Wat krijgen kinderen aangeboden als hun ouders uit gaan eten? Anja Elshout over haar ervaringen. Vraag: kent u restaurants waar het wél anders gaat?
Vorige week was ik met mijn gezin op een verjaardagsfeest. De lokatie was al net zo mooi als het buffet, dat met veel grandeur geserveerd. Er was van alles te krijgen. Het één nog lekkerder dan het ander. Van carpaccio tot mooi gedecoreerde salades en van mooi, stevig vlees tot botermalse vis. Mijn zoon (9) wilde zich het goed laten smaken, maar hij was nog niet opgestaan of een vriendelijke dame vroeg hem wat hij wilde eten: "frites met een frikadel of frites met een kroket?"
Niet echt wat je noemt: de keuze is reuze! Vriendelijk vertelde mijn man dat onze zoon ook wel gewoon van het buffet mee kon eten en dat een ‘kindermenuutje’ echt niet nodig was. Maar toen we ons dit weekend met vrienden bij de Japanner nestelden, kwam dezelfde vraag naar boven. Op de menulijst stond ook hier de bekende ‘friet-met’. Eventueel met een frikadelletje als side dish.
Is dit de keuze die kinderen hebben als we uit eten gaan in een mainstream restaurant? Ja, helaas wel.
Maar waarom? Het geheel ontstijgt nauwelijks dat wat er gepresenteerd wordt in die bekende Amerikaanse hamburgertent. Dat die succesvol is, blijkt wel uit het aantal restaurants ervan in Nederland, maar ook wereldwijd. Willen de restauranteigenaren meeliften op het succes of willen onze kinderen gewoon niet anders meer?
Ik durf te stellen dat het huidige ‘lussiknie’ klimaat er vooral gekomen is door de manier waarop ouders (en dus ook restaurants) tegen kinderen en hun smaakbeleving aankijken. Door onderzoek en eigen ervaring weten we dat kinderen wennen aan wat hen meermaals wordt geserveerd; daarom eet een Japans meisje wel sushi en trekt uw kind er een vies gezicht bij. Daarom eten Chinese kinderen eiwitrijke sprinkhanen als after-sport-snack en trekt de gemiddelde Hollander daar zijn neus voor op.
Zijn er restaurants die al gedag hebben gezegd tegen deze smaakverloedering en kinderen iets uit de keuken voorzet, waarmee ze gezond eten én andere smaken kunnen beleven? Ik hoop het, maar ik ken ze niet. Als de revolutie ergens zou moeten beginnen, dan is het daar, in het restaurant. En op school misschien, waar 8 van de 10 kinderen tijdens mijn kookles aangaven een dikke laag appelmoes over hun niet-favoriete groenten te gooien. En dat vind ik nou weer smerig. Mijn zoon ook trouwens.
Dit artikel afdrukken
Niet echt wat je noemt: de keuze is reuze! Vriendelijk vertelde mijn man dat onze zoon ook wel gewoon van het buffet mee kon eten en dat een ‘kindermenuutje’ echt niet nodig was. Maar toen we ons dit weekend met vrienden bij de Japanner nestelden, kwam dezelfde vraag naar boven. Op de menulijst stond ook hier de bekende ‘friet-met’. Eventueel met een frikadelletje als side dish.
Is dit de keuze die kinderen hebben als we uit eten gaan in een mainstream restaurant? Ja, helaas wel.
Maar waarom? Het geheel ontstijgt nauwelijks dat wat er gepresenteerd wordt in die bekende Amerikaanse hamburgertent. Dat die succesvol is, blijkt wel uit het aantal restaurants ervan in Nederland, maar ook wereldwijd. Willen de restauranteigenaren meeliften op het succes of willen onze kinderen gewoon niet anders meer?
Ik durf te stellen dat het huidige ‘lussiknie’ klimaat er vooral gekomen is door de manier waarop ouders (en dus ook restaurants) tegen kinderen en hun smaakbeleving aankijken. Door onderzoek en eigen ervaring weten we dat kinderen wennen aan wat hen meermaals wordt geserveerd; daarom eet een Japans meisje wel sushi en trekt uw kind er een vies gezicht bij. Daarom eten Chinese kinderen eiwitrijke sprinkhanen als after-sport-snack en trekt de gemiddelde Hollander daar zijn neus voor op.
