bij de frequente hoevekopers.
Het kerncliënteel (ruim de helft) van de hoeve bestaat uit "welgestelde gepensioneerden en welgestelde gezinnen met kinderen". Deze laatste groep besteedde vorig jaar beduidend meer aan hoeveproducten.
Als argument om aan te kopen op de hoeve, gelden de ‘back to basics’-trend, de stijgende aandacht voor duurzaamheid en de zoektocht naar regionale producten. Naast het directe contact met de boer, de versheid en de meerwaardebeleving, biedt de hoeve meestal ook een prijsvoordeel. "
Via VILT op http://www.vilt.be/Omzet_hoeveverkoop_steeg_vorig_jaar_met_27_procent
Giedo, wat is jouw antwoord op de vraag die je stelt?