Wanneer voelt een dier zich wel? Volgens Gemma Willemsen, strategisch adviseur bij de Dierenbescherming, als het zonder mensen is. Met de kans op een volledig leven, ingegeven door de natuurlijke behoeften en gedragingen, in een natuurlijke omgeving.
In de zomer van 2022 was ik aanwezig bij een lezing over dierenwelzijn. De zaal discussieerde met de sprekers. Woorden, concepten en argumenten werden gewisseld.
De mensen voerden in een prachtig gebouw een complexe discussie over dierenwelzijn. De emoties stormden trouwens door de abstracties en zorgvuldige formuleringen heen.
Dieren zonder mensen
De dieren doen dat anders. Ze hebben wel een taal, maar besteden hun tijd niet aan mensenwelzijn. Ze zijn niet zo met ons bezig. Zolang we hen met rust laten, dan interesseren we hen niet veel. En het gebouw vinden ze niet prachtig, maar hooguit functioneel. Waarschijnlijk zien ze iets om in te schuilen, voedsel te vinden, en hun verblijf van te maken. Ze zullen de aanwezigheid van andere dieren relevant vinden: om op te eten, te bevechten, mee te paren of te vermijden. Directe waarneming voor de dieren, gericht op functionele en biologische behoeften, vanuit hun bewustzijn en emoties. Abstracties en discussies en woorden voor de mensen, vanuit hún bewustzijn en emoties.
Dieren met mensen pakt meestal niet zo goed uit voor de dieren
Want dieren mèt mensen, hoe pakt dat uit? Dan worden weliswaar meestal honger en dorst bestreden, is er onderdak en hoeft er minder gevochten of gevlucht te worden. Bij ziekte is er in sommige gevallen medische zorg. Dat alles is best wat waard.
Aan de andere kant, als je dier bij de mensen bent, is de vrijheid er per definitie niet, en de natuurlijke omgeving is er evenmin. De natuurlijke behoeften en gedragingen worden beperkt, gefrustreerd, of onmogelijk gemaakt. Sociale behoeften en structuren met soortgenoten worden onvrijwillig ingeleverd voor een recept waarin de mens de sociale interactie eenzijdig bepaalt.
Voor het dier bij de mens wordt het uiterlijk en de functie aangepast aan de wensen en behoeften van de mens. Door fokkerij of door ongewenste lichaamsdelen te verwijderen of bij te knippen. Roofdieren worden - zonder pijnbestrijding - bestreden, net zo hard als hun natuurlijke prooidieren. Er wordt onophoudelijk en in grote getale voortijdig en anoniem gestorven, en soms wordt het ene dierenleven gerekt tot de betreffende mens toe is aan het persoonlijke afscheid.
Dus dieren met mensen, hoe pakt dat uit? Meestal niet zo goed voor de dieren.
Levenden
Toch zullen de meeste mensen zeggen dat ze om dieren geven, en dat menen ze oprecht. Het is dus niet per se de intentie, maar wel het menselijke gedrag waardoor niet aan de behoeften van dieren tegemoet wordt gekomen. Zelf probeer ik, in volledige imperfectie, te leven naar de essentie van dit gedicht van Maurits Mok.
Levenden
In dierenogen valt hetzelfde licht
als in het oog van mensen.
Het levende schept adem uit één bron,
vangt van zijn eerste kreet
tot aan zijn laatste huivering
dezelfde zon.
Denkenden gaan met dieren
onder dezelfde hemel
dezelfde einder tegemoet,
door één verlangen voortgedreven:
Leven.
Dit artikel afdrukken
De mensen voerden in een prachtig gebouw een complexe discussie over dierenwelzijn. De emoties stormden trouwens door de abstracties en zorgvuldige formuleringen heen.
