1 min
De Nederlandse voedselbanken willen meer voedsel. Dat komt goed uit, want boeren en tuinders maken teveel terwijl de voedselbanken tekort komen omdat steeds meer mensen een beroep doen op de voedselbanken. Boer en tuinder weten de weg echter nog niet te vinden. In Rotterdam is een wachtlijst van kracht geworden omdat het aanbod achterblijft bij de vraag.
De voedselbanken zijn regionaal georganiseerd en bedruipen in principe zichzelf. Ger Schopman, van de Voedselbank Arnhem, merkt dat het steeds moeilijker wordt om producten aangeleverd te krijgen. Er is vooral behoefte aan vers, zoals groenten en aardappelen. Vanuit die gedachte zegt hij in boerenkrant Nieuwe Oogst:
"Het zou mooi zijn als we structureel, bijvoorbeeld één keer in de maand of één keer in de twee maanden, een kilo aardappelen in het pakket konden doen. Of bijvoorbeeld uien of knolselderij".
Schopman benadrukt dat de Voedselbank alleen producten wil die 'over' zijn, die anders afgevoerd zouden worden. Dat principe wordt immers ook gehanteerd voor de overige leveranciers: "Wij nemen alleen voedsel aan waar de industrie afscheid van neemt, wat ze commercieel niet meer van waarde achten." Door dit voedsel niet te vernietigen, maar weg te geven, kunnen bedrijven hun (groene, duurzame, maatschappelijk betrokken) imago versterken. Diezelfde argumentie legt Schopman de boeren voor, hij denkt aan aardappelen of uien die nu nog onverkocht in de schuur liggen of aan uitgesorteerd product. "Als de boer het dan naar ons brengt, hoeft hij zijn product niet af te voeren. Het leveren aan de voedselbank draagt daarnaast positief bij aan het imago van boeren en tuinders." Hij ziet een samenwerkingsverband voor zich tussen een groep boeren en de regionale voedselbank - en hoopt met dit artikel het balletje aan het rollen te krijgen en boeren, al dan niet georganiseerd, voor zich te winnen.
De vraag van de voedselbanken is waarschijnlijk maar een druppel op de gloeiende plaat van de overproductie in de Nederlandse tuinbouw.
Mogelijk wordt de desinteresse van boer en tuinder verklaart door het minieme aantal kilo's dat ze aan de voedselbanken kwijt kunnen.
Voor boeren en tuinders die met echt verse producten dreigen te blijven zitten, en voor de supermarkten voor wie hetzelfde geldt, is nog een andere optie te overwegen: Too Good to Waste! Daar is een prima gaarkeuken concept van te maken waar de pizzakoeriers van zullen sidderen.
Fotocredits: Gerard Stolk (vers le Santiago)
Dit artikel afdrukken
"Het zou mooi zijn als we structureel, bijvoorbeeld één keer in de maand of één keer in de twee maanden, een kilo aardappelen in het pakket konden doen. Of bijvoorbeeld uien of knolselderij".
Schopman benadrukt dat de Voedselbank alleen producten wil die 'over' zijn, die anders afgevoerd zouden worden. Dat principe wordt immers ook gehanteerd voor de overige leveranciers: "Wij nemen alleen voedsel aan waar de industrie afscheid van neemt, wat ze commercieel niet meer van waarde achten." Door dit voedsel niet te vernietigen, maar weg te geven, kunnen bedrijven hun (groene, duurzame, maatschappelijk betrokken) imago versterken. Diezelfde argumentie legt Schopman de boeren voor, hij denkt aan aardappelen of uien die nu nog onverkocht in de schuur liggen of aan uitgesorteerd product. "Als de boer het dan naar ons brengt, hoeft hij zijn product niet af te voeren. Het leveren aan de voedselbank draagt daarnaast positief bij aan het imago van boeren en tuinders." Hij ziet een samenwerkingsverband voor zich tussen een groep boeren en de regionale voedselbank - en hoopt met dit artikel het balletje aan het rollen te krijgen en boeren, al dan niet georganiseerd, voor zich te winnen.
De vraag van de voedselbanken is waarschijnlijk maar een druppel op de gloeiende plaat van de overproductie in de Nederlandse tuinbouw.
Mogelijk wordt de desinteresse van boer en tuinder verklaart door het minieme aantal kilo's dat ze aan de voedselbanken kwijt kunnen.
Voor boeren en tuinders die met echt verse producten dreigen te blijven zitten, en voor de supermarkten voor wie hetzelfde geldt, is nog een andere optie te overwegen: Too Good to Waste! Daar is een prima gaarkeuken concept van te maken waar de pizzakoeriers van zullen sidderen.
Fotocredits: Gerard Stolk (vers le Santiago)
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Vroeg iemand mij te modereren in deze draad? Ik geef het op. De redactie is volkomen onverantwoordelijk en weet geen heldere chocolade meer te maken van wat hier allemaal staat. De lezer leze deze draad dus echt op eigen risico.
#48, alinea 2. Zo deden/doen? ze het ook in de projectontwikkeling. De stelregel luidde/ luid?: in vijf jaar je kapitaal verdubbelen.
Heren, heren, dit wordt toch geen handgemeen, hè? Want dan ga ik even aan de kant staan (om het beter te kunnen zien)
Volgens mij zijn jullie meningen niet eens strijdig (tot nu toe).
Ik denk dat ik ook maar een bank ga beginnen. Als ik een miljoen of een miljard leen dan kan ik dat vervolgens tien keer uitlenen. Dat doe ik dan 9 keer aan bedrijven die mij rente en aflossing gaan betalen. De tiende keeer benut ik om mijn geleende miljoen/ard mee af te betalen.
Vraag: als bankengeld creëren, waarom moet er dan afgelost worden en wat gebeurt daar dan weer mee?
Ik zal wel weer net te laat zijn: is de kern van het nieuwe EU-plan niet dat banken niet langer gered gaan worden, maar wel de spaarders doordat hun spaartegeoden worden gegarandeerd?
Peter ik wil wil het hier ook bij laten want we worden het toch niet eens. Geloven dat je geld kunt eten is geen bindende overeenkomst, of het moet tussen de kleine lettertjes hebben gestaan ;-).
Sorry Dick V voor de off-topic uitstapjes. Misschien even de draad weer oppakken, maar moest even vol op het orgel.........
Dick, we moeten dit niet te lang maken, maar de burger is wel risico's aangegaan. Om te beginnen door te geloven dat je geld uiteindelijk wel kan eten. Dom hoor, geld kan je niet eten. Eten kun je eten.