Voor de zomer stopte ik Foodlog. De draden werden ellenlang, maar niet beter. Modereren op zinvolle inhoud werd steeds tijdrovender. Steeds meer mensen kwamen meningen brengen, maar wilden die niet onderzoeken. Een perfect recept voor autisten in schijnbare conversatie. Het mondde uit in geziek en gezeik, terwijl het bergen modererende energie kostte. Energie is liefde. Onbeantwoorde moet je stoppen. Rücksichtslos.

Daarom ging Foodlog tijdens de zomer dicht om in de herfst weer fris te beginnen. Voortaan sloot het mensen uit die meningen willen verkondigen maar niet het vermogen hebben naar zichzelf en hun mening in relatie tot anderen te kijken. De site wordt er niet minder om gelezen. De waardering neemt toe, maar de mensen-met-alleen-maar-een-mening vinden het niet leuk.

Verwijten waren en zijn nog steeds het gevolg: ik was arrogant, een betweter en weet-ik-wat-nog-meer.

Ik moet steeds weer denken aan ‘het menselijk tekort’, zoals André Malraux dat - in overigens neutraler en berustender Frans (‘la condition humaine’) - noemde. Ik begin te vermoeden dat het menselijk tekort vooral schuilt in de middenmaat (of is het middelmaat?) van meningen. Het zit niet onder gewone mensen. Het zit niet bij mensen die kunnen spelen met gedachten, argumenten en die naar hun gevoelens kunnen kijken.
Mijn moment in 2011 hing niet op een dag. Door de jaren heen kwam ik er achter dat verschil prima is. Dat je moet kiezen voor wie je er wilt zijn. De eerste decennia van deze eeuw zullen gaan over kwaliteit, echtheid en wat we verder met elkaar willen. Ik kijk met veel plezier naar de verbintenis van gewone mensen, zonder in de weg zittende mening, en de heruitvinders van de maatschappij die wat kunnen. Niet omdat ze een mening hebben, maar omdat ze iets willen en wél weten waarom.

Na jaren modereren en liefde voor Jan en Alleman met een mening die van alles mocht vinden dat ik probeerde nog ergens heen te sturen, ga ik ouderwets voor de verbinding van de elitairen die wat willen, weten en kunnen en gewone mensen. Die lui in het midden zitten in de weg.
2012 wordt het jaar van de echte liefde. Wie in de weg zit, moet er tussenuit. Cheers!

Deze column verscheen in de oudejaarsserie 'mijn moment' van Punkmedia

Fotocredits: Brett Jordan
Dit artikel afdrukken