Professor Vonk. Die titel heeft ze nog steeds. Ze schoffeerde mensen die haar wezen op evidente fouten. Ze verklaarde openlijk in de media dat wetenschappers beslist nooit naar elkaars onderzoeksdata kijken. Dat zij zo. Het verstandige deel van de natie merkte op dat ze als wetenschapper was afgebrand. Een door de Nijmeegse Radbouduniversiteit ingestelde commissie van 6 hoogleraren oordeelde niettemin dat zij goede staat van dienst heeft op het terrein van onderwijs en onderzoek. Daarom werd zij niet ontslagen en kwam ze vrij met de schrik en een reprimande voor haar aandeel in de affaire Stapel.
Hij hangt, schreef ik destijds, en zij ontkomt. Helaas bleken die woorden voorspellende kracht te hebben. De hooggeleerde Ethische Commissie heeft geoordeeld dat Vonk een reprimande verdient maar verder een prima wetenschapper en pedagoog is. In Nederland betekent een commissie-oordeel dat verder niemand zijn verantwoordelijkheid meer hoeft te nemen. Zelfs de commissie niet.
Wetenschappers die niet naar data kijken en in het openbaar verklaren dat zulks een regel is onder wetenschappers, kunnen onmogelijk een goede staat van dienst hebben. De commissie verklaart dan ook dat wetenschappers met een goede staat van dienst geen wetenschappers zijn. Daarmee schoffeert de commissie van de Radbouduniversiteit de wetenschap.
Vonk wint. De wetenschap verliest. Wetenschap in Nederland is een farce geworden.
Professor Robbert Dijkgraaf, tot voor kort Nederlands wetenschappelijke geweten, besloot onlangs al het land te verlaten.
fotocredits: Reformatorisch Dagblad
Dit artikel afdrukken
Wetenschappers die niet naar data kijken en in het openbaar verklaren dat zulks een regel is onder wetenschappers, kunnen onmogelijk een goede staat van dienst hebben. De commissie verklaart dan ook dat wetenschappers met een goede staat van dienst geen wetenschappers zijn. Daarmee schoffeert de commissie van de Radbouduniversiteit de wetenschap.
Vonk wint. De wetenschap verliest. Wetenschap in Nederland is een farce geworden.
Professor Robbert Dijkgraaf, tot voor kort Nederlands wetenschappelijke geweten, besloot onlangs al het land te verlaten.
fotocredits: Reformatorisch Dagblad
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Ik weet het: zeg maar niks. Maar al wil niemand het horen, er zijn grenzen waar je niet overheen moet willen gaan - zelfs al doen 6 hoogleraren en een rector magnificus het wel.
Wat mij betreft had ze -naast de berisping- ook de keuze gekregen : a) u doet goed onderzoek, komt niet meer in de media en stopt met uw persoonlijke missie. b) u stopt als wetenschapper, geeft uw titel terug en kiest voor een bestaan in de media waarin uw persoonlijke wilskeuzes mag blijven ventileren. Inderdaad schaadt nu zelfs deze commissie de wetenschap. Dijkgraaf heeft gelijk dat hij weggaat; t zijn droevende tijden in de NL wetenschap.
Dick, waarom zo zuur, mijmer eens over het volgende: Er zijn jonge studenten die interesse hebben in het vlees/geen vlees discours. Als er daartussen ook maar eentje zit die wel aangevonkt is door de kennelijke passie van Vonk, maar toch een echte vlam wil zijn en met echt goed wetenschappelijk onderzoek komt is dat toch uiteindelijk de winst? Don't look back in anger, maar even geduld hebben wat er uit de koker van Radboud gaat komen de komende jaren.
Er is geen sprake van 'anger'. Er is sprake van een constatering. Voorzover er sprake is van een gevoel is dat eerder van angst. De angst dat alle spelregels van het zindelijke denken zijn opgeschort.
Het is een illusie te denken dat universiteiten bevolkt worden door wetenschappers. Wetenschapper zijn is een geestestoestand, geen beroep.
Ik schat dat ongeveer 15% van de academici (studenten, onderzoekers én professoraat) inderdaad die mentaliteit hebben. De rest zit er omdat ze toevallig slim genoeg zijn, uit ijdelheid of uit carrièrisme. Sycofanten en controlefreaks zorgen er verder voor dat de echt scherpe geesten niet binnen de deur komen. vaak is de directiesecretaresse nog de meest kritische persoon op het departement.