Aan komen fietsen over de dijk bij Culemborg is een feest. Nadat Veerman met veel gehannes eindelijk zijn OV-fiets uit de verlaten, maar geautomatiseerde stationsstalling had weten te trekken, ging het in een kwartiertje naar het voormalig fort Werk aan het Spoel. Dat prachtige plekje van de Hollandse Waterlinie is afgelopen zomer geheel gerestaureerd en verfraaid. Waar voorheen krakers en kunstenaars het fort bewaakten, is een modernistisch gebouw van hout en glas verrezen. Het contrasteert mooi met de oude Genieloods, de bomvrije gebouwen en de Fortwachterswoning daar in die Lekse uiterwaarden. Na een fiets- of wandeltocht zuigt het de voorbijganger zo naar binnen.
Het verontrust Veerman en Van Kampen dan ook dat Werk aan het Spoel zich als een volledig à la carte restaurant presenteert. Hoeveel eenvoudiger zou het leven van de eigenaars zijn als ze zich vooral toelegden op koffie, broodjes, taartjes, soep, salades en één of twee warme daghappen voor de liefhebbers die blijven plakken? De Veldkeuken, waar Werk aan het Spoel onderdeel van uitmaakt, boert prima met zo’n concept op landgoed Amelisweerd bij Utrecht met zijn veel grotere aanloop.
Is het misschien een omfietsrestaurant?
V&vK nemen plaats achter het grote raam met mooi uitzicht op de Lek en de skyline van Culemborg. Het restaurant is strak en modern. Het vele Scandinavisch aandoende hout laat het warm voelen. Er staat ronde houtkachel die inmiddels ongetwijfeld genoeglijk zal branden.
Op deze doordeweekse dinsdag zijn ze echter nagenoeg de enige gasten. Dat betekent wel extra veel aandacht van de bediening. Wegens het ontbreken van een vaste chef-kok staat René van der Veer, eigenaar van De Veldkeuken en momenteel met zijn Levain - Houthakkersbrood finalist in de Smaak van Nederland, achter het fornuis. Veerman wist niet dat Van Kampen hem mee zou nemen naar het restaurant van een finalist voor de Smaak van Nederland. Van Kampen wist niet dat Van der Veer finalist was. Dat zorgde even voor verwarring, want Veerman is een van de juryleden in de finale.
Al is Veerman onomkoopbaar, Van der Veer put zich uit om zijn gasten te laten genieten van alles wat hij op dat moment in huis heeft. Naast de bestelling krijgen V&vK ook nog een plankje met verschillende van zijn knapperige broodsoorten geserveerd. En een ingedikte versie van de wortel-gembersoep als dip erbij. Oordeel: lekker met de juiste concentratie.
Op alle verdiepende en kritische vragen heeft hij een passend antwoord. Over de keuken en menu’s blijkt goed te zijn nagedacht. De kaart schuift met de seizoenen mee, de groenten komen van de biologische Culemborgse stadsboerderij Caetshage die ze met de bakfiets bezorgt. Tot groot genoegen van bijna
vega Van Kampen spelen vleselijke eiwitten een ondergeschikte rol. Dat weerhoudt Veerman er niet van om twee keer vis te kiezen. De terrine van forel met aardappelen krijgt de kwalificatie “zoals Cécile hem zou kunnen maken, lekker, zonder poespas en opsmuk”. Het is vast een flink compliment. Wel vindt hij de bijgeleverde tomaten ‘behoorlijk groen smaken’. Groente-freak Van Kampen likt haar vingers af bij een salade van gegrilde bietjes, bataat en veldsla. Zoiets mag van haar elke dag wel. Bij het hoofdgerecht matigen V&vK hun enthousiasme. De gegrilde harder met in sinaasappel gesmoorde venkel smaakt vol en sappig. De sinaasappel is een wat heftige combinatie. Van de bijgeleverde rijst blijft meer dan de helft onaangeroerd: te veel en te klef.
De wijnen kunnen V&vK prima bekoren. De witte, een Muscadet, werd geselecteerd op kleinschaligheid, biologische werkwijze en ‘verhaal’. De rode Italiaan heeft wat prikkelend gas. Dat hoort zo. Veerman vindt dat ‘lef hebben’ en stelt het op prijs al vindt hij hem kouder mogen.
Veerman, tamelijk ongevoelig voor bio, kwalificeert het geheel als “aanstekelijk idealisme”. Daar moet je het dan maar mee doen als restaurant met een
verhaal. ‘Maar het voelt heel lekker’, voegde hij eraan toe.
