Dat schreef gisteravond Herman Lelieveldt in de NRC. Met het verbieden van stierenvechten of ritueel slachten marketeren politici hun land of streek tegenover andere. Op sociaal en economisch vlak zouden ze geen onderscheid meer kunnen bieden vanwege de verschuiving van de besluitvorming daarover naar de EU. Nationale politiek wordt daarom tot een toneel van identiteiten, waaronder dierenpolitiek.
Lelieveldt is docent politicologie aan de Roosevelt Academy van de Universiteit Utrecht in Middelburg. Op de Opinie-pagina van NRC Handelsblad van woensdag 5 oktober, schrijft hij o.m.:
Wat het verbod op stierenvechten en dat op ritueel slachten laat zien, is dat nu ook linkse partijen met succes de kaart van de identiteitspolitiek weten te spelen. De gelijkberechtiging van dieren wordt ook door meer politici omarmd, zoals bijvoorbeeld bleek bij het debat over ritueel slachten. Volgens PVV’er Dion Graus zou het „te gek voor woorden zijn” als sommige dieren „wel mishandeld en gemarteld mogen worden en andere niet”. En volgens Kamerlid Stientje van Veldhoven (D66) „moet het voor een dier in Nederland qua welzijn niet uitmaken welk geloof zijn slager heeft”.
Er is echter ook een meer ontnuchterend antwoord op de vraag waar het enthousiasme bij parlementariërs voor deze identiteitspolitiek vandaan komt. Het antwoord daarop brengt ons onvermijdelijk bij de bekende thema’s van globalisering en denationalisering. De politieke ruimte voor nationale politici om strijd te voeren op de andere, economische as wordt kleiner en kleiner.
Het zal niet heel lang meer duren voordat ook onze pensioenleeftijd en de hoogte van de AOW onderwerp van Europese besluitvorming zullen zijn. Het gevolg van deze verplaatsing van de sociaal-economische politiek is dat het nationale politici dwingt om op zoek te gaan naar andere onderwerpen om zich mee te profileren. Juist identiteitspolitiek leent zich daar bij uitstek voor. [...] Door ons af te grenzen en regels op te stellen die hier voor iedereen zonder uitzondering gelden, proberen politici ons het gevoel te geven dat we in ieder geval in eigen land de zaken nog een beetje op orde hebben.
Lees het volledige artikel in de digitale editie van NRC Handelsblad
Dit artikel afdrukken
Wat het verbod op stierenvechten en dat op ritueel slachten laat zien, is dat nu ook linkse partijen met succes de kaart van de identiteitspolitiek weten te spelen. De gelijkberechtiging van dieren wordt ook door meer politici omarmd, zoals bijvoorbeeld bleek bij het debat over ritueel slachten. Volgens PVV’er Dion Graus zou het „te gek voor woorden zijn” als sommige dieren „wel mishandeld en gemarteld mogen worden en andere niet”. En volgens Kamerlid Stientje van Veldhoven (D66) „moet het voor een dier in Nederland qua welzijn niet uitmaken welk geloof zijn slager heeft”.
Er is echter ook een meer ontnuchterend antwoord op de vraag waar het enthousiasme bij parlementariërs voor deze identiteitspolitiek vandaan komt. Het antwoord daarop brengt ons onvermijdelijk bij de bekende thema’s van globalisering en denationalisering. De politieke ruimte voor nationale politici om strijd te voeren op de andere, economische as wordt kleiner en kleiner.
Het zal niet heel lang meer duren voordat ook onze pensioenleeftijd en de hoogte van de AOW onderwerp van Europese besluitvorming zullen zijn. Het gevolg van deze verplaatsing van de sociaal-economische politiek is dat het nationale politici dwingt om op zoek te gaan naar andere onderwerpen om zich mee te profileren. Juist identiteitspolitiek leent zich daar bij uitstek voor. [...] Door ons af te grenzen en regels op te stellen die hier voor iedereen zonder uitzondering gelden, proberen politici ons het gevoel te geven dat we in ieder geval in eigen land de zaken nog een beetje op orde hebben.
Lees het volledige artikel in de digitale editie van NRC Handelsblad
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Links?
Bij het stierenvechten staan cultuur en natuur dicht bij elkaar. Juist de huidige vervreemding zou ons zorgen moeten baren. Enige tijd geleden schreef ik hier het volgende:
De stier van het stierenvechten is geen grap, het is de naakte werkelijkheid. Wie kent niet de zwarte meedogenloze stier van Picasso in zijn werk over Guernica. Picasso zet de stier in het middelpunt van zijn werk. Van de Minoische stier via de Griekse sage over de roof van Europa naar de cultus van het stierenvechten in Spanje. De stier als de oorzaak van alle gevaar en van het boosaardige noodlot. In Guernica zien we dat de stier hoog boven moordlust, het menselijk drama en het lijden uittorent. De ongelofelijke kop van de stier kijkt je zelfbewust en tevreden aan. Ook op andere schilderijen is Picasso's stier met zijn vervaarlijk uitziende ogen, zijn rare verdraaide schouders en zijn slagtanden altijd onoverwinnelijk. Vaak is een prachtig wit paard het slachtoffer in de strijd, het paard als zinbeeld van het vriendelijke, het goede.
Op Guernica de stier als zinbeeld van het noodlot. De mens is nauwelijks aanwezig, slechts als ongeïnteresseerde figurant. De stier als representant van de wreedheid, de bestialiteit in deze wereld en erg beangstigend er is blijkbaar geen oplossing.
Blijkbaar willen we het hier niet over hebben, niet dat we te vergeefs zoeken naar een oplossing, niet dat ons de bereidheid ontbreekt om over de echte problemen te praten, het volledig los gekoppeld raken van cultuur en natuur.
En de politiek die blijft maar lullen, tijd voor echte politiek links en rechts.
En rechts staat dan voor ezels van torens gooien en zielige vissen die door het toilet worden gespoeld? Naja.
Ik vind het stukje van Lelieveldt nogal een natte wind. Met onderzoek heeft het niks te maken, met speculatie des te meer. Is bijv. de PvdD 'links'? Grauss is dat in ieder geval niet. Waren de veganisten uit de Oudheid ook al 'links'? En zou het niet zo kunnen zijn dat onze aandacht voor dieren voorkomt uit een heel menselijke vorm van compassie en niets met politiek van doen heeft?
Ik vermoed dat het stukje met name iets vertelt over Lelieveldt zelf.
Hindoefascisten, die engerds bestaan idd ook.
Wel een feit is dat de Cathalaanse politiek zich hier wil manifesteren. Maar ja, Cathalonië is dan ook de economische motor van Spanje.
"Erst kommt das fressen dann die Moral"
Zo gaat het in alle samenlevingen, behalve misschien bij degenen die het materialisme als stap ertussen hebben.