Dieren zonder mensen
De dieren doen dat anders. Ze hebben wel een taal, maar besteden hun tijd niet aan mensenwelzijn. Ze zijn niet zo met ons bezig. Zolang we hen met rust laten, dan interesseren we hen niet veel. En het gebouw vinden ze niet prachtig, maar hooguit functioneel. Waarschijnlijk zien ze iets om in te schuilen, voedsel te vinden, en hun verblijf van te maken. Ze zullen de aanwezigheid van andere dieren relevant vinden: om op te eten, te bevechten, mee te paren of te vermijden. Directe waarneming voor de dieren, gericht op functionele en biologische behoeften, vanuit hun bewustzijn en emoties. Abstracties en discussies en woorden voor de mensen, vanuit hún bewustzijn en emoties.
Mijn meest basale begrip van dierenwelzijn: dieren, zonder mensenDit roept de vraag op wat dierenwelzijn is, als er geen mensen bij betrokken zijn. En dat, hoewel niet gedefinieerd, is dan precies ook mijn meest basale begrip van dierenwelzijn. Dieren, zonder mensen. Met de kans op een volledig leven, ingegeven door de natuurlijke behoeften en gedragingen, in een natuurlijke omgeving. Een leven dat weliswaar niet vanuit het mensenbewustzijn wordt geleefd, maar met een eigen, ander, bewustzijn en zeker ook emoties. Er zijn daarin geen garanties aangaande honger, dorst, weersomstandigheden, concurrentie, roofdieren, ziekten en voortijdige sterfte. Dieren, zonder mensen.
Dieren met mensen pakt meestal niet zo goed uit voor de dieren
Want dieren mèt mensen, hoe pakt dat uit? Dan worden weliswaar meestal honger en dorst bestreden, is er onderdak en hoeft er minder gevochten of gevlucht te worden. Bij ziekte is er in sommige gevallen medische zorg. Dat alles is best wat waard.
Aan de andere kant, als je dier bij de mensen bent, is de vrijheid er per definitie niet, en de natuurlijke omgeving is er evenmin. De natuurlijke behoeften en gedragingen worden beperkt, gefrustreerd, of onmogelijk gemaakt. Sociale behoeften en structuren met soortgenoten worden onvrijwillig ingeleverd voor een recept waarin de mens de sociale interactie eenzijdig bepaalt.
Voor het dier bij de mens wordt het uiterlijk en de functie aangepast aan de wensen en behoeften van de mens. Door fokkerij of door ongewenste lichaamsdelen te verwijderen of bij te knippen. Roofdieren worden - zonder pijnbestrijding - bestreden, net zo hard als hun natuurlijke prooidieren. Er wordt onophoudelijk en in grote getale voortijdig en anoniem gestorven, en soms wordt het ene dierenleven gerekt tot de betreffende mens toe is aan het persoonlijke afscheid.
Dus dieren met mensen, hoe pakt dat uit? Meestal niet zo goed voor de dieren.
Levenden
Toch zullen de meeste mensen zeggen dat ze om dieren geven, en dat menen ze oprecht. Het is dus niet per se de intentie, maar wel het menselijke gedrag waardoor niet aan de behoeften van dieren tegemoet wordt gekomen. Zelf probeer ik, in volledige imperfectie, te leven naar de essentie van dit gedicht van Maurits Mok.
Levenden
In dierenogen valt hetzelfde licht
als in het oog van mensen.
Het levende schept adem uit één bron,
vangt van zijn eerste kreet
tot aan zijn laatste huivering
dezelfde zon.
Denkenden gaan met dieren
onder dezelfde hemel
dezelfde einder tegemoet,
door één verlangen voortgedreven:
Leven.
In Wat is ...? gaan we met bekende en minder bekende mensen op zoek naar wat hen motiveert om te ontdekken of we elkaar van daaruit weer kunnen vinden. Waarom we dit doen lees je in De ontdekking van de ander. Bekijk ook de introductie tot de dierenwelzijnsreeks of het overzicht van de serie.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Nou, dan laten we alle dieren in de stallen, deuren op slot(ook in de dierentuinen) en mogen ze voor zichzelf gaan zorgen.......waarom deuren op slot? Omdat wij natuurlijk niet willen dat als zevoor zichzelf gaan zorgen dan maar overal los rond mogen gaan lopen. Zullen we eens kijken wat voor dierenwelzijn dat dan wordt.
