Het bekijken van de hele opname vergt bijna 2 uur. Dat is een hele zit, maar boeiend als je een indruk wilt hebben van de stand van de discussie en oplossingsruimte die hij biedt.

De officiële tekst bij de opname zegt:

Europa heeft een lange traditie wanneer het gaat om het steunen van boeren. Het uit 1962 stammende landbouwbeleid is verouderd maar bepaalt vandaag de dag nog wel hoe we eten. Vanmiddag werd gedebatteerd over een nieuw masterplan.
Waar de focus vijftig jaar geleden lag op kwantiteit, verschuift dat steeds meer naar kwaliteit. In 2013 wordt het Gemeenschappelijk Landbouwbeleid (GLB) herzien, tijd dus voor een nieuwe richting. Tijdens Het Grote Landbouwdebat werden verleden, heden en toekomst besproken. Jonge boeren, beleidsmakers en onderzoekers waren uitgenodigd om door gespreksleider Ruben Maes en het publiek te worden uitgedaagd om praktische aanbevelingen te doen voor de toekomst van het GLB.



Verleden
Voordat er uitspraken gedaan kunnen worden over de toekomst, moeten we eerst snappen hoe -en vooral waarom- het oude beleid tot stand is gekomen. Dat beleid is na de Tweede Wereldoorlog tot stand gekomen toen voedselveiligheid het allerbelangrijkst was. Duurzaamheid, gezondheid, dierenwelzijn en verspilling zijn daardoor min of meer genegeerd. Het landbouwbeleid van de toekomst moet gericht zijn op drie pijlers: groen, gezond en genoeg.

Heden
Hoe is het eigenlijk om boer te zijn in 2012? Om dat te illustreren, zijn twee jonge boeren uitgenodigd. Boy Griffioen is biologische melkboer en kaasmaker die veel aandacht besteedt aan innovatie en diversiteit. ''Ik ga steeds verder in verduurzamen. Misschien ben ik een romanticus en ik besef dat ik het kan omdat ik voor een kritische groep en kleinschalig produceer, maar ik geloof dat het toekomst heeft.'' Dennis Minnen is veehouder en iets conventioneler, maar zeker even open-minded. Hij geeft ons een spoedcursus landbouw. "Het is hard werken en je moet je ondernemend en innovatief zijn. Maar het is de moeite waard.''

Toekomst
Hoe vertalen we de verhalen uit de praktijk naar de toekomst van het GLB? Europarlementariër van GroenLinks Bas Eickhout benadrukt het belang voor boeren hun subsidie te verdienen door gezond voedsel te produceren. Jaap Seidell, hoogleraar voeding en gezondheid, adviseert een verbinding te maken tussen stad en platteland, en vooral "het GLB zo te ontwerpen dat het gezond eten stimuleert en het verkiezen van een plantaardig dieet boven vlees-en zuivelproducten.''

Het debat is een inspirerende input voor de Youth Food Movement CAP2013: Food for Change campagne. De kernboodschap is het landbouwbeleid te transformeren tot een voedselbeleid. Een beleid dat is gericht op gezondheid, want dat is wat op dit moment het meest ontbreekt.


Naast Seidell en Eickhout sprak Maarten Leseman namens de Nederlandse boeren over hun beleid. Hij wees erop dat boeren willen 'verduurzamen' en dat ze lokaal kringlopen willen sluiten. Om dat te kunnen hebben ze financieel echter 15-20 jaar nodig om om te schakelen. Ze hebben hun huidige bedrijfsmiddelen nog niet afgeschreven en kunnen niet zomaar in een nog onzekerdere toekomst stappen.

Wie de video ziet concludeert dat alle bekende meningen nog steeds overeind staan:
- de overheid moet ingrijpen
- de markt en de consument moeten het doen
- de overheid en de markt zullen het ieder op hun eigen manier moeten doen

Duidelijk werd vooral dat het onduidelijk is hoe er met succes kan worden opgetreden tegen ongezondheid en voor het verbinden van landbouw- en gezondheidsbeleid. De vele meningen bleven tegenover elkaar staan. Presentator Ruben Maes gaf tot slot van het debat geen samenvatting van wat de elementen voor een masterplan hadden kunnen worden. Het debat leidde niet tot een conclusie.

Eickhout gaf aan dat Nederland en Europa niet voor de wereldmarkt moeten willen produceren. Ons continent kan zijn voedselprobleem prima zelf oplossen door minder te maken en minder weg te gooien. Twee weken geleden stelde geopoliticus Rob de Wijk nog dat Europa China van voedsel zou moeten voorzien omdat China niet voor zichzelf kan zorgen en Europa de strijd om de grondstoffen dreigt te missen en zou moeten helpen voorkomen dat China land in Afrika annexeert ten koste van de bevolking daar.

Een uitspraak van Jaap Seidell tekende de andere kant van het debat. Hij merkte op dat mensen niet minder ongezond worden van Unileverproducten van duurzame palmolie, van groene suiker en melk in Magnums op een houtje van FSC-hout of duurzaam geteelde mais die als veevoer wordt gebruikt.
Dit artikel afdrukken