Behalve hun taal, delen de Britten ook grote delen van hun cultuur met de Verenigde Staten. En dat heeft tot gevolg dat de ene na de andere Amerikaanse fastfoodketen de Atlantische Oceaan oversteekt. Geholpen door een aantal factoren, waarvan de brexit niet de minste is.
Minder dan 2 weken nadat honderdduizenden Britten uren in de rij stonden om afscheid te nemen van koningin Elizabeth II, stond er opnieuw een opvallende rij, in dit geval voor een nog te openen fastfoodrestaurant. Elf uur moesten de eerste gasten wachten tot ze hun chicken sandwich deluxe konden nuttigen in de fonkelnieuwe Popeyes, een kiprestaurant dat in 1972 in New Orleans van start ging.
Naast Popeyes, dat binnen 10 jaar 350 restaurants hoopt te openen, hebben nog meer Amerikaanse ketens een oogje op het Britse eiland. Wendy's wil dit jaar nog 35 Britse vestigingen hebben; Carl's Jr, Taco Bell en Wingstop hebben plannen voor honderden restaurants. Over het algemeen maken ze een zachte landing, dankzij de wereldwijde dominantie van de Amerikaanse populaire cultuur.
"Britten weten alles over Amerikaanse restaurants voordat ze er een voet binnen zetten," schrijft The Guardian. Via liedjes, films en rapsongs. "We hebben een sterk gevoel van geleende nostalgie voor alles wat Amerikaans is," zegt voedseltrenddeskundige Shokofeh Hejazi. "Omdat zovelen van ons zijn opgegroeid met het kijken naar Amerikaanse films en tv-shows, hebben we warme, nostalgische gevoelens bij gerechten als s'mores, corn dogs, deeppan pizza, hartige koekjes, gebakken kip en wafels, ook al zijn we niet opgegroeid met het eten ervan." Ook het internet en de sociale media (TikTok!) spelen in dit verband een grote rol.
Wel moeten de Amerikaanse ketens zich aanpassen aan de Britse smaak. Zo is de kip bij Popeyes een tikje pittiger dan in de Amerikaanse thuisbasis en moesten Britten echt wennen aan de Amerikaanse 'biscuits' (een soort hartige scone) die bij de kip van Popeyes geserveerd wordt.
De voedselinflatie en de crisis van kosten van levensonderhoud maken Groot-Brittannië extra aantrekkelijk voor nieuwe Amerikaanse fastfoodketens. Weliswaar is de dollar duur - ook voor de Britten - maar (veel) eten voor (relatief) weinig geld maakt je blij als je op de kleintjes moet letten. Een rol die de Britse gezondheidsautoriteiten zorgen baart: door het hoge suiker-, vet- en zoutgehalte van fastfoodmaaltijden is het "aantal calorieën per pond enorm". Maar ieder pond dat aan fastfood besteed wordt, kan niet meer aan gezond eten uitgegeven worden.
De brexit is een zorg vanuit gezondheidsoogpunt: de Britse regering overweegt een flink aantal voedselwetten aan te passen, nu Groot-Brittannië zich niet meer aan de strenge EU-regelgeving hoeft te houden. Zo worden de frietjes van McDonald's op dit moment nog gemaakt met alleen olie, zout en aardappelen, terwijl "Amerikaanse frietjes worden gemaakt met aardappelen, olie, rundvleessmaak (met gehydrolyseerde tarwe en gehydrolyseerde melk), dextrosezout en natriumpyrofosfaat (voor de kleur)," aldus The Guardian.
Dat alles neemt niet weg dat de Britten vooralsnog "een schijnbaar bodemloze honger naar Amerikaans eten en drinken" hebben, zegt Hejazi. Daar hebben ze rustig uren wachten in de rij voor over.
Naast Popeyes, dat binnen 10 jaar 350 restaurants hoopt te openen, hebben nog meer Amerikaanse ketens een oogje op het Britse eiland. Wendy's wil dit jaar nog 35 Britse vestigingen hebben; Carl's Jr, Taco Bell en Wingstop hebben plannen voor honderden restaurants. Over het algemeen maken ze een zachte landing, dankzij de wereldwijde dominantie van de Amerikaanse populaire cultuur.
"Britten weten alles over Amerikaanse restaurants voordat ze er een voet binnen zetten," schrijft The Guardian. Via liedjes, films en rapsongs. "We hebben een sterk gevoel van geleende nostalgie voor alles wat Amerikaans is," zegt voedseltrenddeskundige Shokofeh Hejazi. "Omdat zovelen van ons zijn opgegroeid met het kijken naar Amerikaanse films en tv-shows, hebben we warme, nostalgische gevoelens bij gerechten als s'mores, corn dogs, deeppan pizza, hartige koekjes, gebakken kip en wafels, ook al zijn we niet opgegroeid met het eten ervan." Ook het internet en de sociale media (TikTok!) spelen in dit verband een grote rol.
Wel moeten de Amerikaanse ketens zich aanpassen aan de Britse smaak. Zo is de kip bij Popeyes een tikje pittiger dan in de Amerikaanse thuisbasis en moesten Britten echt wennen aan de Amerikaanse 'biscuits' (een soort hartige scone) die bij de kip van Popeyes geserveerd wordt.
De voedselinflatie en de crisis van kosten van levensonderhoud maken Groot-Brittannië extra aantrekkelijk voor nieuwe Amerikaanse fastfoodketens. Weliswaar is de dollar duur - ook voor de Britten - maar (veel) eten voor (relatief) weinig geld maakt je blij als je op de kleintjes moet letten. Een rol die de Britse gezondheidsautoriteiten zorgen baart: door het hoge suiker-, vet- en zoutgehalte van fastfoodmaaltijden is het "aantal calorieën per pond enorm". Maar ieder pond dat aan fastfood besteed wordt, kan niet meer aan gezond eten uitgegeven worden.
De brexit is een zorg vanuit gezondheidsoogpunt: de Britse regering overweegt een flink aantal voedselwetten aan te passen, nu Groot-Brittannië zich niet meer aan de strenge EU-regelgeving hoeft te houden. Zo worden de frietjes van McDonald's op dit moment nog gemaakt met alleen olie, zout en aardappelen, terwijl "Amerikaanse frietjes worden gemaakt met aardappelen, olie, rundvleessmaak (met gehydrolyseerde tarwe en gehydrolyseerde melk), dextrosezout en natriumpyrofosfaat (voor de kleur)," aldus The Guardian.
Dat alles neemt niet weg dat de Britten vooralsnog "een schijnbaar bodemloze honger naar Amerikaans eten en drinken" hebben, zegt Hejazi. Daar hebben ze rustig uren wachten in de rij voor over.