Bij de komst van het dessert is de rijst allang weer vergeten. Veerman gaat op in het plankje met Remeker kaas van de hem welbekende Jan-Dirk van der Voort uit Lunteren, Hollandse harde geitenkaas, venkel-fenegriek kaas en Gorgonzola. Geserveerd met appel-perenstroop uit de streek en een volgend baksel van finalist René: brood met venkel, fenegriek, kummel en koriander. Daarbij gaat een zalig zacht glaasje prijswinnende rode port. Zoetekauw Van Kampen heeft daar na het machtige voor- en hoofdgerecht geen plek meer voor, maar krijgt ‘voor ’t lekker’ toch een proevertje van de brownie bij de thee. En ook nog eens de hele avond gratis kraanwater, zonder erom te hoeven vragen. Da’s prettig.
Veldkeuken/Werk aan het Spoel, Goilberdingerdijk 40a, 4106 LC Culemborg, www.veldkeuken.nl . Geopend het hele jaar op dinsdag tot en met zondag van 10 tot 21 uur. Ook voor feesten en catering.
Duurzaam: 8 (lokaal geproduceerde groenten, weinig vlees, seizoensgerelateerd, alles van herkenbare afkomst)
Lekker: 7
Verhaal: 9
Prijs/kwaliteit: 7 (45 euro p.p voor 2,5 gang, inclusief wijn en port)
Plezier in verblijf: 9
V&vV - Veerman (Dick) en Van Kampen (Sandra) - testen in 2011 regelmatig een restaurant dat zich duurzaam noemt of aangeeft iets van duurzaams te doen of op de kaart te hebben. Ze oordelen niet. Ze vertellen over wat ze meemaken, denken, of het smaakt en wat het kost. Omdat het in de mode is en schijnt te moeten geven ze een cijfer. Hecht er niet te veel waarde aan. Let meer op de tekst.
Dit artikel afdrukken
Is het misschien een omfietsrestaurant?
V&vK nemen plaats achter het grote raam met mooi uitzicht op de Lek en de skyline van Culemborg. Het restaurant is strak en modern. Het vele Scandinavisch aandoende hout laat het warm voelen. Er staat ronde houtkachel die inmiddels ongetwijfeld genoeglijk zal branden.
Op deze doordeweekse dinsdag zijn ze echter nagenoeg de enige gasten. Dat betekent wel extra veel aandacht van de bediening. Wegens het ontbreken van een vaste chef-kok staat René van der Veer, eigenaar van De Veldkeuken en momenteel met zijn Levain - Houthakkersbrood finalist in de Smaak van Nederland, achter het fornuis. Veerman wist niet dat Van Kampen hem mee zou nemen naar het restaurant van een finalist voor de Smaak van Nederland. Van Kampen wist niet dat Van der Veer finalist was. Dat zorgde even voor verwarring, want Veerman is een van de juryleden in de finale.
Al is Veerman onomkoopbaar, Van der Veer put zich uit om zijn gasten te laten genieten van alles wat hij op dat moment in huis heeft. Naast de bestelling krijgen V&vK ook nog een plankje met verschillende van zijn knapperige broodsoorten geserveerd. En een ingedikte versie van de wortel-gembersoep als dip erbij. Oordeel: lekker met de juiste concentratie.
Op alle verdiepende en kritische vragen heeft hij een passend antwoord. Over de keuken en menu’s blijkt goed te zijn nagedacht. De kaart schuift met de seizoenen mee, de groenten komen van de biologische Culemborgse stadsboerderij Caetshage die ze met de bakfiets bezorgt. Tot groot genoegen van bijna
vega Van Kampen spelen vleselijke eiwitten een ondergeschikte rol. Dat weerhoudt Veerman er niet van om twee keer vis te kiezen. De terrine van forel met aardappelen krijgt de kwalificatie “zoals Cécile hem zou kunnen maken, lekker, zonder poespas en opsmuk”. Het is vast een flink compliment. Wel vindt hij de bijgeleverde tomaten ‘behoorlijk groen smaken’. Groente-freak Van Kampen likt haar vingers af bij een salade van gegrilde bietjes, bataat en veldsla. Zoiets mag van haar elke dag wel. Bij het hoofdgerecht matigen V&vK hun enthousiasme. De gegrilde harder met in sinaasappel gesmoorde venkel smaakt vol en sappig. De sinaasappel is een wat heftige combinatie. Van de bijgeleverde rijst blijft meer dan de helft onaangeroerd: te veel en te klef.
De wijnen kunnen V&vK prima bekoren. De witte, een Muscadet, werd geselecteerd op kleinschaligheid, biologische werkwijze en ‘verhaal’. De rode Italiaan heeft wat prikkelend gas. Dat hoort zo. Veerman vindt dat ‘lef hebben’ en stelt het op prijs al vindt hij hem kouder mogen.
