De volgende tekst staat op de Albert Heijn-site:
"Albert Heijn staat midden in de samenleving. We zijn tegelijkertijd inkoper, verkoper, werkgever en buurtgenoot. In elke rol proberen wij een bijdrage te leveren aan een gezonde en duurzame samenleving. Als supermarktketen willen we een gezonde leefstijl en gezonde voeding in het bijzonder, actief promoten."
Dit is geen reclametekst, maar een MVO-tekst. Elk groot bedrijf heeft een hoekje op zijn website waar hij met een domineesblik over zijn goederen glijdt. In hoeverre moet je zo'n tekst serieus nemen? Zie in het plaatje een andere tekst van Albert Heijn, op de zak paprikaribbelchips:
"rijk aan onverzadigde vetten"
AH spreekt op de zak de waarheid, de naar ui smakende paprikaribbelchips bevatten 30 gram onverzadigd vet per 100 gram. Maar komt het allemaal goed met je gezondheid als je maar af en toe in de ribbelchips graait? Nee, dat gelooft Albert Heijn zelf ook niet. Chips krijgen geen gezondheidsklavertje en passen dus niet in AH's gewenste gezonde leefstijl. De tekst "rijk aan onverzadigde vetten" staat alleen op de verpakking omdat het nu eenmaal mag van Europa en zorgt voor hogere verkoop. De marketeer van Albert Heijn negeert de geest van de Europese regelgeving (mensen gezond maken) en zijn eigen MVO-principe (mensen gezond maken).
Zo'n MVO-tekst wordt zo minder geloofwaardig. Zou er ruzie zijn tussen de MVO-verantwoordlijke bij AH en de chips-marketeer?
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Mooi bericht, heer Van der Land. Het raakt iets. Er wordt weinig over gesproken: MVO is nep.
Ik wil helemaal niet dat een kruidenier zich met mijn leefstijl bemoeit. Ik wil niet dat Albert Heijn midden in de samenleving staat. Ik wil er iets kopen en zo weinig mogelijk.
Als je kruideniers verantwoordelijkheid oplegt die ze niet hebben, nooit hadden en ook niet kunnen hebben, krijgt je wat Van der Land zo pijnlijk mooi bloot legt.
Convenanten bijvoorbeeld, over snoepverkoop, belachelijk! Een kruidenier moet zoveel mogelijk snoep verkopen, zoveel mogelijk worst, zoveel mogelijk wasmiddel. Dat is zijn nering. Verantwoordelijkheid van burgers (ouders bijvoorbeeld) de kruidenier in de schoenen schuiven is vragen aan de pastoor om mij tot de islam te bekeren.
Er zijn wel bezwaren tegen de opbouw van de redenering van Van der Land over liegen.
Zijn eerste zin: 'In reclameteksten mag je liegen.'
Om verderop, nu we eenmaal mogen liegen, dit te beweren:
'Niemand wil dat een wetgever elke reclame-uitspraak gaat controleren op waarheid; de consument heeft genoeg mogelijkheden om zelf te ontdekken .....'
Het is verkeerd om en het is in onze cultuur ingebakken. Liegen is een fatsoenlijk ambacht geworden (van producenten, kruideniers en hun reclametekstschrijvers). Maar hoe was het ook weer, wat zeiden vader en moeder? 'Je moet niet liegen.'
De eerste zin van Van der Land had moeten zijn: 'Liegen, zulks doe je niet..' Dan had hij een alinea verder die hele wetgever er niet meer bij hoeven slepen van wie wij niet zouden willen dat hij alles naloopt.
Er wringt iets, althans dat voel ik, bij de schrijfsels van Wouter en Wouter.
Bij het onderwerp dat zij aansnijden: de liegende reclameteksten en de verantwoordelijkheid t.a.v. de aankopen, denk ik dat er meer speelt dan liegen verantwoordelijk zijn voor.
Reclamejongens en -meiden worden betaald om de consument te verleiden het aangeprezen product aan te kopen. Dit vak heeft zich de laatste decennia ontwikkeld tot een fabriek van voornamelijk leugens. Zover lijkt me alles duidelijk. Maar de klant, de burger, de consument of hoe we de afnemer ook willen noemen, is uiteindelijk verantwoordelijk voor de aankoop: vrije wil. Zegt Klootwijk. Een maatschappelijk geaccepteerd uitgangspunt, juridisch ook sluitend.
Toch is er meer, en dan komen we met een omweg bij dat Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen.
Die klant is slechts tot op zekere hoogte verantwoordelijk, kan in bepaalde mate zijn vrije wil niet aansturen (lees Swaab en kijk nog eens naar 'Eigen schuld, dikke bult'. Wanneer we aannemen dat de klant manipuleerbaar is en beperkt is in zijn mogelijkheden tot verantwoord kopen, dan ligt daar toch, in een beschaafde samenleving, een mooie taak weggelegd voor de overheid en het bedrijfsleven, dus ook de supermarkt, het jachtterrein bij uitstek van die klant?
Gaan we hier tot zover in mee, dat kunnen we toch moeilijk accepteren dat leugens als MVO en reclame ongebreideld mogen zolang die maar niet de voedselveiligheid in gevaar brengen?
Saillant detail is dat wat AH hier claimt, volgens de wet NIET is toegestaan. Verordening EC 1924/2006 staat de claim "rijk aan onverzadigde vetten" (en alles van die strekking) niet toe, want deze staat niet in de Annex van deze Directive...
Maar wie ziet hier op toe???
Hield de pastoor ons vroeger op het juiste pad door ons de juiste weg te wijzen met als dwangmiddel een uitzicht op de hel, tegenwoordig is het AH die ons het juiste leefpatroon verkondigd op straffe van dichtgeslibde aderen.
Iemand moet dat stokje toch overnemen?
(Ohja, het is niet alleen de AH maar ook de PVV en de angst voor Al Qaeda die ons vooral de juiste beslissingen moet laten nemen... toch?)