Melkveehouder Jan Cees Vogelaar klaagde begin september over de hoeveelheid mest die Nederlandse boeren over hun akkers mogen uitrijden en de hoeveelheden poep en pies die koeien direct in de wei mogen achterlaten.Hij veegt de vloer aan met Wageningse wetenschappers die maar niet willen begrijpen dat er veel intensiever bemest moet mogen worden. We halen, zegt hij, zoveel van het land dat we stront weer moeten gaan zien als wat het is: goud. Zonder mest groeit er niks. Hij pleit dan ook voor meer mest en, dus, meer beesten. Wie dat niet begrijpt kan rekenen op een veeg uit zijn pan.
Begin september schreef Vogelaar in boerenblad Nieuwe Oogst:
We zien we de bodemvruchtbaarheid en de organische stof in nagenoeg alle Europese gronden teruglopen. Een rapport over deze materie ligt nog in de EU-laden.
Bij een opbrengst van 16 ton drogestof per hectare voeren we tussen de 140 en 180 kilo stikstof meer af dan we aanvoeren. Bij fosfaat gaat het om 68,6 kilo per hectare aan extra afvoer. Bij 20 ton drogestof per hectare is de afvoer zelfs nog veel groter dan de aanvoer.
Onze gronden verschralen in uitzonderlijk snel tempo. Bodemvruchtbaarheid en -gezondheid en gewasopbrengsten staan onder druk. En dat alleen omdat onderzoekers onderzoek deden op basis van overheidsgeld. Ze werden aangestuurd door begeleidingsgroepen, waarin milieu- en landbouwambtenaren en mensen van milieuorganisaties zaten met maar één doel: minder mest en minder dieren.
Het onderzoek als fundament onder het mestbeleid deugt niet. Een universiteit die dit weet, maar niet doorgeeft, heeft een waardeloos kwaliteitsbeleid.
Een nummer later citeert Jelle Feenstra in hetzelfde blad Vogelaar die nogmaals plastisch duidelijk maakt dat de intensieve teelt in Nederland een veel intensievere bemesting vereist:
,,Uien? Als je de oogstnorm van de overheid erbij pakt, ben je als teler een loser eerste klas. Hier halen we 70 tot 100 ton uien van een hectare, niet 46 ton. Maar op dat soort belachelijke aanvoernormen wordt wel een heel mestbeleid gemaakt.”
Vooral bij gras, maïs, aardappelen en uien zijn er grote verschillen tussen de oogstopbrengsten uit de praktijk en die waarop het mestbeleid is gebaseerd. ,,Dat komt omdat ze aan de onderkant van een oud gemiddelde zitten. Gevolg is dat de bodemvruchtbaarheid en de organische stof in Nederland in snel tempo achteruithollen. Op akkerbouwgronden gebeurt het al volop, maar de graslanden komen er achteraan.”
Wat krijgen we nou, denk je dan als gewone krantenlezer.We hadden toch te veel stront?!? Nee dus. Als je Vogelaar leest, leer je weer denken als een ware Hollandse boer. We hebben veel te weinig beesten. Als je lekker wilt produceren, moet er lekker gescheten worden. De kunstmest raakt op - echt waar! - en al die monden moeten gevoed worden.
Bron: NieuweOogst
Dit artikel afdrukken
We zien we de bodemvruchtbaarheid en de organische stof in nagenoeg alle Europese gronden teruglopen. Een rapport over deze materie ligt nog in de EU-laden.
Bij een opbrengst van 16 ton drogestof per hectare voeren we tussen de 140 en 180 kilo stikstof meer af dan we aanvoeren. Bij fosfaat gaat het om 68,6 kilo per hectare aan extra afvoer. Bij 20 ton drogestof per hectare is de afvoer zelfs nog veel groter dan de aanvoer.
Onze gronden verschralen in uitzonderlijk snel tempo. Bodemvruchtbaarheid en -gezondheid en gewasopbrengsten staan onder druk. En dat alleen omdat onderzoekers onderzoek deden op basis van overheidsgeld. Ze werden aangestuurd door begeleidingsgroepen, waarin milieu- en landbouwambtenaren en mensen van milieuorganisaties zaten met maar één doel: minder mest en minder dieren.
