Reden voor Economische Impuls Zeeland, de innovatieambtenaren van Syntens en boerenkoepel ZLTO om aan te sluiten bij de eerste landelijke Bonenestafette van Urgenda en de Bruine Bonenbende. Samen met ROC Zeeland, Agrimarkt en Coroos Conserven stelden ze op maandag 7 november de Zeeuwse boon ‘Van boer tot winkelschap’ een dag centraal. Zeeland teelt en verwerkt de boon binnen een straal van enkele kilometers. In de voedingsmiddelenwereld, waar producten soms duizenden kilometers heen en weer reizen, mag dat bijzonder heten.

De rondreis begint bij boer Lampert in Koudekerke die 4 hectare bonen teelt. Hij vertelt dat de bonen half mei gezaaid worden en dat de boer ervoor moet zorgen dat de kiemen niet te snel opkomen. Dat maakt ze kwetsbaar voor onder meer droogte. Bruine bonen hebben een rijke grond nodig én kunstmest. Biologisch bonenteelt is Lamperts ding niet. Volgens hem is 'biologisch niet te doen' omdat “de mineralenhuishouding in dierlijke mest niet constant is. Voor een optimale conditie van de boon is kunstmest daarom eenvoudiger”, aldus Lampert.

De Zeeuwse bonen worden direct van het land verwerkt bij Coroos Conserven in Kapelle. Het familiebedrijf Coroos is opgericht in 1957 en nu een van de grootste huismerkfabrikanten in Europa. Zij verpakken de groente- en fruitconserven zowel in blik, glas als plastic. Coroos produceert op klantspecificaties: de klant bepaalt product en verpakking en Coroos levert. Bruine bonen zijn een typisch Nederlands product, zo leer ik. Ze worden geteeld, verwerkt en geconsumeerd in Nederland. De omringende landen laten de bruine boon liggen omdat ze een sterke voorkeur hebben voor linzen of kidneybonen. Via de code op het blik of de pot kun je traceren waar de boon geproduceerd is, bij welke boer en op welk areaal. Dat biedt dus prima kansen voor van een echt Zeeuws streekproduct, lijkt me zo.

Van Coroos gaat het naar de winkel: de Agrimarkt in Goes, een regionale super opgezet door boerencoöperatie CZAV. De winkel heeft een flink assortiment droge bonen. Enerzijds omdat de Zeeuwen bonen willen, anderzijds omdat de marge op droogbonen groter is dan die van bonen in blik. Zo hoor je nog eens wat.
Tijdens de tour in het land van Zeeuws Meisje gaat het regelmatig over ‘de prijs’. Ik vraag me af of de Zeeuw een nuchtere kijk op voeding heeft of dat ik een verwende Westerling ben. De Zeeuwen hebben bonen en benoemen de herkomst niet. Ik betaal graag meer voor eten waarvan ik de herkomst, productiewijze en kwaliteit ken.
De bonentour eindigt bij het ROC in Middelburg, waar enkele koks-in-opleiding ons een kroket, gemaakt van o.a. bruine en witte bonen en aardappel, aanbieden.

De trots voor die unieke Zeeuwse bruine boon, mis ik in Zeeland. Misschien zijn Zeeuwen te nuchter. Ik, randstedeling, wil een herkenbare Zeeuwse bruine boon en er nog voor betalen ook. Waar is de boer die me het geld uit de zak haalt, desnoods met zo'n lastpak van biologische moeilijke boon? Voor die bruine bioboon heb ik het natuurlijk helemaal voor over. Is die boer dom of ben ik? Dat zuunige Zeeuws meisje wil maar niet uit m’n hoofd.


fotocredits: zeelandnet, Agnes
Dit artikel afdrukken