Wat is natuur en wat zouden natuurbeschermers moeten doen? Jannemarie de Jonge, een van de drie leden van het College van Rijksadviseurs, benadrukt dat natuurbeheer ook zelfzorg is, en dat 'beheer' beter past dan 'bescherming'.
Natuur is voor mij het geheel van processen waarmee de aarde zichzelf door middel van mee- en tegenkoppeling steeds weer in balans brengt. Deze processen draaien om wisselwerking tussen levende en niet levende materie. Mensen zijn onderdeel van de levende materie, net zoals allerlei micro-organismen als virussen, bacteriën, gisten en schimmels (mijn microbioom) deel uitmaken van mijn lichaam.
Natuurbeheer is ook zelfzorg
Als ik ongezond eet, giftige stoffen binnen krijg of psychische stress ervaar, verlies ik veerkracht en kan mijn lichaam zichzelf niet meer goed reguleren. Er is minder kwaliteit in mijn leven, ik ga eerder dood, zelfs voortplanting en continuïteit van de soort komt in gevaar. Zelfzorg vraagt zelfkennis, weten hoe mijn lichaam in relatie tot mijn omgeving werkt en wat nodig is om in vorm en in balans te zijn. Zelfzorg is te beschouwen als een vorm van persoonlijk natuurbeheer.
Natuurbeheer in plaats van natuurbescherming
‘Bescherming’ heeft de connotatie van het bestaande behouden. Omdat natuur voor mij niet statisch is, maar zich voortdurend ontwikkelt naar een (nieuwe) balans, geef ik de voorkeur aan natuur’beheer’. Natuurbeheer betekent dat regulerende processen hun werk kunnen doen, bijvoorbeeld dat na verstoring pioniersoorten worden opgevolgd door andere soorten en er een complex, meer stabiel ecosysteem ontstaat. Complexiteit brengt kwaliteit en continuïteit.
Natuurbeheer vraagt om naturalistische intelligentie, diepgaande kennis van de werking van natuurlijke systemen en regulerende processen, inclusief (de grenzen van) menselijk ingrijpen in die processen. Zodat we intelligent gebruik kunnen blijven maken van de rijkdom, veerkracht en schoonheid van wat de aarde voortbrengt. De aarde heeft de mens niet nodig om te blijven voortbestaan. Natuurbeheer is dus ook te beschouwen als een vorm van zelfzorg.
Dit artikel afdrukken
Natuurbeheer is ook zelfzorg
Als ik ongezond eet, giftige stoffen binnen krijg of psychische stress ervaar, verlies ik veerkracht en kan mijn lichaam zichzelf niet meer goed reguleren. Er is minder kwaliteit in mijn leven, ik ga eerder dood, zelfs voortplanting en continuïteit van de soort komt in gevaar. Zelfzorg vraagt zelfkennis, weten hoe mijn lichaam in relatie tot mijn omgeving werkt en wat nodig is om in vorm en in balans te zijn. Zelfzorg is te beschouwen als een vorm van persoonlijk natuurbeheer.
Natuurbeheer in plaats van natuurbescherming
‘Bescherming’ heeft de connotatie van het bestaande behouden. Omdat natuur voor mij niet statisch is, maar zich voortdurend ontwikkelt naar een (nieuwe) balans, geef ik de voorkeur aan natuur’beheer’. Natuurbeheer betekent dat regulerende processen hun werk kunnen doen, bijvoorbeeld dat na verstoring pioniersoorten worden opgevolgd door andere soorten en er een complex, meer stabiel ecosysteem ontstaat. Complexiteit brengt kwaliteit en continuïteit.
Natuurbeheer vraagt om naturalistische intelligentie, diepgaande kennis van de werking van natuurlijke systemen en regulerende processen, inclusief (de grenzen van) menselijk ingrijpen in die processen. Zodat we intelligent gebruik kunnen blijven maken van de rijkdom, veerkracht en schoonheid van wat de aarde voortbrengt. De aarde heeft de mens niet nodig om te blijven voortbestaan. Natuurbeheer is dus ook te beschouwen als een vorm van zelfzorg.
In Wat is ...? gaan we met bekende en minder bekende mensen op zoek naar wat hen motiveert om te ontdekken of we elkaar van daaruit weer kunnen vinden. Waarom we dat doen lees je in De ontdekking van de ander.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Heel mooi geformuleerd: "Natuurbeheer is een vorm van zelfzorg"
Ik zou het nog een stap verder willen zeggen: natuur is een vorm van zelfliefde. En het gebrek aan zelfliefde doet ons ook niet liefdevol met de natuur omgaan (en met nog wat andere dingen).