Zijn er restaurants die al gedag hebben gezegd tegen deze smaakverloedering en kinderen iets uit de keuken voorzet, waarmee ze gezond eten én andere smaken kunnen beleven? Ik hoop het, maar ik ken ze niet. Als de revolutie ergens zou moeten beginnen, dan is het daar, in het restaurant. En op school misschien, waar 8 van de 10 kinderen tijdens mijn kookles aangaven een dikke laag appelmoes over hun niet-favoriete groenten te gooien. En dat vind ik nou weer smerig. Mijn zoon ook trouwens.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
In portugal eten kinderen gewoon mee. Restaurants serveren standaard ook halve porties, gewoon, voor de halve prijs. En het is volstrekt normaal om minder gerechten dan mensen aan tafel te bestellen, of het nu kinderen of volwassenen betreft.
Ik verbaas me niet zozeer in restaurants, maar juist over dat *binnen gezinnen* kindermenu's gemaakt worden. Ik houd geen rekening met de eetvoorkeur van mijn kinderen. Ze moeten alle gerechten proeven en 'lus ik niet' is verboden.
"Is dit de keuze die kinderen hebben als we uit eten gaan in een mainstream restaurant? Ja, helaas wel. "
Die snap ik niet. Ze mogen toch ook wel iets van de gewone kaart kiezen? Wil je naast de normale kaart ook nog een hele waslijst aan kindermenukeuzes?
Kijk: dit valt mij dus ook op sinds ik een kind heb. Ik wil het zelfs wat breder trekken dan alleen het eten zelf. Ik zou de kleine best retauranttraining willen geven, maar waar kan je terecht? In Belgie zag ik een grote familie gezellig dineren met een kleine uk erbij die het best lang volhield en die niet meteen naar een (niet aanwezige) lego-hoek wilde. Gewoon meedoen met de familie: daar gaat het bij een feestelijk etentje om. En dus ook proeven wat er op de borden ligt.
Wie wil er met het volgende concept de boer op? Een landelijk themaweekend voor goede restaurateurs die lekker eten maken, aangepast aan kinderen vanaf 1 jaar. Wat mij betreft 1x per seizoen. Er is zoveel smakelijks te verzinnen voor eten voor kleine kinderen: leuk om ze iets te laten ontdekken en je kweekt een band met de klanten van de toekomst. (en er zijn geweldige dingen die kinderen van 1 jaar allemaal met hun handjes kunnen eten - pureren is onzin).
Met een themaweekend kan je de doelgroep geconcentreerd binnenhalen zodat de inspanning de moeite loont, en de gasten zich minder storen aan een glas dat ergens om gaat of een peuter die misschien eventjes moet huilen omdat ze er zelf ook een bij zich hebben.
Ook netjes (en lekker) eten in een restaurant moet je ergens kunnen leren...
Veel restaurateurs mogen trouwens wel meer werk maken van hun groenten: ik kook thuis ook niet alleen een stukje vlees, drie krieltjes en een takje peterselie.
@Robin: lees de intro nog eens. Josien haalt het ook even aan. Ook al zijn er verschillen in smaakbeleving tussen jong en oud (en m/v), kun je kinderen prima van hetzelfde geven als de ouders. Alleen wat minder.
Ha, Willemien. Ik denk dat de meeste restaurants kinderen juist liever kwijt dan rijk zijn. En terecht. Je hebt er je handen vol aan, kinderen eten voor half geld, houden wel een stoel bezet, ouders pimpelen (als het goed is) niet vrolijk het ene flesje wijn na de andere weg en als je pech hebt lopen je andere gasten nog weg ook. Als ik als kinderloze op Iens lees dat een restaurant bijzonder kindvriendelijk is vind ik dat ook geen aanbeveling. Integendeel. En dan ben ik niet eens een kinderhater.