Wéér een schepje bovenop de vervreemding tussen mensen en de natuur, waarvan wij toch van nature deel uitmaken. Houd daar toch eens mee op! Het probleem is immers niet, dát wij met dieren omgaan, maar hóe we met dieren omgaan. En datzelfde geldt voor al onze interacties met alles, wat er bestaat.
Het is in wezen zo simpel: zie de hele Aarde als één groot, levend organisme. Alles wat er op Aarde bestaat, vervult een functie, net zoals alle onderdelen van een menselijk lichaam een functie vervullen. Alles wat er bestaat, is gemaakt van energie en het leven is gebaseerd op voortdurende en onmiddellijke uitwisseling van informatie tussen alles wat er bestaat. Het biologische streven is altijd het optimale welzijn van zowel het gehele organisme als van de samenstellende onderdelen. Daar zit namelijk een wisselwerking tussen. Zonder gezonde cellen geen gezond lichaam, zonder gezond lichaam geen gezonde cellen.
Wij mensen zijn uitgerust met alle benodigde hard- en software om met alles wat er bestaat informatie te kunnen uitwisselen. Met planten en dieren, uiteraard, maar ook met bijvoorbeeld sterren, water en stenen. Wat wij mensen nog als bonus-functie hebben, is dat we BEWUST kunnen communiceren met alles wat er bestaat. En het leuke daarvan is, dat alles waarmee wij bewust communiceren, zichzelf óók van zichzelf bewust wordt. Het klassieke double slit experiment is daarvan een prachtig voorbeeld.
Hoe vertalen we dit naar dierenwelzijn? Alweer: doodsimpel. Door bewust naar de dieren in onze omgeving te kijken, krijgen we informatie over hun welzijn. Als we ageren zoals gezonde cellen in een gezond lichaam, streven we vervolgens in onze handelingen automatisch naar optimaal welzijn voor deze dieren, want dat is ook optimaal voor ons eigen welzijn. Een goede graadmeter voor welzijn is vreugde. Als wij de dieren waar we mee omgaan blij kunnen maken, worden we daar zelf ook blij van. Hoe eenvoudig wil je het hebben?
Er is alleen één ding wat we niet moeten doen en dat is onszelf buiten het complete en levende Aardse organisme rekenen. Integendeel. Het is de hoogste tijd dat we ons eindelijk gaan gedragen als gezonde cellen, die vol vreugde bijdragen aan het welzijn van het hele organisme. Alles incluis. Zelfs Moeder Aarde zèlf smacht naar het moment, dat wij ons onze rol in het geheel der dingen zullen herinneren: het bewust toevoegen van vreugde, schoonheid en liefde aan de op zich neutrale uitwisseling van energie, die het leven is. Overal waar we dat kunnen. En de omgang met dieren is daarvoor een prima startpunt.
Het probleem wordt mogelijk vanzelf opgelost. De klimaatverandering en bijbehorende crisissen, gaan zo hard, dat over 100 jaar wél de planeet en de natuur nog bestaan. Die redden zich wel. Of er dan nog een plekje is voor mensen, dát is nog de vraag?
#1, dat is een beetje flauw Astrid. Gemma geeft aan dat een dier dat niet in een hok komt of voor onze wensen is aangepast voldoet aan de intuïtieve notie van welzijn. Zelfs, zegt ze daarbij, als het daardoor beter verzorgd wordt.
Nou Dick, dan mag zij een aantal koeien, varkens of geiten in huis of tuin nemen en zien of het haar welzijn nog prettig maakt. Je kan zeuren over dierenwelzijn, maar er moeten ook wel grenzen aan zitten en niet doorgedraaid raken.