Met de kennis van nu zou Rabobank de boerenstand decennia geleden hebben weerhouden van verdere intensivering. Omdat de bank niet wist wat ze deed, financierde ze de intensivering wel en zette ze daar zelfs toe aan. Dat zegt de bank in Trouw. De bank reageert op een open brief van het Wereldnatuurfonds. Via Zembla waren dergelijke geluiden al in januari te horen. Vandaag halen ze ook de koppen van de NOS en vele andere media.
Toen het allemaal gebeurde waren boeren nog geen nieuws, terwijl ze tegenwoordig niet van de voorpagina's, snelwegen, pleinen en de Vierdaagse weg te slaan zijn. Dat komt dus doordat Rabobank de intensieve veehouderij waarvan het vlees, de melk en de eieren moeten concurreren met veelal goedkoper buitenlands product steeds een stapje intensiever wilde laten worden om de Nederlandse verwerkende industrie concurrerende grondstoffen van eigen bodem te kunnen laten inkopen.
Veel verstandiger zou het geweest zijn om die verwerkers geleidelijk aan in de landen om ons heen fabrieken te laten bouwen of daar in te kopen voor de modernste en efficiëntste fabrieken in Nederland op basis van de meest natuursparende boerenpraktijken.
Die strategie wordt in de akkerbouw al wel gevolgd. Coöperatie Cosun (bieten en aardappelen) bouwde fabrieken in België en Frankrijk en spreidde daarmee de druk op het thuisland van de verwerkende bedrijven.
Nederland is een verwerkende economie die het meest kan bijdragen aan het efficiënt en natuursparend voeden van de wereld door zijn beste technieken te verspreiden over de wereld. Dan draagt het land bij aan een beter en efficiënter voedselsysteem.
Inmiddels schrijven de kranten en denkt een groot deel van de wetgevers in de Tweede Kamer dat een bedrijf als FrieslandCampina (goed voor circa driekwart van de Nederlandse melkplas) kan overleven met kleine, ouderwetse Ot&Sien boeren zonder kunstmest.
Dat kan wel, maar dan moet daar aanpalend beleid voor worden gemaakt. FrieslandCampina zal te duur worden voor export en moet daarom geholpen worden om het grootste deel van zijn Nederlandse fabrieken af te schrijven. Menselijke excrementen zullen gerecycled moeten worden en Nederland moet uit de EU stappen en een verbod op importzuivel instellen
Zulke maatregelen staan echter niet in de perspectieven voor boeren na invoering van het stikstofbeleid die minister Staghouwer onlangs presenteerde. Zijn ambtenaren buigen zich deze zomer over meer perspectief op verzoek van de Kamer, maar of ze een Nexit en de afschrijving van FrieslandCampina via de belastingbetaler zullen voorstellen, valt te betwijfelen.
Toen het allemaal gebeurde waren boeren nog geen nieuws, terwijl ze tegenwoordig niet van de voorpagina's, snelwegen, pleinen en de Vierdaagse weg te slaan zijn. Dat komt dus doordat Rabobank de intensieve veehouderij waarvan het vlees, de melk en de eieren moeten concurreren met veelal goedkoper buitenlands product steeds een stapje intensiever wilde laten worden om de Nederlandse verwerkende industrie concurrerende grondstoffen van eigen bodem te kunnen laten inkopen.
Veel verstandiger zou het geweest zijn om die verwerkers geleidelijk aan in de landen om ons heen fabrieken te laten bouwen of daar in te kopen voor de modernste en efficiëntste fabrieken in Nederland op basis van de meest natuursparende boerenpraktijken.
Die strategie wordt in de akkerbouw al wel gevolgd. Coöperatie Cosun (bieten en aardappelen) bouwde fabrieken in België en Frankrijk en spreidde daarmee de druk op het thuisland van de verwerkende bedrijven.
Nederland is een verwerkende economie die het meest kan bijdragen aan het efficiënt en natuursparend voeden van de wereld door zijn beste technieken te verspreiden over de wereld. Dan draagt het land bij aan een beter en efficiënter voedselsysteem.
Inmiddels schrijven de kranten en denkt een groot deel van de wetgevers in de Tweede Kamer dat een bedrijf als FrieslandCampina (goed voor circa driekwart van de Nederlandse melkplas) kan overleven met kleine, ouderwetse Ot&Sien boeren zonder kunstmest.
