1 min
Het Lente-akkoord en de aankomende verkiezingen zorgen voor verhoogde activiteit in lobby-land. Branche-organisaties in de foodsector bestoken politici en partijen met uiteenzettingen en oproepen om hun belangen veilig te stellen. Een rode draad tekent zich af: zorg dat de (noodzakelijke) bezuinigingsmaatregelen niet tot oneerlijke concurrentie leiden.
In de Levensmiddelenkrant van deze week passeren de verschillende standpunten en lobby-coalities de revue. CBL, Vakcentrum en FNLI blijken op een lijn te zitten met oproepen voor vernieuwing van het beleid ten aanzien van de foodsector.
Het Vakcentrum zegt bij monde van directeur Patricia Hoogstraaten: Het consumentenvertrouwen moet weer omhoog. Daartoe moet de overheid lastenverzwaringen beperken en vooral ook goed doorrekenen. De recente accijnsverhogingen op alcohol en tabak waar supermarktondernemers in de grensstreken acuut de gevolgen van ondervonden is een voorbeeld van hoe het niet moet.
Het CBL, de koepel van retailers, heeft in een brief gepleit voor handhaven van het lage BTW-tarief. Bovendien zijn zij voorvechter voor de vrije zondagsopenstelling. Het Vakcentrum zit op deze zelfde lijn,
De FNLI, de koepel van etenswarenfabrikanten, maakt zich sterk voor heldere regelgeving op het gebied van betalingstermijnen door retailers. Directeur Philip den Ouden: Het kan niet zo zijn dat de betalingstermijn langer is dan de houdbaarheid van een product. Ook verzet de FNLI zich tegen onnodige administratieve lasten of discriminerende belastingen, zoals een vettax.
Er zijn ook belangenorganisaties die niet voor de politieke lobby kiezen. Wakker Dier bijvoorbeeld is tevreden over het effect van hun plofkipcampagne op de kipverwerkende producenten en gaat liever met de eigen acties door dan dat ze hun inspanningen richten op de politiek.
Onder de rode draad van verstandigheid om de economie en bedrijven in de benen te houden gaat nog steeds een volkswijsheid schuil: "Het leven is een pijpkaneel, eenieder zuigt eraan en krijgt zijn deel."
Fotocredits: -JvL-
Dit artikel afdrukken
Het Vakcentrum zegt bij monde van directeur Patricia Hoogstraaten: Het consumentenvertrouwen moet weer omhoog. Daartoe moet de overheid lastenverzwaringen beperken en vooral ook goed doorrekenen. De recente accijnsverhogingen op alcohol en tabak waar supermarktondernemers in de grensstreken acuut de gevolgen van ondervonden is een voorbeeld van hoe het niet moet.
Het CBL, de koepel van retailers, heeft in een brief gepleit voor handhaven van het lage BTW-tarief. Bovendien zijn zij voorvechter voor de vrije zondagsopenstelling. Het Vakcentrum zit op deze zelfde lijn,
De FNLI, de koepel van etenswarenfabrikanten, maakt zich sterk voor heldere regelgeving op het gebied van betalingstermijnen door retailers. Directeur Philip den Ouden: Het kan niet zo zijn dat de betalingstermijn langer is dan de houdbaarheid van een product. Ook verzet de FNLI zich tegen onnodige administratieve lasten of discriminerende belastingen, zoals een vettax.
Er zijn ook belangenorganisaties die niet voor de politieke lobby kiezen. Wakker Dier bijvoorbeeld is tevreden over het effect van hun plofkipcampagne op de kipverwerkende producenten en gaat liever met de eigen acties door dan dat ze hun inspanningen richten op de politiek.
Onder de rode draad van verstandigheid om de economie en bedrijven in de benen te houden gaat nog steeds een volkswijsheid schuil: "Het leven is een pijpkaneel, eenieder zuigt eraan en krijgt zijn deel."
Fotocredits: -JvL-
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Foodsector + veeindustrie + productschappen lobby dilemma, weergegeven vanuit een ander perspectief.
Met dank aan GS, immers onderstaand vb werd daar gepost op draadje,
http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/2012/06/victoria_koblenko_naakt.html#
comments
***
...vooruit, nog één - om het af te leren:
Een Nederlandse firma had een roeiwedstrijd tegen een Japanse firma georganiseerd. De wedstrijd zou met een achtmansboot op de Maas worden gehouden.
Beide equipes trainden lang en hard om zo goed mogelijk voor de dag te komen. Toen de grote dag kwam, waren beide teams "topfit". Toch wonnen de japanners met een voorsprong van een kilometer.
Het Nederlandse team was zwaar aangeslagen. De oorzaak van deze vernietigende nederlaag moest absoluut boven water komen. Het topmanagement liet een projectteam vormen om het probleem te onderzoeken en om aanbevelingen te doen. Na lang onderzoek bleek dat de japanners zeven mensen hadden die roeiden en dat een man stuurde, terwijl in het Nederlandse team een man roeide en zeven man stuurden.
De leiding nam een adviesbureau in de arm voor een studie over de structuur van het Nederlandse team. Na enkele maanden van aanzienlijke inspanningen kwamen de adviseurs ook tot de slotsom dat er te veel mensen stuurden en te weinig roeiden.