Het onderzoek als fundament onder het mestbeleid deugt niet. Een universiteit die dit weet, maar niet doorgeeft, heeft een waardeloos kwaliteitsbeleid.
Een nummer later citeert Jelle Feenstra in hetzelfde blad Vogelaar die nogmaals plastisch duidelijk maakt dat de intensieve teelt in Nederland een veel intensievere bemesting vereist:
,,Uien? Als je de oogstnorm van de overheid erbij pakt, ben je als teler een loser eerste klas. Hier halen we 70 tot 100 ton uien van een hectare, niet 46 ton. Maar op dat soort belachelijke aanvoernormen wordt wel een heel mestbeleid gemaakt.”
Vooral bij gras, maïs, aardappelen en uien zijn er grote verschillen tussen de oogstopbrengsten uit de praktijk en die waarop het mestbeleid is gebaseerd. ,,Dat komt omdat ze aan de onderkant van een oud gemiddelde zitten. Gevolg is dat de bodemvruchtbaarheid en de organische stof in Nederland in snel tempo achteruithollen. Op akkerbouwgronden gebeurt het al volop, maar de graslanden komen er achteraan.”
Wat krijgen we nou, denk je dan als gewone krantenlezer.We hadden toch te veel stront?!? Nee dus. Als je Vogelaar leest, leer je weer denken als een ware Hollandse boer. We hebben veel te weinig beesten. Als je lekker wilt produceren, moet er lekker gescheten worden. De kunstmest raakt op - echt waar! - en al die monden moeten gevoed worden.
Bron: NieuweOogst
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Mocht iemand het willen weten: moderne koeienpoep is lelijk en eigentijdse varkensmest is ook al niet je van het om naar te kijken, daarom een plaatje van olifantenpoep. Ook zonde om als afval te zien.
Hadden we het het hier al eens niet eerder over al die menselijke stront en pis die zomaar ongebruikt blijft?
Nederland zit met een ander probleem: we barsten van de dierenstront en -pies omdat we de vlees- en melkboer van Noord-West Europa zijn. Daarom moeten boeren betalen voor de afvoer daarvan. Vogelaar komt dus met een verrassende stelling die ingaat tegen alles wat we als publiek de afgelopen 15 jaar in de krant hebben gelezen.
Mest wordt binnen afzienbare tijd net zo gevraagd als olie. Wie mest heeft, heeft voedsel. In Frankrijk willen ze nu al graag goed betalen voor de Nederlandse mest: Jan Tijs (Frankrijk): Kom maar op met die Nederlandse mest!
Dit is een discussie die je alleen kunt verliezen. Onderzoek van de overheid of betaald door de overheid is onbetrouwbaar, dus hou je alleen onderzoek over wat door de sector betaald is? En dat is dan per definitie betrouwbaar, aldus Vogelaar.
In een rapport van Alterra (betaald door de overheid) naar veranderingen van organische stof in de bodem wordt gesteld dat die in veel gevallen constant is behalve in laaggelegen gebieden of hoge gebieden met permanente maisteelt of grasland dat regelmatig gescheurd wordt voor graslandverbetering. Ook BLGG (vroeger ook overheid, nu geprivatiseerd) vindt dat er gemiddeld geen veranderingen zijn in het OS gehalte gedurende de periode 1972 en 2002, wel op individuele bedrijven.
De land- en tuinbouwtelling van het CBS (overheidsinstelling) 2010 laten zien dat er op landelijk 668 miljoen kilo stikstof wordt aangevoerd, terwijl er 397 miljoen kilo wordt afgevoerd, waardoor een milieubelasting overblijft van 271 miljoen kilo. Als er gemiddeld zoveel overblijft, dan moeten er toch ook teelten zijn waar heel veel teveel mest op gebracht wordt.
Ik snap wel dat Vogelaar meer mest in de bodem wil persen, daarvoor is hij belangenbehartiger. De boeren weten nu al dat ze in het voorjaar in de knoop komen omdat het in augustus (einde uitrij periode) te veel geregend heeft en er te weinig opslag is.
Trouwens, als je iets wil doen aan het OS gehalte, dan zijn rund- en varkensdrijfmest (na kunstmest natuurlijk) ongeveer de slechtste manieren om daar iets aan te doen.