Dat is in het kort het concept dat smaakaardbeienteler Jan Robben samen met eetschrijver Gerrit-Jan Groothedde heeft ontwikkeld. Ze noemen het de Aardbeienacademie (www.aardbeienacademie.nl). Gisteren, op de eerste echte warme lentedag, werd het aardbeienacademisch jaar officieel geopend door prof. Robben zelf. Enkele honderden mensen kwamen op het evenement in Oirschot af. Eetschrijver bracht oude Beatle-nummers ten gehore (waaronder natuurlijk Strawberry Fields Forever) en er was volop lekkers te eten en te drinken. Via twitter spoorden de aspirant-studenten elkaar aan om naar Oirschot te komen. Na de strawberrymob in juli, was er dus wederom sprake van een heuse tweetup.
De voordelen voor de studenten zijn duidelijk. Ze kunnen zelf – met online begeleiding van Jan – smaakaardbeien gaan telen. Wekelijks houdt Jan een spreekuur om alle vragen te beantwoorden, regelmatig verschijnt er een digitale nieuwsbrief en soms worden er gastcolleges gehouden. Jan heeft zelfs plannen om een aardbeiencommunity gaan vormen waarin deelnemers tips en trucs kunnen gaan uitwisselen.
Maar wat zijn de voordelen voor de professor zelf? Hij weet in ieder geval veel enthousiaste mensen aan zich te binden die bereid zijn collegegeld te betalen en die zijn verhaal willen doorvertellen. Het worden ambassadeurs voor de smaakaardbei. Anderen spelen in op het initiatief. Willem&Drees gaan aardbeienplanten verkopen en Jan zelf is een samenwerking aan het opzetten met Seats2Meet. De vraag is of de studenten enthousiast blijven en of ze bereid zijn om volgend jaar weer collegegeld te betalen. Nou ja, een kniesoor die daarover nu gaat lopen zeuren.
Is dit een concept dat voor meer boeren en tuinders een uitkomst biedt? Krijgen we straks ook een spruitjes- en een sperzieboontjesacademie? Of is dit slechts een voorbeeld van een hechtere relatie tussen producent en consument en groeien we toe naar een grote variatie aan nieuwe concepten?
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Sandra blijkt mismoedig omdat de supers en de banken het - volgens haar - gedaan hebben. Als je eromheen wilt, dan moet je slimmer zijn. Ik hoop dat het Jan lukt op deze manier en wens hem alle succes.
Met speciale Robben mest - verschillende natuurlijk voor Elsanta's, Eliani's en Lambada's - moet dat lukken. Robben kasjes, Robben harkjes, Robben handschoenen maken de kansen nog groter, maar passen niet bij de doelgroep. Da's jammer, want de verkopen daarvan zouden helpen. Als de klanten tenminste in de tienduizenden lopen.
Aardbeienplantjes met de kleine vruchtjes er al aan bij alle Hema's en Shellstations van Nederland gaan daarbij helpen, maar riskeren de huidige klantengroep weg te jagen. Of niet en ... maakt dat uit?
Ik hoop dat de vraag op Joost's laatste woorden ook positief beantwoord wordt, maar weet dat het een tijd van experimenteren is. Er zijn vele initiatieven. De meeste zullen ondergaan. Zo gaat het in business en tijden van verandering.
Toch nog even: hebben de banken en de supers het gedaan? Ton Jansen is het met Tasty Tom tomaten wel gelukt. Herman Kemper is het met Kemperkippen buiten de supers om ook gelukt. Vockingworst bestaat al decennia.
Waar zitten de verschillen?
In de bederfelijkheid alleen? Kemper deed ook iets krankzinnig: hij maakte duurdere, oudere en daardoor eigenlijk 'taaiere'* kippen, precies op het moment dat iedereen ze goedkoper en malser ging maken. En toch werkte het.
* Kemperkippen zijn ouder dan gangbare en hebben daarom meer 'beet'; taai is natuurlijk heel wat anders.
Sandra@ (achter de bovenstaande link in het hoofdartikel)
"....de macht over voedsel weer terug te geven aan mensen. Zodat mensen zelf kunnen bepalen op welk moment ze wat willen eten."
Dat 'foodpower to the people' laat ik maar, maar aan die laatste opmerking schort iets..
Het lijkt me goed eens stil te staan, dat zeker seizoenmatig en qua aanbod, de verfoeide zes (?) inkoopcentrales het spectrum qua diversiteit van groente en fruit tot in het absurd waanzinnige opgerekt hebben. Zodat je nu na duizenden jaren sinds enkele decennia echt kunt bepalen op welke moment je wat kunt eten..
Maar ja.. ik behoor tot een generatie die naast zelfgebreide handschoentjes apetrots was op mijn echte sinaasappel met Sinterklaas. Want die waren haast nergens te koop..
Net zo min als asperges, mango's, sla en aardbeien met Kerst en nog honderden andere inheemse en exotische producten...
M. de Vos schaart zich in de NRC van vrijdagavond ook onder supermarktcritici. Ik zeg even niks. Ben wel benieuwd wat de lezers vinden van haar stukje.
Ik heb me altijd verbaasd waarom thuisteelconcepten nooit aan wilden slaan. Misschien omdat het te commercieel (lees: ongeloofwaardig) en te vaak op kinderen gericht (die altijd snel afhaken en papa en mama die plantjes moeten verzorgen) was.
Ligt het hier anders? Ja: het is op ouderen gericht, er zit een authentieke teler achter en er zit oprechte bozige energie in (tav de geïnstitutionaliseerde supermarkten). Maw de kopers van de plantjes kunnen zich in huiselijke kring een beetje burgelijk ongehoorzaam voelen; en daar is de tijd wel rijp voor.
In dat geval moet Jan ermee naar de tuincentra waar de ongeloofwaardige tomaten, aardbeien en paprika's in hun hoekjes staan te verpieteren en daar Joost's video laten vertonen: "Hebt u ook de schurft aan uw super? Jan's ongehoorzame aardbeien zijn veel lekkerder".
Of in de super: "hebt u de schurft aan de super, wij zijn anders". Kom op PLUS. Ik zag René Bink van PLUS-Gijs die vorig jaar nog Robben aardbeien verkocht onder het publiek.
Ik ben bloedserieus. Die man heeft omzet nodig en rap ook.