Veerman, tamelijk ongevoelig voor bio, kwalificeert het geheel als “aanstekelijk idealisme”. Daar moet je het dan maar mee doen als restaurant met een
verhaal. ‘Maar het voelt heel lekker’, voegde hij eraan toe.
Bij de komst van het dessert is de rijst allang weer vergeten. Veerman gaat op in het plankje met Remeker kaas van de hem welbekende Jan-Dirk van der Voort uit Lunteren, Hollandse harde geitenkaas, venkel-fenegriek kaas en Gorgonzola. Geserveerd met appel-perenstroop uit de streek en een volgend baksel van finalist René: brood met venkel, fenegriek, kummel en koriander. Daarbij gaat een zalig zacht glaasje prijswinnende rode port. Zoetekauw Van Kampen heeft daar na het machtige voor- en hoofdgerecht geen plek meer voor, maar krijgt ‘voor ’t lekker’ toch een proevertje van de brownie bij de thee. En ook nog eens de hele avond gratis kraanwater, zonder erom te hoeven vragen. Da’s prettig.
Veldkeuken/Werk aan het Spoel, Goilberdingerdijk 40a, 4106 LC Culemborg, www.veldkeuken.nl . Geopend het hele jaar op dinsdag tot en met zondag van 10 tot 21 uur. Ook voor feesten en catering.
Duurzaam: 8 (lokaal geproduceerde groenten, weinig vlees, seizoensgerelateerd, alles van herkenbare afkomst)
Lekker: 7
Verhaal: 9
Prijs/kwaliteit: 7 (45 euro p.p voor 2,5 gang, inclusief wijn en port)
Plezier in verblijf: 9
V&vV - Veerman (Dick) en Van Kampen (Sandra) - testen in 2011 regelmatig een restaurant dat zich duurzaam noemt of aangeeft iets van duurzaams te doen of op de kaart te hebben. Ze oordelen niet. Ze vertellen over wat ze meemaken, denken, of het smaakt en wat het kost. Omdat het in de mode is en schijnt te moeten geven ze een cijfer. Hecht er niet te veel waarde aan. Let meer op de tekst.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
René deed gisteren mee aan SmaakNL. Helaas won hij niet, maar dat ligt bepaald niet aan de kwaliteit van zijn brood. Ik kreeg zijn zuurdesem baguette van spelt mee en at die - even in de heteluchtoven opgepiept - tussen de middag.
Echt geweldig brood met een mooie zuurgraad en een lekkere balans tussen de korst en de droog- en sappigheid van de mie. In Utrecht ben ik wat gewend met het brood van Bond & Smolders en Dimitri Roels van het Vlaamsch Broodhuys. Bij deze beloof ik René regelmatig 'vreemd' bij hem te zullen komen gaan.
Ik zou zeggen: ga heerlijk klassiek simpel Zuid-Europees koken. Basaal groenten, beetje vlees of vis. En eten zoals het hoort: met een vork en een stuk geweldig brood. Messen zijn immers alleen om te snijden, zoals Z-Europanen weten. Met mes en vork eten is niet onbeschaafd en onduurzaam.
Da's weer eens wat anders dan met stokjes eten. Volgens mij zit er een formule in. Bezoekers nemen gegarandeerd 3 baguettes mee: gewoon laten bestellen bij de reservering.
Tja, 't is toch wat in 2 weken 2 keer in de finale, beide met Jeroen in de jury, geen gewonnen, nou veel tijd om te huilen had ik niet, moest gisteravond al weer aan de bak voor de baksels van vanmorgen... Dank voor je bijdragen ten aanzien van Werk aan het Spoel! Wij gaan er wat moois van maken!
Rene, ik denk echt dat je de Veldkeuken moet laten draaien op Brood & Zo. Geen culi die het bedacht. Daarom vallen ze ervoor. Volgend jaar!
Enfin, tis jullie ding. Vergeef me de inmenging.
Geen vergiffenis nodig, we hebben al het plan klaar liggen om vlakbij het gebouw, aan de achterzijde bij het terras een mooie houtoven neer te zetten, (op voormalig geschutsopstelling) waar we straks een keer per week mooie broden in gaan bakken, en dan de avond ervoor pizza avond houden! de dag erna bijvoorbeeld visjes roken, zo hebben we een duurzaam gebruik van de hitte en een leuke trekker! Dan wordt dat Houthakkersbrood nog lekkerder.......
In het bomvrijegebouw kunnen we leuke proeverijen houden met bijvoobeeld wijnen van t Fort of allerlei andere zaken. In januari hebben we een kaasproeverij met de Slowfoodprof's van Utrecht op t Spoel.