Dat kan wel, maar dan moet daar aanpalend beleid voor worden gemaakt. FrieslandCampina zal te duur worden voor export en moet daarom geholpen worden om het grootste deel van zijn Nederlandse fabrieken af te schrijven. Menselijke excrementen zullen gerecycled moeten worden en Nederland moet uit de EU stappen en een verbod op importzuivel instellen
Zulke maatregelen staan echter niet in de perspectieven voor boeren na invoering van het stikstofbeleid die minister Staghouwer onlangs presenteerde. Zijn ambtenaren buigen zich deze zomer over meer perspectief op verzoek van de Kamer, maar of ze een Nexit en de afschrijving van FrieslandCampina via de belastingbetaler zullen voorstellen, valt te betwijfelen.
Het is stuitend Wouter
"Ook de vergoeding voor de gederfde inkomsten uit het bedrijf ontvangt Mark, die in de Quote 500 staat, uit belastinggeld"
en dit veelbetekenend:
"Gecorrigeerd voor inflatie was de opgetelde winst van Boerenleenbank en Raiffeisenbank in 1950 5,3 miljoen euro; vorig jaar verdiende de Rabobank 3,7 miljard euro"
Hierbij een link naar een diepgravend artikel in de Groene Amsterdammer over de dubbele rol van Rabo inzake duurzaamheid. O.a. Herman Wijffels en ik worden geciteerd.
https://www.groene.nl/artikel/blind-de-bestaande-belangen-dienen
#56 Transparantie...... is dat door de (alle) rapporten met berekende schade te laten zien of wellicht alle gebiedsanalyses met ook berekende schade te laten zien.
Nee het is de 'quick scan' met ......BEREKENDE schade aan natuur
Man,man wat toch een tunnelverhaal.
Ik hoop dat ze als EERSTE aan de spaarcentjes komen om dit fictieve probleem op te lossen, dan lost dat ook een ander probleem op namelijk nog meer rapporten met het zelfde verhaal.
Duim, Frits, zeer informatief.
Dus niet alle bedrijven werden gekort, zoals ik in deze draad beweerde? Dan moesten de overige bedrijven extra worden gekort.
Zonder in herhaling te willen vervallen....
Fosfaatrechten werden per 2 juli 2015 aangekondigd (nadat 3 jaar lang de signalen op rood stonden dat de sector uit de bocht zou vliegen). Brussel hield in eerste instantie de invoering van fosfaatrechten tegen. Het toekennen van fosfaatrechten boven het fosfaatplafond voor het mogen produceren van fosfaat zou leiden tot ontoelaatbare staatssteun. Die situatie zou immers direct moeten leiden tot een reductie (en daarmee opkoop) van fosfaatrechten door de overheid die verantwoordelijk was voor het nakomen van deze afspraak met Brussel.
Daarom werd eerst -met de sector- een fosfaatreductieplan opgesteld en uitgevoerd. Dat zorgde ervoor dat alle bedrijven -behalve de volledige grondgebonden melkveebedrijven- werden gekort op hun referentie voor fosfaatrechten. Nadat die reductie was doorgevoerd, kon op basis van de aangepaste referentie van 2 juli 2015 op 1 januari 2018 de fosfaatrechten alsnog worden ingevoerd.
Het stelsel van fosfaatrechten zorgde voor een stabiele financiële basis voor alle bedrijven die rechten ontvingen. Met die basis kwamen -op een handvol bedrijven na- alle bedrijven meer dan 'royaal boven water'. Alle financiële risico's die boeren en financiers eerder hadden genomen, werden daarmee in één klap weggenomen. Bijkomende effecten waren een:
- solide financiële basis voor alle banken die roekeloos een beperkt aantal melkveebedrijven (en daarnaast glastuinbouwbedrijven en bedrijven in andere sectoren) hadden gefinancierd,
- royale pensioenregeling voor alle melkveehouders die na 2018 zijn gestopt of gaan stoppen,
- aanzienlijke kostenpost voor melkveehouders die vanaf 2018 wilden of willen uitbreiden,
- aanzienlijke kostenpost voor de samenleving om via opkoop van bedrijven de sector te krimpen.