Koeien liggen onder vuur. Als een grote grazer gras eet, is hij klimaatneutraal. Als hij het gras niet zou eten, zou het immers ook wegrotten en zou er ook methaan en CO2-uitstoot zijn. In Nederland is een bedrijf opgericht dat het gras dat koeien niet kunnen eten tot koeieneten verwerkt. Zo kan het de soja vervangen die koeien wel degelijk tot milieuvervuilers maakt. Dagblad Trouw bericht over Grassa.
De krant schrijft:
Op de boerderij van Herman en Lya van der Hoef in het Friese Appelscha staat sinds gisteren een mobiele grasraffinaderij. Is Fries gras een betere bron van eiwitten dan soja uit het verre Brazilië?
'Eigenlijk is het net kaas maken', Scheikundig ingenieur Constantijn Sanders wijst naar de machine in de grote hooistal. "Eerst kneuzen en persen we het gras en dan komt daar de vezel uit." Hij wijst naar een buis waaronder bruingroene plukken gras liggen. "Daarna gaan we met het grassap verder, de melk zeg maar. We doen er melkzuur bij en maken het warm, waardoor stremsel ontstaat. Die vlokken vis je er uit." Hij laat een groen drapje zien en legt daarnaast een groene brok. "Zo ziet het er uit als het droog is. Het eiwitproduct."
"Uniek', zegt Carel de Vries van de stichting Courage die innovatie in de Nederlandse melkveehouderij wil stimuleren: "Er zijn wel wat grasverwerkingsprojecten in andere landen, maar dit is het enige proces dat erin slaagt om gras om te zetten in drie bruikbare producten: vezels om te gebruiken in de bouw en papierindustrie, sap waarmee het land kan worden bemest en eiwitten om veevoer van te maken of aan te lengen."
Lees verder op de site van Trouw
Dit artikel afdrukken
Op de boerderij van Herman en Lya van der Hoef in het Friese Appelscha staat sinds gisteren een mobiele grasraffinaderij. Is Fries gras een betere bron van eiwitten dan soja uit het verre Brazilië?
'Eigenlijk is het net kaas maken', Scheikundig ingenieur Constantijn Sanders wijst naar de machine in de grote hooistal. "Eerst kneuzen en persen we het gras en dan komt daar de vezel uit." Hij wijst naar een buis waaronder bruingroene plukken gras liggen. "Daarna gaan we met het grassap verder, de melk zeg maar. We doen er melkzuur bij en maken het warm, waardoor stremsel ontstaat. Die vlokken vis je er uit." Hij laat een groen drapje zien en legt daarnaast een groene brok. "Zo ziet het er uit als het droog is. Het eiwitproduct."
"Uniek', zegt Carel de Vries van de stichting Courage die innovatie in de Nederlandse melkveehouderij wil stimuleren: "Er zijn wel wat grasverwerkingsprojecten in andere landen, maar dit is het enige proces dat erin slaagt om gras om te zetten in drie bruikbare producten: vezels om te gebruiken in de bouw en papierindustrie, sap waarmee het land kan worden bemest en eiwitten om veevoer van te maken of aan te lengen."
Lees verder op de site van Trouw
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Op het eerste gezicht lijkt me dit een stap in de goede richting, temeer ook omdat de energie behoefte aardig is meegevallen. Alles wat de soja import kan vervangen is winst. Er zullen echter meerdere machines nodig zijn omdat het transport van gras over grote afstanden weinig rendabel is. Wij zaten destijds op Prince Edward Island met het zelfde probleem. Daarom ging het om het pelleteren van alfalfa vermengd met nr 2 aardappels en haring afval. De alfalfa was nodig in de wisselbouw omdat de aadappel produktie erg veel erosie veroorzaakte, de aardappelen werden in sommige jaren gewoon in het bos gedumpt en van de haring gebruikte men vaak alleen het kuit van de vrouwtjes (“kaviaar”). De rest werd gewoon begraven. Composteren werd geprobeerd, maar gaf nogal wat problemen met de buren.
Soja import kost energie maar ook grasraffinage kost veel energie. De kortste klap is vaak het beste: laat de koe het gras direct opeten en zonder extra energie omzetten naar melk en vlees.
Co, het gaat om gras dat zelfs koeien niet kunnen eten.
Dick,
Dan moet er wel een grasoverschot zijn en dat is er de laatste jaren niet meer. Zeker als de mestnormen straks nog strenger worden komt er in de toekomst zelfs een grastekort. Ik vind het wel een mooie uitvinding, maar het is voorlopig een subsidievreter.
Co, in dat geval licht de Trouw ons verkeerd voor. Of begrijp ik je nu verkeerd?