Ik vind dit een mooi krachtig artikel !
Wat Jan Peter aanvult vindt ik ook mooi.
Zorg voor de natuur om ons heen en zorg voor onze lichamelijke natuur vraagt om passie en liefde voor de natuur en onze eigen lichamelijke natuur. En natuurlijk vraagt het ook om diepgaande kennis van beide.
Je verbinden met je eigen lichamelijke natuur en de natuur om ons heen is niet alleen een cognitief gebeuren, maar ook iets wat je doet met je "hele zijn".
Hoe is het idee van natuurbeheer te verenigen met het idee dat de aarde de mens niet nodig heeft? Is natuurbeheer dan niet gewoon gebruik van de natuur?
En wat is naturalistische intelligentie?
Ik word blij van dit artikel omdat het begrip over samenhang stimuleert. Maar tegelijkertijd constateer ik dat veel van deze natuurgerichte principes ten prooi vallen aan economische efficiëntie.
Juist begrijpen hoe natuurlijke processen en wisselwerking lopen kan ons verder helpen om de kool en de geit te sparen.
Dit zal wel ten koste gaan van het huidige systeem van exploitatie. Dus weerstand is er.
#3 Henric. tav vraag 1: de aarde draait haar rondjes wel, ook al roeien wij onszelf uit en met ons het meeste (complexe) leven. In het verre verleden zijn er extincties geweest die er niet om logen, toen wij er nog niet waren; klaarblijkelijk herstelde het leven zich steeds weer.....wat overigens geen garantie is dat dat zo door kan gaan. Het ligt er ook aan op welke tijdschalen je kijkt: zo kan het miljoenen jaren levenloos lijken....voor er weer iets begint. We kunnen ook eindigen met een 'hothouse earth', een met H2S vergiftigde atmosfeer die stijf staat van de CO2, een opgeblazen atmosfeer zoals op Venus, een stabiele levenloze situatie...we don't know. We zijn de 'save haven' van het holoceen uit, met allerlei indicatoren die 'rood' knipperen, waaronder de stug doorstijgende (en op geologische schaal zeer snel stijgende) CO2-concentratie. Modellen 'zeggen' ons dat we daar wat aan kunnen doen?
De aarde heeft ons niet nodig......of misschien wel?
In ieder geval, tenzij we met Musk en Gates en starship Enterprise onderweg zijn de ruimte in, denk ik dat wij de aarde wel nodig hebben om op te kunnen leven. En zolang we nog niet in het technoparadijs zijn van de ecomodernisten (die hebben toch wel een punt), ook de natuur. Gebruiksmatig, utilitaristisch, om haar genetische diversiteit, die trouwens aangevallen wordt door de klimaatsverandering. Maar ook om wat ze 'is'. Om wat er nog niet 'is' maar kan zijn. Wij zijn er van afkomstig, dat ook, je kan de natuur ook zien als een soort placenta, zie ander artikel wat op Fl circuleert.
Daarbij kunnen we ook liefde gebruiken, zoals #1 en #2 stellen, maar dat kan wel eens moeilijk worden, als we meer en meer de puinhoop en vernietiging gaan aanschouwen, die klimaatverandering teweeg gaat brengen. En niet alleen dat. Heel veel liefde dan. Voor een paar grassprieten die het overleefd hebben (tot dan toe). Of iets anders dan liefde.
vraag 3: 'Naturalistische intelligentie' is denk ik zoiets als ecologisch inzicht hoe zoiets als een bloemrijk grasland met orchideetjes er kan zijn. De samenhang van allerlei zaken 'zien' zoals wilde bijtjes, bepaalde bloemen, de tijdschaal waarop, de dynamiek (een grasland blijft niet zo, maar wordt vaak weer wat anders, etc): "diepgaande kennis van de werking van natuurlijke systemen en regulerende processen, inclusief (de grenzen van) menselijk ingrijpen in die processen. Zodat we intelligent gebruik kunnen blijven maken van de rijkdom, veerkracht en schoonheid van wat de aarde voortbrengt." Utilitarisch, gebruiksmatig, maar niet alleen dat: 'schoonheid'.
Je vraag 2 tenslotte: "Is natuurbeheer dan niet gewoon gebruik van de natuur?" Dat kan je denken (ik gaf al aan 'gebruiksmatig'), maar zo simpel ligt het niet. Als je natuur beheert, wat gebruik je dan bijvoorbeeld?
It's gonna be a rough ride (Lovelock).