Meer CO2 in de atmosfeer bevordert de groei van planten. Maar die grotere planten bevatten per eenheid gewicht minder voedingsstoffen en zijn daarom minder voedzaam.
Onderzoekers van de Michigan State University denken een mechanisme ontdekt te hebben waarmee ze dat fenomeen kunnen verklaren. Hatem Rouached, verbonden aan het College of Agriculture and Natural Resources, en zijn team stelden vast dat planten die met hogere niveaus van koolstofdioxide in de lucht te maken krijgen, minder fosfor in hun scheuten en bladeren bevatten. Ook fosfor is een meststof die onder meer essentieel voor de reproductie van DNA.
De fosforvoorraden wereldwijd zijn echter eindig. "We kunnen [fosfor] niet kunstmatig maken zoals we dat met stikstof kunnen (door die uit de lucht te concentreren met grote hoeveelheden energie)," aldus Rouached in ScienceDaily.
Het team wilde weten waarom de planten niet gewoon meer fosfor opnemen bij stijgende CO2-gehaltes en of de daling van het fosforgehalte een 'defect' is of een adaptieve reactie op de klimaatverandering. Het laatste blijkt het geval.
Rouached en zijn team moesten om dat vast te stellen diep doordringen in het cellulaire niveau van de plant. Ze ontdekten dat planten zich aanpassen aan het verhoogde kooldioxidegehalte door 'overbelasting' van hun chloroplasten met fosfor te vermijden. In de chloroplasten van cellen vindt de fotosynthese plaats, het proces waarbij chlorofyl met energie uit zonlicht voedsel produceert voor de groei van de plant. Fosfor is essentieel voor succesvolle fotosynthese.
Probeerden de onderzoekers de plant te dwingen veel fosfor in de chloroplasten te stoppen, dan vertraagde de groei. "We ontdekten dat de toename van het fytinezuurgehalte - de opslagvorm van fosfor - strak binnen de perken moest worden gehouden om de planten ook bij hogere CO2-gehaltes te laten groeien." zegt Rouached. Wanneer het fytinezuurgehalte een bepaalde drempel overschrijdt, groeien de planten niet meer.
En dat is, met het oog op de wereldwijde toename van koolstofdioxide, een zorgelijke ontwikkeling. Het aanpassingsmechanisme treedt bijvoorbeeld ook op in rijst. Voor het eerst is nu een mechanistisch kader aangetoond dat kan worden gebruikt om planten - door veredeling - te helpen groter te groeien mét behoud van hun voedingswaarde.
Dit artikel afdrukken
De fosforvoorraden wereldwijd zijn echter eindig. "We kunnen [fosfor] niet kunstmatig maken zoals we dat met stikstof kunnen (door die uit de lucht te concentreren met grote hoeveelheden energie)," aldus Rouached in ScienceDaily.
Het team wilde weten waarom de planten niet gewoon meer fosfor opnemen bij stijgende CO2-gehaltes en of de daling van het fosforgehalte een 'defect' is of een adaptieve reactie op de klimaatverandering. Het laatste blijkt het geval.
Rouached en zijn team moesten om dat vast te stellen diep doordringen in het cellulaire niveau van de plant. Ze ontdekten dat planten zich aanpassen aan het verhoogde kooldioxidegehalte door 'overbelasting' van hun chloroplasten met fosfor te vermijden. In de chloroplasten van cellen vindt de fotosynthese plaats, het proces waarbij chlorofyl met energie uit zonlicht voedsel produceert voor de groei van de plant. Fosfor is essentieel voor succesvolle fotosynthese.
Probeerden de onderzoekers de plant te dwingen veel fosfor in de chloroplasten te stoppen, dan vertraagde de groei. "We ontdekten dat de toename van het fytinezuurgehalte - de opslagvorm van fosfor - strak binnen de perken moest worden gehouden om de planten ook bij hogere CO2-gehaltes te laten groeien." zegt Rouached. Wanneer het fytinezuurgehalte een bepaalde drempel overschrijdt, groeien de planten niet meer.
En dat is, met het oog op de wereldwijde toename van koolstofdioxide, een zorgelijke ontwikkeling. Het aanpassingsmechanisme treedt bijvoorbeeld ook op in rijst. Voor het eerst is nu een mechanistisch kader aangetoond dat kan worden gebruikt om planten - door veredeling - te helpen groter te groeien mét behoud van hun voedingswaarde.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Theo #4, ik voel met je mee: “Het populaire extra CO2 in de kassen pompen is leuk voor de inkomsten door die plofgroenten, maar minder leuk voor de gezondheid.” Er zijn andere vergelijkbare reacties van planten; ik kwam er in mijn werk 2 vaak tegen:
- De jaarlijkse productie van vegetatie in West Afrika, gewassen inbegrepen, neemt lang toe met toenemende regenval gaande van de Sahara via de Sahel naar de vochtige savanne, maar de kwaliteit (b.v. het eiwitgehalte) neemt steeds verder af (wanneer er tenminste niet bemest wordt).
- Voor snelgroeiende soorten met een C4 fotosynthese neemt de productie nog veel meer toe dan voor langzamer groeiende soorten met een C3 fotosynthese, maar de kwaliteit van de laatste soorten blijft veel hoger.
Wil je en productie en kwaliteit doen toenemen, dan zul je meer dan één enkele groeifactor moeten opkrikken.
Genetisch manipuleren is verboden in Europa.
Er bestaan diverse mogelijkheden om de voedingswaarde van gewassen te vergroten. Een ervan is genetisch manipuleren om de opname van mineralen bij gewassen te stimuleren.
Maar dan maakt het wel uit op welk soort grond ze staan. Van een glasmatje komt ook dan minder minder, maar van vulkanische grond meer. Dat vertellen ze er niet bij.
Digni, met 40 kg tomaten per m2 kas doe je al lang niet meer mee. Het dubbele komt meer in de richting. Voedingswaarde van vruchtgroente wordt voornamelijk bepaald door het ras, daar is vrij veel onderzoek naar gedaan. Teeltwijze heeft veel minder invloed.
#4 ik vermoed ook dat dit enigszins waar is maar hebben we ook objectieve cijfers daarover?