Professor Ray Hilborn durft het gewoon te zeggen: "vooruit, eet vis". In tegenstelling tot veel oceaanactivisten die zeggen dat de oceanen leeggevist raken. In zijn nieuwe book "Overfishing" geeft hij een helder overzicht van overbevissing en de vele definities daarvan en weerlegt hij een aantal van de mythes rondom wat de mens op zee uitspookt. In Seafood wordt Hilborn geïnterviewd.
In het interview stelt Hilborn, hoogleraar aan the School of Aquatic and Fishery Sciences (University of Washington), dat alle visserij die wettelijk geregeld is duurzaam is. Want zelfs als er sprake is van overbevissing, moet er gewerkt worden aan herstel. "Duurzaamheid heeft niets te maken met hoeveel vissen er zijn, maar met het beheersysteem. Je kunt stapels vis hebben, maar als er in het wilde weg op gevist mag worden, kan dat best niet duurzaam zijn. Je kunt ook maar een paar vissen hebben, maar als daarvoor goed geregeld is dat het visbestand zich moet kunnen herstellen, wordt die soort duurzaam gemanaged."
Vanuit dit standpunt, heeft Hilborn ook een helder zicht op het Gemeenschappelijk Visserijbeleid (GVB) van de EU. Volgens hem is het GVB met z'n visquota een klassiek voorbeeld van hoe het niet moet: Ze stellen vage politieke doelen en dan laten ze de wetenschappers hun werk doen, en vervolgens gaan de politici met de quota zitten schipperen.
Hilborn zegt dat hij met zijn boek een gebalanceerd beeld wil schetsen omdat de meeste boeken over de wereldzeeën vol verhalen staan over hoe slecht het gaat. Door vooral te focusen op voorbeelden waar het wel goed gaat, hoopt hij dat die cases meer navolging gaan krijgen. Nu is het zo dat veel mensen geloven dat visserijbeleid gewoon niet duurzaam kan zijn en om iets nieuws roepen. "Dat nieuwe zou dan een grootschalig zeereservaat kunnen zijn, dat is de meest voorkomende NGO-oplossing. Of "verbied sleepnetten", dat zegt ook bijna iedereen maar ze kijken niet naar de empirische ervaringen van visserijen die bewezen duurzaam zijn en bijdragen aan wereldvoedselzekerheid."
Het volledige interview is te vinden op SeafoodSource.com (betaald).
Fotocredits: Edwinek
Dit artikel afdrukken
Vanuit dit standpunt, heeft Hilborn ook een helder zicht op het Gemeenschappelijk Visserijbeleid (GVB) van de EU. Volgens hem is het GVB met z'n visquota een klassiek voorbeeld van hoe het niet moet: Ze stellen vage politieke doelen en dan laten ze de wetenschappers hun werk doen, en vervolgens gaan de politici met de quota zitten schipperen.
Hilborn zegt dat hij met zijn boek een gebalanceerd beeld wil schetsen omdat de meeste boeken over de wereldzeeën vol verhalen staan over hoe slecht het gaat. Door vooral te focusen op voorbeelden waar het wel goed gaat, hoopt hij dat die cases meer navolging gaan krijgen. Nu is het zo dat veel mensen geloven dat visserijbeleid gewoon niet duurzaam kan zijn en om iets nieuws roepen. "Dat nieuwe zou dan een grootschalig zeereservaat kunnen zijn, dat is de meest voorkomende NGO-oplossing. Of "verbied sleepnetten", dat zegt ook bijna iedereen maar ze kijken niet naar de empirische ervaringen van visserijen die bewezen duurzaam zijn en bijdragen aan wereldvoedselzekerheid."
Het volledige interview is te vinden op SeafoodSource.com (betaald).
Fotocredits: Edwinek
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Denk er even dieper over na en je ontdekt dat het hele ontstaan van MSC - overal geprezen als 'duurzaam' - een vorm van mismanagement is. Ja, zo'n conclusie mag best even nadreunen.
Inmiddels is MSC al als 'duurzaam' doorgedrongen tot de schappen van volkssuper Lidl.
Hmmm, de zeeën leegvissen gaat toch nooit gebeuren, ver voordat een vissoort uitsterft in de gigantische oceaan is de vangst ervan totaal niet meer commercieel interessant vanwege de steeds hogere kosten die gemaakt moeten worden om ze te vangen.
Probleem lost zichzelf dus op.
Dat ben ik niet helemaal met je eens.
Als een soort bijna uitsterft kan dit het ecosysteem wel dusdanig beinvloeden. Andere soorten die leven van de uitstervende soort hebben voedsel tekort en krijgen het ook moeilijk. Het beinvloed elkaar allemaal.
Is wettelijk regelen nu de oplossing of juist niet? Op dit punt lijkt Hilborn zichzelf tegen te spreken:
"In het interview stelt Hilborn, .., dat alle visserij die wettelijk geregeld is duurzaam is."
en later:
"Volgens hem is het GVB met z'n visquota een klassiek voorbeeld van hoe het niet moet: Ze stellen vage politieke doelen en dan laten ze de wetenschappers hun werk doen, en vervolgens gaan de politici met de quota zitten schipperen."
Redactie, hoe zit dit in het volledige interview?
@Josien, Hilborn is voorstander van maatregelen en beleid. Hij constateert dat politiek gerommel er voor zorgt dat technisch goed beleid onderuit gehaald wordt. In het interview wordt hem deze vraag gesteld: "Are politics interfering with the Common Fisheries Policy in Europe?" Zijn antwoord daarop is:
"That’s a classic case of where they haven’t successfully distinguished between the science and the politics. They set very vague political objectives then they have the scientists do their work and then the politicians come back in and start tinkering with what the quotas should be. That’s exactly how it shouldn’t work."