Het is momenteel een ware rage in celebrityland: het microvarken. Paris Hilton, de Beckhams, George Clooney en Jessica Simpson, allemaal hebben ze een microvarkentje als huisdier. Niet om op te eten, maar om te knuffelen. Als ze niet alsnog best ‘groot’ werden (het formaat van een kat) en niet zo schandalig duur waren, zou ik overwegen om er ook een te nemen. Om op te eten, welteverstaan.

Na alle drukte over poes Floortje, ben ik wel benieuwd hoe onze voedselveiligheidsexperts hierover denken. Wat als Nederlandse stadsmensen massaal eetbare huisdieren zouden gaan houden in hun bovenwoningen en andere appartementjes? Geen varkensflat maar een mensenflat met varkentjes. Ideaal om je GFT om te zetten in lekker vlees, daar zijn ze immers al eeuwen voor gebruikt. Zo diervriendelijk als je zelf wilt, met een educatiewaarde waar je u tegen zegt en met verwaarloosbare food miles. Marianne Thieme zou ervoor moeten vechten: iedereen in Nederland een huisvarkentje. En natuurlijk voor eerherstel van de huisslachter, want snel en vriendelijk doden en goed uitsnijden is niet voor iedereen zomaar even weggelegd. Dat moet je leren.

Als je ‘micro livestock’ intikt op google, krijg je 3 miljoen resultaten, dus heel erg nieuw is de gedachte niet. Maar het merendeel van deze pagina’s gaat over wat men in de derde wereld eet of zou kunnen eten. Behalve de microvarkentjes komen er ookcavia’s (niet toevallig guinea pigs), ratten, insecten en natuurlijk konijnen voorbij.
Vreemd eigenlijk, bijna al mijn vrienden buiten de stad hebben wel iets van eigen vee (meestal kippen), maar in de stad willen mensen kennelijk alleen nog maar knuffelen met de dieren. Lizet Kruyff kan ons vast van alles vertellen over hoe (anders) het vroeger was.

Veel interessanter is het misschien om na te denken hoe het in de toekomst kan zijn. Stel je voor, dat Wageningen erin slaagt om een écht klein varkentje te creëren, dat niet groter wordt dan een konijn en prima op het balkon of in een kooitje kan. En lekkere insecten, die ook dol zijn op onze aardappelschillen en etensresten. Sociaal gezien zie ik dat de komende 25 jaar (minstens) nog niet gebeuren, maar afgezien daarvan - zou het een gevaar voor de volksgezondheid vormen? Of kunnen we die huisdieren sowieso maar beter afschaffen? Vanwege de Q-koorts enzo.
Dit artikel afdrukken