Om een volgende nederlaag te voorkomen werd de teamstructuur ingrijpend veranderd. Er kwamen nu vier stuurmannen, twee hoofdstuurmannen, een stuurmanager en een roeier. Bovendien werd een prestatie-waarderingssysteem ingevoerd om die ene roeier nog meer te stimuleren. Het jaar daarop wonnen de japanners met een voorsprong van twee kilometer.
Het management ontsloeg daarop de roeier wegens slechte prestaties, verkocht de roeispanen en stopte verdere investeringen in een nieuwe boot. Het adviesbureau werd geprezen en het resterende geld werd onder het management verdeeld.
gasboer | 17-06-12 | 16:37 | + 60
***
Peter, dat is een hele discussie. Ik voer m regelmatig, maar zelden online. Onze - in Frankrijk uitgevonden - democratie met z'n driedeling der machten is een geweldig. Met Fukuyama ben ik het eens dat hij superieur is in zijn ontwikkeling van georganiseerde maatschappelijke zelfbestemming van grote groepen mensen. Daar is dus vooral niets mis mee. De manier waarop functies zijn geoperationaliseerd moet echter dringend opnieuw uitgevonden worden. Dat geldt met name voor het aspect 'representatie' in de wetgevende macht. De burger herkent zich daar niet meer in en voelt zich genaaid. Volgens de socioloog Daudt voelt hij zich dat in Nederland al sinds de 17e eeuw en is er sinds de regententijd niets wezenlijks verandert tot Pim Fortuyn. Dat is erg vanonder de Nederlandse kaasstolp bekeken. Voor een socioloog mag dat natuurlijk. De Engelse socioloog Giddens ziet het verschijnsel van de boze burger als de oorzaak van de noodzaak tot een 'politics of emotions' in Western Style democratieën. De burger voelt zich genaaid omdat hij stemt voor vertegenwoordigers die hij het mandaat geeft om algemene wetten en maatregelen te nemen die als ze specifiek worden toegepast geen blijk geven van zorg om hem. Een mooi recent Nederlands voorbeeld is de reiskostenforfait-graaierij van de Kunduz-coalitie. Slecht bestuur leidt tot slechte financien en dan mogen wij betalen, zo reageert de burger. Hij wordt er steeds bozer van.
We raken nu wel ver het draadje af.
Ik denk dat een proffesionele lobby vanuit de consument vrij lastig wordt.
Maar als eenvoudige consument heb ik een 2 ultieme middelen. Mijn eigen portemonnee en sociale media.
Vooral door het laatste maakt het steeds lastiger voor de traditionele bedrijven om ons niet-bestaande 'meerwaarde' door de strot te duwen.
Als jaren is 'groen' en 'gezond' een graag gebruikt en misbruikt thema in de voedsel-industrie.
Al die labeltjes zien er leuk uit, maar ik heb eerder de indruk dat met het toenemen van al die labels, het vertrouwen eerder afneemt.
Misschien loop ik een beetje voor op de rest, maar bij elk incident
in de traditionele food-industrie verminderde mijn vertrouwen.
Het vertrouwen dat verdween na het ene incident, was nog niet volledig hersteld op het moment dat een volgend incident zich voordeed.
Voorbij dat kantelmoment maakt het niet meer uit waar de 'food-lobby' mee komt. De laatste jaren zie je dat ook in de media. Waar Unielever kookprogramma's op de commerciële zenders vult, zie je daarnaast steeds meer programma's over de schaduwkant van de food-sector. Die programma's zijn 'te verkopen' aan het publiek.
Ik ben heel benieuwd waar het allemaal op uitdraait uiteindelijk.
Mooie re(d)actie, Dick. Ik ga ervan uit dat je met: ... een professionele lobby vanuit het publiek." uit wil sluiten dat Gesundenes Volksempfindung nog meer kans krijgt dat nu reeds het geval begint te worden. Ik ben het niet eens met je dat democratie nu in zijn voegen kraakt. Wel dat ons soort vertegenwoordigende democratie groot onderhoud behoeft.
Inhoudelijke redactiereacties zijn eventueel denkbaar, maar we hebben ooit besloten die niet te geven. Soms ben ik redacteur van dienst, meestens echter niet. Wel neem ik er alle verantwoordelijkheid voor.
De redactie is Foodlog zelf. Onpersoonlijk, zoals the Stig in Top Gear en soms als Charlemagne in The Economist. Het gesprek over de stukken is persoonlijk. Daarom treedt de redactie daar niet op.
Inhoudelijk. Een lobby zie ik niet als slecht. Integendeel. Ze kunnen functioneren om de in kennis op vele gebieden tekortkomende besluitenmakers en -voorbereiders tot rede te brengen. Met de goede spelers aan die kant is het een uitstekende functie in het zelfmanagement van de maatschappij. Wat ik nog mis is een professionele lobby vanuit het publiek. Ik denk zelfs dat als die te organiseren zou zijn het woord lobby een heel warme klank gaat krijgen en een heel nieuwe rol gaat spelen in de democratie die op dit moment in zijn voegen kraakt en - begrijpelijkerwijs - is overgenomen door een mix van professionals, experts, zelfbenoemde volksvertegenwoordigers die zich NGO's noemen en mediacraten. Het publiek pikt dat meer en meer minder. Daarom stemt het Wilders, Le Pen of De Winter, die gouvernementeel geen oplossing kunnen bieden voor hun ongenoegen dat feitelijk zegt 'we worden genaaid en mogen niet eens besluiten door wie'. Dat is een verontrustende situatie in een wereld die voor een aantal fundamentele transitie staat.