De Zweedse arts en ontwikkelingswerker Hans Rosling is waarschijnlijk kampioen TED-spreker. Sinds 2006 trad hij vijf keer keer op met een variant van zijn verhaal over de groei van de wereldbevolking. Afgelopen juni hield hij een zesde lezing, met een plastische verbeelding van zijn stelling dat het gebrek aan welvaart in de Derde Wereld zorgt voor overbevolking. We moeten allemaal rijker worden en genoeg te eten hebben en allemaal minstens een fiets, maar liefst ook een motor of auto kunnen kopen. Als dat lukt, zegt Rosling, dan kunnen we de wereldbevolking stoppen op 9 miljard in 2050. Anders lopen we hier straks met nog meer rond.

Als ze allemaal minstens een fiets hebben, moeten ze dus ook allemaal te eten hebben. Logisch, want je koopt geen fiets als je nog niet eens te eten hebt. Knoop het dus in je oren: als je een fiets hebt, heb je geen honger meer, anders had je geen fiets gekocht. Dat is een waarheid als een koe.

Als je nu met je ene oog naar de vleesdiscussie van deze week kijkt en met het andere naar de vrolijke lezing van Rosling, dan ga je de omvang van het probleem zien.Er komt een paar miljard flinke eters bij. Tel de groene dozen maar eens en je weet hoeveel meer.

Rosling maakt zich vooral druk over het verschil tussen armoedige slippers en die fiets. Of er genoeg te eten is en wie daar wat aan kan doen, vraagt hij zich niet zo af. Dat deden wij hier van de week al genoeg. Wel komt hij dus tot dezelfde conclusie als sommigen hier trokken: het gaat over het spreiden van welvaart op een manier die de aarde kan trekken. Wonderlijk dus dat het kwaad wordt gesymboliseerd door 'vlees' terwijl de uitdaging oogverblindend ingewikkelder is.


Dit artikel afdrukken