onze eigen reine claude pruimen: € 0,00
Gisteren reed ik naar Nederland onder het genot van Jean-Pierre Coffe, in Frankrijk berucht en beroemd vanwege zijn 'Ça se bouffe pas, ça se mange' (vrij vertaald: 'niet vreten, maar eten') op France Inter, zaterdagmiddag tussen 12 en 1 uur. Altijd zeer de moeite waard, maar - helaas - in het Frans natuurlijk (te beluisteren met Real via de click!).
De uitzending ging dit keer over de prijs van groenten en fruit. We moeten iedere dag 5 soorten fruit en groenten eten, maar wie kan dat betalen? Wat maakt ze duur, wat mag het kosten en ... wat betalen we wel voor onze groenten? Ook in Nederland is dat een issue, zeker na de droogte en warmte van de afgelopen weken. Waarom zijn groenten en fruit kostbaar? Omdat 80% van de kosten wordt bepaald door arbeidsloon: pluk, koeling, verpakking, transport, waste, weggooi vanwege een paar vlekjes. De sla, appels, pruimen, boontjes en aubergines kosten niet zoveel, maar wel de handling.
Dus: in je eigen tuin - of die van je buren of vrienden - is het allemaal stukken goedkoper en nog veel leuker ook. Klopt uiteraard allemaal.
Maar, zegt dan Coffe opeens, ik heb eens uitgerekend wat het prijsverschil is tussen gewoon in de winkel gekochte wortels en de wortelsalade die je koopt bij de supermarkt of slager (in Frankrijk - de onze blijft meer bij zijn leest). Neem een paar wortels, gewoon uit de 'dure' winkel, rasp ze, voeg wat kruiden en uitstekende (zelfs heel dure) olijfolie toe en je hebt een uitstekend gerecht dat je nauwelijks een fluit moeite kost , erg lekker is en vele malen beter dan dat bakje van die supermark. Het prijsverschil? Het kwakje uit de supermarkt blijkt 653% duurder - en toch kopen we dat wel - in groten getale zelfs.
Wie begrijpt dat nog?
Hierbij een foto van en link naar de site van de Belgische tuinarchitect Luk Logist uit Wijnegem. Een moestuin als siertuin! Zo kan het dus ook. En dan nog wel voor de top van de markt!
Zoals we het hier in onze lage landen zeggen: schijt de duivel dan altijd op de grote hoop?
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Ik weet wel dat al dat (biologische) fruit alleen al voor mijn gezin (met 4 kinderen) scheppen geld kost en onze tuin is piepklein dus niks zelf verbouwen helaas.
Alles is gelukkig relatief. Biologisch kost enigszins meer dan gangbare teelt, maar in plaats van een ganbare zak chips met Heinz ketchupsmaak, kun je 200 gram biologische tomaten kopen.
Voor de hufterige prijs van rond de 3,25 Euro kun je een smaakbeledigend Amsterdammertje kopen in de horeca, óf je koopt voor hetzelfde geld 700 gram biologisch broccoli.
Alles is een keuze. Ik durf gerust hardop te zeggen dat biologisch voor iedereen haalbaar is, mits keuzes gemaakt worden met betrekking tot het bestedingspatroon!
Jacobus
Pieter Punter van OPP lanceerde kort geleden de stelling dat voeding geen product maar een dienst is. Producten kun je steeds goedkoper produceren door slimmere technieken én grotere volumes. Diensten niet: die worden steeds duurder, vanwege de factor arbeid.
Wat nou zo verrassend is: we kopen wél een flesjes fruitdrank (met een heel beperkte voedingswaarde en echte fruitinhoud) maar geen echte spullen meer. Die vinden we te duur, terwijl die flesjes omgerekend een keer of 6 duurder zijn. Om over zakken chips (Pringles = afval, maar ze zijn het duurst) nog maar te spreken.
Daarom wou ik dit maar eens zeggen: duur is óók een kwestie van perceptie! Je hoort nl. zelden iemand klagen over de prijs van een zak chips - én de voorbeelden die Jacobus zojuist geeft.
Die tuin: het is onvoorstelbaar hoe mooi én eetbaar je een tuin van 15m2 kunt maken. Andere tip: ga gewoon naar de boer ipv de schappen met industrie bio van onze grootsupers of je natuurwinkel ('duur', maar het is dan ook een dienst, dat doen de supers al weer een eind beter).
Je zult ontdekken dat het er nóg goedkoper is dan bij de Aldi. Én de boer verdient er zelf zo ook nog wat aan (hij zal natuurlijk geen kiwi's hebben ....).
Ben het volledig eens met Jacobus, het is puur een kwestie van prioriteren. Als je alle junk en pimp consequent links laat liggen, is zelfs een karig budget niet snel te krap. Kan me wel voorstellen dat het voor een drukke moeder met vier kids lastig is om alle boeren af te crossen. Hier in Groningen beginnen ze overigens aarzelend de handen in een te slaan en elkaars waren aan te bieden. De volgende stap is één centraal verkooppunt per regio. Dat zal een lichte prijsverhoging inhouden: geen 50 cent voor een grote broccoli, maar 75, zoiets. En inderdaad: geen kiwi's maar kruisbessen.
Melchior.
Groningen: schitterend voorbeeld dus van een nieuw distributiekanaal dat eten nòg goedkoper en eindelijker rendabeler voor de boer zelf maakt.
Waarschijnlijk op basis van Internet- en Dbase-technologie + een handige logistiek?