Door de oorlog in Oekraïne staat voedselzekerheid weer hoog op de politieke agenda. Niet alleen in het Midden-Oosten en Noord-Afrika maken regeringen zich zorgen over het veilig stellen van voldoende graan om de bevolking te voeden, ook in Oekraïne zelf zijn er zorgen over de voedselzekerheid. De oplossing om de voedselproductie in de benen te houden kan uit een verrassende hoek komen.
Bij Oekraïne denken we vooral aan grote bedrijfsmatig geleide voormalige kolchozen gefinancierd door (buitenlandse) investeerders. Het landbouwbeleid van de Oekraïense regering is ook vooral op deze bedrijven gericht en voor kleine en middelgrote bedrijven is nauwelijks aandacht. Sterker nog, boeren met minder dan 100 hectare worden niet eens als boer aangemerkt door de regering. Volgens Ecoruralis, dat 17.000 kleine boeren vertegenwoordigt, is dat niet terecht.
Kleine agrarische bedrijven variërend in grootte van minder dan één hectare tot iets meer dan 100 hectare hebben 12% van het landbouwareaal in Oekraïne in gebruik volgens Ecoruralis. Daarop produceren ze 52,7% van de bruto binnenlandse landbouwproductie. Van de totale aardappelproductie komt 98% van deze relatief kleine bedrijven, 86% van de groenten, 85% van het fruit en 81% van de melk.
De grote agribedrijven bewerken ongeveer twee derde van het Oekraïense landbouwareaal. Door het uitbreken van de oorlog is het werk op veel van de - grotendeels door oligarchen gecontroleerde - bedrijven stil gevallen. "Niemand heeft het echt over wie er op de boerderij is gebleven", zegt Attila Szocs van Ecoruralis in Euractiv. "Maar wie zijn degenen die nu in Oekraïne boeren, wie beheert de voedselzekerheid van het land? Dat zijn de kleine boeren die veel van deze voedingsmiddelen produceren en die nu op het land blijven en de bevolking daadwerkelijk voeden."
In tijden van vrede is de focus op de grote bedrijven misschien te rechtvaardigen, volgens Mykola Pugachov, adjunct-directeur van het Oekraïense Instituut voor de Agrarische Economie. "Tijdens een crisis is het vooral belangrijk om de voedselzekerheid en efficiëntie van de particuliere boeren, de individuen te waarborgen", zegt Pugachov. Het Oekraïense landbouwbeleid is gericht op de grote agrobedrijven en die produceren voor de export. Daarmee is Oekraïne in feite de export aan het subsidiëren, aldus Szocs.
Om de eigen voedselzekerheid veilig te stellen moeten volgens beide experts de kleine en microbedrijven meer betrokken worden bij het agrarisch beleid. "Daarmee creëer je werkgelegenheid op het platteland en draag je tegelijkertijd bij aan betere fysieke en financiële toegang tot agrarische goederen", volgens Pugachov.
Dit artikel maakt deel uit van de contentsamenwerking tussen Foodbusiness, Foodlog en Boerenbusiness.
Dit artikel afdrukken
Kleine agrarische bedrijven hebben 12% van het landbouwareaal in Oekraïne in gebruik. Daarop produceren ze 52,7% van de bruto binnenlandse landbouwproductie: 98% van de totale aardappelproductie, 86% van de groenten, 85% van het fruit en 81% van de melkGrote bedrijven bieden geen zekerheid
Kleine agrarische bedrijven variërend in grootte van minder dan één hectare tot iets meer dan 100 hectare hebben 12% van het landbouwareaal in Oekraïne in gebruik volgens Ecoruralis. Daarop produceren ze 52,7% van de bruto binnenlandse landbouwproductie. Van de totale aardappelproductie komt 98% van deze relatief kleine bedrijven, 86% van de groenten, 85% van het fruit en 81% van de melk.
De grote agribedrijven bewerken ongeveer twee derde van het Oekraïense landbouwareaal. Door het uitbreken van de oorlog is het werk op veel van de - grotendeels door oligarchen gecontroleerde - bedrijven stil gevallen. "Niemand heeft het echt over wie er op de boerderij is gebleven", zegt Attila Szocs van Ecoruralis in Euractiv. "Maar wie zijn degenen die nu in Oekraïne boeren, wie beheert de voedselzekerheid van het land? Dat zijn de kleine boeren die veel van deze voedingsmiddelen produceren en die nu op het land blijven en de bevolking daadwerkelijk voeden."
In tijden van vrede is de focus op de grote bedrijven misschien te rechtvaardigen, volgens Mykola Pugachov, adjunct-directeur van het Oekraïense Instituut voor de Agrarische Economie. "Tijdens een crisis is het vooral belangrijk om de voedselzekerheid en efficiëntie van de particuliere boeren, de individuen te waarborgen", zegt Pugachov. Het Oekraïense landbouwbeleid is gericht op de grote agrobedrijven en die produceren voor de export. Daarmee is Oekraïne in feite de export aan het subsidiëren, aldus Szocs.
Om de eigen voedselzekerheid veilig te stellen moeten volgens beide experts de kleine en microbedrijven meer betrokken worden bij het agrarisch beleid. "Daarmee creëer je werkgelegenheid op het platteland en draag je tegelijkertijd bij aan betere fysieke en financiële toegang tot agrarische goederen", volgens Pugachov.
Dit artikel maakt deel uit van de contentsamenwerking tussen Foodbusiness, Foodlog en Boerenbusiness.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
De vraag hier is ook, hoe komen die producten dan bij de consument. Ik vermoed dat dat gewoon de markt en lokale "kruidenier" is. De grotere schaal gaat naar fabrieken en opslag in voor transport op de globale markt en krijg je intern niet eens afgezet. Lokaal --> lokaal
Onze logistieke ketens (en regelgeving) zit iets anders in elkaar door de ontwikkeling die we hebben doorgemaakt