De Amerikaanse schrijver en vegetariër Jonathan Safran Foer wil af van het taboe op het eten van hondenvlees. 'Want waarom eten we zo vaak varken en nooit hond?'
Volgens hem is een varken minstens zo intelligent en gevoelig als een hond. 'Niet iedereen houdt een hond als gezelschapsdier en een stukje hond is net zo gezond als een varkenslapje’, betoogt hij in de Wall Street Journal. Foer's nieuwste boek Dieren eten kwam eerder deze maand uit.
Welke dieren gegeten worden (en welke niet) is volgens hem vooral cultureel bepaald. 'Fransen houden van hun honden en eten soms paarden; Spanjaarden houden van hun paarden en eten soms koeien en Indiërs houden van hun koeien en eten soms honden.' In de westerse wereld is het niet gebruikelijk om hond te eten. In Europa is het zelfs verboden.
Huisdier in veevoer
Foer stelt dat Amerikanen het eten van honden al een stap dichter zijn genaderd dan Europeanen. 'In de VS worden geëuthanaseerde huisdieren namelijk verwerkt in veevoer, waar dit in de EU sinds de
'Als honden zich ongehinderd kunnen voortplanten, zouden we een blijvende stroom van plaatselijke vleesproductie kunnen hebben die weinig energie kost en waar zelfs de meest efficiënte veehouderij bij verbleekt.' 'Voor ecologen en mensen die milieu een warm hart toedragen, is het tijd om toe te geven dat hond een realistisch vleesalternatief is', aldus de schrijver.
bron: meat&meal
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Grappig dat in een Anglo-Saksische omgeving over het taboe op hondeneten wordt gesproken. Het taboe op de consumptie van paard of hond gaat zeker tot de ijzertijd terug. Dus waarom niet tegelijkertijd een pleidooi voor het eten van paarden in de USA? Of mag je niet aan My Little Pony komen en wél aan Lassie?
Wat er gegeten wordt ligt puur aan het aanbod voedsel dat voorhanden is.
Eetcultuur ontstaat uit die vorm van aanbod. Dieren die op de maatschappelijke ladder geklommen zijn tot arbeidsdier of gezelschapsdier worden ontzien zolang er een alternatief is.
In de Amerikaanse burgeroorlog werden paarden gegeten, in de hongerwinter 1944-45 bleven er weinig huisdieren over en de sportploeg die in de Andes neerstortte at mensenvlees.
Overleven kent vreemde waarden.
Hoe zou de dierenwereld zich anders ontwikkeld hebben?
In India blijft - honger of niet - de koe heilig. En de Andes-menseneters gaven er een religieus tintje aan: het was net als de hosti: eet dit, het is mijn vlees.
Ik heb op zich geen principieel bezwaar tegen het eten van hond. Maar na het zien van een reportage over een redelijk "humane" hondenboederij ergens in Azie weet ik het niet meer. Omdat die honden nog steeds echt heel erg op mensen reageerden, aandacht vroegen, kwispelden als je ze aanhaalden vond ik het toch wel hartverscheurend. Hartverscheurender dan een varken, kip of koe in een hok.
Maar uiteindelijk geldt wel, als het een normaal leven heeft gehad heb ik geen enkele moeite welk dier dan ook op te eten. Dus ook niet de hond van de buren. Het taboe ligt dus wat mij betreft niet op het eten van hond, maar op het het intensief houden van honden.
Mijn zus en zwager zijn net terug uit Korea van een bezoek aan hun zoon die daar stage loopt. Voor vertrek hadden ze een mail verstuurd van een restaurantmaaltijd met hond
"maar dat we dat ook nog op tafel zouden krijgen hadden we toch niet verwacht.
In een restaurant kregen we e.e.a voorgeschoteld, maar die pootjes konden we
niet goed identificeren. Met het woordenboek in de aanslag de bediening
gevraagd wat het was ( Helaas spreken ze bijna overal Koreaans, Chinees en
veel Japans, maar bij Engels blijft het bij yes en no, met de vraag of ze
die 2 woorden nog wel uitelkaar kunnen houden)
Na allerlei dieren opgezocht te hebben en er steeds niet de goede bijzat,
voor de lol "hond" opgezocht en de Koreaanse vertaling aan de bediening te
hebben laten lezen werd er ineens positief gereageerd.
Dan weet je eerst niet goed wat je er mee aanmoet, maar met de spreuk "nu we
er toch zijn" in het achterhoofd, hebben we er toch maar een stukje van
geproefd. Nu blaffen en grommen we allemaal een beetje....." aldus een mail van hen na terugkomst.
Tsja , we zitten met ons menu Tussen vegetariërs en kannibalen.
Misschien is een hondenboerderij in de toekomst wel heel gewoon. Dan kies je zelf een hondje uit en brengt dat naar het hondenteeltbedrijf. Hier zorgen ze er optimaal voor, uiteraard met diermeel in multi-volumes, in het weekend en in vakanties kun je via een verlofregeling je eigen hond meenemen en als hij eenmaal op gewicht is gaat Bello "even een dutje doen" en kun je hem K-en-K voorverpakt ophalen. Gelijk kies je weer een nieuwe puppy uit. (puppys zijn immers veel leuker dan volwassen honden). Ook aan hondenwelzijn wordt uiteraard volop aandacht besteed - via de uitlaatservice, groepshuisvesting, etc.