De GLB-uitgaven zijn inderdaad de grootste kostenpost binnen de EU-begroting. Dat is echter minder gek als je bedenkt dat landbouw een van de weinige terreinen is waar echt sprake is van een EU-beleid.

Het EU-beleid kent geen streven naar schaalvergroting, zoals FTM suggereert. Wel is in het Verdrag van de EU als doel vastgelegd dat de landbouwproductiviteit moet worden verhoogd, door rationele ontwikkeling van de landbouwproductie, om zodoende een redelijke levensstandaard voor de landbouwbevolking te verzekeren, markten te stabiliseren, de voedselvoorziening veilig te stellen en redelijke prijzen voor gebruikers te verzekeren. Over schaalvergroting schreef ik al eerder.

Met regelmaat lees ik opmerkingen over schaalvergroting in de landbouw, vaak zijn die niet positief bedoeld. Het is een voor velen omstreden ontwikkeling die niet zou moeten worden gestimuleerd door ‘het beleid’. Ook zouden boeren andere keuzes moeten maken.

Ja de toeslag is gekoppeld aan grond. Iedere agrariër kan als hij is ingeschreven bij de Kamer van Koophandel en voldoet aan deze voorwaarden, subsidies krijgen. Daarvoor moet je wél aan een hoop voorwaarden voldoen.

De vergroeningseisen voor het groene deel van de basisbetaling zijn inderdaad een wassen neus. Maar nee, de subsidie stimuleert geen grootgrondbezit. Welke ondernemer koopt grond (van €60.000 of meer per ha) om een basissubsidie van circa 265 euro te krijgen?

De conclusie dat vooral boeren met koeien veel subsidies ontvangen is logisch: het merendeel van de grond in NL is in gebruik voor de melkveehouderij. Voor Frankrijk of Spanje zou de graanteler of de teler van olijven de grootste ontvanger zijn
Een aardappelteler is spekkoper volgens het artikel, want 75% van zijn inkomen bestaat uit subsidies. Wat mij betreft geeft dat vooral aan dat de prijs die de teler krijgt veel te laag is en de marges dus dun. Zie ook draadje schaalvergroting.

De conclusie dat vooral boeren met koeien veel subsidies ontvangen is logisch: het merendeel van de grond in NL is in gebruik voor de melkveehouderij. Voor Frankrijk of Spanje zou de graanteler of de teler van olijven de grootste ontvanger zijn.

En nee, de schaalvergroting in de varkens- en pluimveehouderij heeft weinig te maken met het EU-systeem. Van oudsher krijgen deze takken geen subsidies en kon de schaal zo groot worden juist omdat ze weinig grond bezitten.

En voor de hele veehouderij geldt dan weer wel dat deze is begrensd door dierrechten (varkens - en pluimvee) en fosfaatrechten (melkvee). Dus ja de EU laat de omvang van de veestapel ongemoeid, maar de Nederlandse wetgever niet.

Conclusie: er is een hoop te melden over het gemeenschappelijk landbouwbeleid en er is een hoop te verbeteren. Maar kan het wat minder tendentieus, met iets meer oog voor de feiten en achtergronden. En zonder vooraf toe te redeneren naar: het stimuleert grootschalige veehouderij.

Deze opinie is een aangepaste versie van een twitterdraad van Petra Berkhout.
Dit artikel afdrukken